รัตนพงศ์ ยี่หวั่นจ่ายวิชวินท์ พันธรังษีมหาวิทยาลัยมหิดล. คณะทันตแพทยศาสตร์2022-08-312022-08-312565-08-312564https://repository.li.mahidol.ac.th/handle/20.500.14594/79476ปัญญามหิดล คุณภาพคน คุณภาพงาน " Mahidol culture : M-A-H-I-D-O-L”. ณ อาคารมหิดลสิทธาคาร มหาวิทยาลัยมหิดล ศาลายา, นครปฐม. 30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564. หน้า 98การพัฒนาระบบสารสนเทศที่ใช้โดยทั่วไปในองค์กร คือ แนวคิด System Development Life Cycle (SDLC) และเป็นแบบน้ำตก (Water Fall Model) ซึ่งแบ่งขั้นตอนเป็นชั้นๆ (เหมือนน้ำตก) มีข้อจำกัด คือ ต้องเก็บ ความต้องการให้ชัดเจน เพื่อพัฒนาระบบให้ตรงตามความต้องการของผู้ใช้งาน ให้มากที่สุดโดยลดการแก้ไขหรือเพิ่มความต้องการในภายหลังเริ่มใช้งานระบบ แล้ว ดังนั้นการพัฒนาระบบตามแนวคิด SDLC แบบตัววี (V-Model) จึงมี วัตถุประสงค์เพื่อเป็นกระบวนการสำหรับพัฒนาระบบสารสนเทศขนาดเล็กที่มี ระยะเวลาจำกัด และลดการเพิ่มความต้องการภายหลังติดตั้งใช้งาน ทั้งนี้ ในแต่ละขั้นตอนของการพัฒนาระบบตามแนวคิด SDLC แบบ ตัววี (V-Model) นั้น ผู้ใช้งานต้องมีส่วนร่วมในทุกขั้นตอนรวมทั้งต้องยืนยันผล การดำเนินการในแต่ละขั้นตอน จึงจะดำเนินการในขั้นตอนต่อไป ผลจากการ พัฒนาระบบตามแนวคิด SDLC แบบตัววี (V-Model) กรณีศึกษาระบบ ลงทะเบียนข้อมูลออนไลน์เพื่อขอคำปรึกษาด้านทันตกรรมจัดฟัน พบว่า พัฒนาระบบได้สำเร็จตามระยะเวลาที่กำหนดและครอบคลุมความต้องการ ของผู้ใช้งานโดยไม่พบปัญหาและเพิ่มความต้องการระบบหลังเปิดใช้งานแล้วthaมหาวิทยาลัยมหิดลระบบสารสนเทศSDLCกระบวนการพัฒนาระบบสารสนเทศWater Fall ModelMahidol Quality FairProceeding Abstractกองพัฒนาคุณภาพ มหาวิทยาลัยมหิดล