อุรุวรรณ แย้มบริสุทธิ์Uruwan Yamborisutมหาวิทยาลัยมหิดล. สถาบันโภชนาการ. หน่วยมนุษยโภชนาการ2021-09-282021-09-282564-09-282561วารสารสาธารณสุขศาสตร์. ปีที่ 48, ฉบับที่ 1 (ม.ค.-เม.ย. 2561), 95-1072697-584X (Print)2697-5866 (Online)https://repository.li.mahidol.ac.th/handle/20.500.14594/63706ความมั่นคงทางอาหารหมายถึงการที่ประชากร ทุกคนสามารถเข้าถึงและได้รับอาหารที่มีคุณค่าทาง โภชนาการ ปลอดภัย และเพียงพอตามความต้องการ ของร่างกาย ในระยะ 10-15 ปีที่ผ่านมา ข้อมูล งานวิจัยพบว่า ความไม่มั่นคงทางอาหารระดับครัวเรือน เชื่อมโยงไปสู่การเกิดโรคอ้วนในเด็ก ซึ่งเป็นผลจาก การเปลี่ยนแปลงของปัจจัยสิ่งแวดล้อมทางสังคม- เศรษฐกิจ วัฒนธรรม และอิทธิพลสื่อโฆษณาทางทีวี ปัจจัยความยากจนอาจทำให้สมาชิกและเด็กในครอบครัว ไม่สามารถเข้าถึงอาหารที่ดีต่อสุขภาพ แต่เด็กกลับจะ ได้รับอาหารที่ให้พลังงานสูง ไขมันและน้ำตาลมากเกิน ในครอบครัวที่ไม่มั่นคงทางอาหาร ผู้ปกครองมีแนวโน้ม ที่จะใช้วิธีการเลี้ยงดูเด็กแบบจำกัดอาหารหรือการ บังคับเด็กให้กินอาหารมากขึ้น ทำให้พฤติกรรมตอบสนอง ของเด็กเปลี่ยนไปจากภาวะปกติและเด็กกินอาหาร มากขึ้น การป้องกันโรคอ้วนต้องอาศัยนโยบายและ กลยุทธ์การดำเนินงานหลายด้านเช่น การพัฒนาและ เพิ่มความเข้มแข็งทางการเกษตร การเพิ่มการจ้างงาน เพื่อเพิ่มรายได้แก่ประชาชน การน้อมนำปรัชญา เศรษฐกิจพอเพียงมาเป็นแนวทางการดำเนินชีวิต การให้โภชนศึกษาแก่ประชาชนและการเพิ่มความ เข้มแข็งของระบบบริการสาธารณสุขในชุมชน ความร่วมมือระหว่างภาครัฐและเอกชนเป็นกลไก สำาคัญที่สร้างสิ่งแวดล้อมทางสังคมที่เหมาะสม เพื่อให้ ประชาชนสามารถเข้าถึงอาหารที่ดีต่อสุขภาพและมี วีถีการดำเนินชีวิตที่ดีขึ้นFood security is defi ned as people can access adequate nutritious and safe foods to meet their nutrient requirements at all times. During the past 10-15 years, studies have demonstrated that household food insecurity could contribute to childhood obesity. This is attributable to socio-economic infl uenced culture and mass media. Apart from these factors, poverty may affect household members and children may not be able to access healthy foods; but in turn, they tend to consume more foods characterized by high energy, fat and sugar content. A food-insecure household is created when parents tend to use more restrictive feeding or pressuring strategies to force children to eat; thereby, disrupting children’s normal eating patterns and causing increased food consumption. To prevent childhood obesity, multi-disciplinary approaches should be implemented. These involve developing and strengthening agricultural production, increasing job employment to increase people’s incomes, applying the philosophy of Suffi ciency Economy for life guidance, providing nutrition education to people as well as strengthening primary health care services in community. Likewise, the government-private partnership is also a key component to create appropriate social environments for people to access more healthy food and practice healthier lifestyles.thaมหาวิทยาลัยมหิดลความไม่มั่นคงทางอาหารระดับครัวเรือนเด็กอ้วนวิธีการเลี้ยงดูเด็กhousehold food insecurityobese childparental feeding practiceOriginal Articleหน่วยมนุษยโภชนาการ สถาบันโภชนาการ มหาวิทยาลัยมหิดล