นัทธี เชียงชะนานิอร เตรัตนชัยศศิพิมพ์ เศรษฐเสถียร2024-01-152024-01-15255925672559วิทยานิพนธ์ (ศศ.ม. (ดนตรี))--มหาวิทยาลัยมหิดล, 2559https://repository.li.mahidol.ac.th/handle/20.500.14594/92777ดนตรี (มหาวิทยาลัยมหิดล 2559)งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของดนตรีบำบัดที่มีต่อทักษะทางสังคมในเด็กที่ถูกทอดทิ้ง ซึ่งผู้เข้าร่วมมีอายุ 8 ปี โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยกรณีศึกษากรณีเดี่ยว (ABAB single-case design) ร่วมกับการวิจัยกรณีศึกษาแบบกรณีเดี่ยวในเชิงคุณภาพ (Qualitative single-case study) การทดลองประกอบไปด้วย 2 ระยะ ได้แก่ 1) ระยะ Baseline ซึ่งเป็นระยะของการสังเกตทักษะสังคมที่ไม่มีการใช้ดนตรี และ 2) การให้กิจกรรมดนตรีบำบัดเพื่อส่งเสริมทักษะสังคม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย มี 2 ประเภท คือ 1) The Individualized Music Therapy Assessment Profile (IMTAP) ในส่วนของการประเมินทักษะสังคม และ 2) แบบสังเกตพฤติกรรมเพื่อใช้บันทึกพฤติกรรมทางสังคมของผู้เข้าร่วมในเชิงบรรยาย การวิเคราะห์ข้อมูลในงานวิจัยนี้ใช้การวิเคราะห์กราฟ และการวิเคราะห์กรณีศึกษาเชิงบรรยายเพื่อแสดงพัฒนาการทักษะสังคมของผู้เข้าร่วมตั้งแต่ระยะ Baseline จนถึงการให้กิจกรรมดนตรีบำบัดครั้งสุดท้าย ผลการวิจัยพบว่า ในระยะ Baseline ช่วงที่ 1 ผู้เข้าร่วมมีคะแนนทักษะสังคมที่ต่ำกว่าการให้กิจกรรมดนตรีบำบัดในช่วงที่ 1 หลังจากนั้นคะแนนทักษะสังคมกลับลดลงอีกครั้งอย่างเห็นได้ชัดในระยะ Baseline ช่วงที่ 2 อย่างไรก็ตามคะแนนทักษะสังคมกลับมาสูงอีกครั้งในการให้กิจกรรมดนตรีบำบัดในช่วงที่ 2 จากผลการวิจัย สรุปได้ว่าดนตรีบำบัดสามารถพัฒนาทักษะสังคมของเด็กที่ถูกทอดทิ้งได้อย่างมีประสิทธิภาพThe purpose of this study was to examine the effect of music therapy on social skills of an 8-year-old neglected child. The procedure employed the A-B-A-B design combined with the qualitative single-case design. The experiment was organized as two periods including baseline sessions (A) and music therapy sessions (B). The Individualized Music Therapy Assessment (IMTAP) for social domain and narrative observation form were used as research instruments to collect and assess the social behaviors of the participant. The results of participant's social skills were illustrated using the visual inspection and narrative case study. The result showed that the scores of social skills in baseline sessions (A1) were lower than the scores of music therapy session (B1). After withdrawal interventions, the scores went lower apparently again in the baseline sessions (A2). However, the scores increased again after providing the music interventions in music therapy session (B2). In summary, the results proved that music therapy enhanced the social skills of the neglected child efficiently.ก-ฎ, 161 แผ่นapplication/pdfthaผลงานนี้เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยมหิดล ขอสงวนไว้สำหรับเพื่อการศึกษาเท่านั้น ต้องอ้างอิงแหล่งที่มา ห้ามดัดแปลงเนื้อหา และห้ามนำไปใช้เพื่อการค้าดนตรีบำบัดดนตรีกับเด็กเด็กที่ถูกทอดทิ้งMaster Thesisมหาวิทยาลัยมหิดล