ชนารัตน์ วรรณประเสริฐสุพร อภินันทเวชพัชรินทร์ เสรีChanarat WannaprasertSuporn ApinuntavechPatcharin Sereeมหาวิทยาลัยมหิดล. คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล. ภาควิชาจิตเวชศาสตร์มหาวิทยาลัยมหิดล. สถาบันแห่งชาติเพื่อการพัฒนาเด็กและครอบครัว2021-09-282021-09-282564-09-282561วารสารสาธารณสุขศาสตร์. ปีที่ 48, ฉบับที่ 3 (ก.ย.-ธ.ค. 2561), 332-3432697-584X (Print)2697-5866 (Online)https://repository.li.mahidol.ac.th/handle/20.500.14594/63716การรับรู้ความสามารถของตนเองและรูปแบบ การอบรมเลี้ยงดูมีความสำคัญต่อการเรียนของนักเรียน งานวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยดังกล่าว ในกลุ่มตัวอย่างจำนวน 274 คน จากการสุ่มแบบ แบ่งชั้น และสุ่มอย่างง่ายในโรงเรียนที่เข้าร่วมโครงการ สุขภาพจิตโรงเรียน จำนวน 3 แห่ง ได้นักเรียน 2 กลุม่ ทีม่ ผี ลการเรยี นปกติ และผลการเรียนต่ำโดยใช้ แบบสำรวจการรับรู้ความสามารถของตนเองด้าน การเรียนและแบบสำรวจรูปแบบการอบรมเลี้ยงดู วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา สัมประสิทธิ์ สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน และ Independent Sample T-test ผลการวิจัยพบว่า การรับรู้ความสามารถของ ตนเองด้านการเรียนมีความสัมพันธ์กับผลสัมฤทธิ์ ทางการเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 รูปแบบการอบรมเลี้ยงดูแบบทอดทิ้ง มีความสัมพันธ์ ทางลบกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนอย่างมีนัยสำคัญ ทางสถิติที่ระดับ 0.05 ส่วนรูปแบบการอบรมเลี้ยงดู อีก 3 รูปแบบไม่มีความสัมพันธ์กับผลสัมฤทธิ์ทาง การเรียน การรับรู้ความสามารถของตนเองด้าน การเรียนและรูปแบบการอบรมเลี้ยงดูแบบทอดทิ้ง ของทั้ง 2 กลุ่มแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ 0.05 ดังนั้นผู้ที่มีส่วนดูแลเด็กสามารถนำผล การวิจัยไปจัดกิจกรรมในการเพิ่มการรับรู้ความสามารถ ของตนเองนำไปสู่การเรียนรู้ที่ดีและมีประสิทธิภาพ ของเด็กต่อไปSelf-efficacy and parenting styles are important for student’s learning. The objective was to study the effects of self-efficacy and parenting styles upon grade 4-6 students. The sample group consisted of 274 students obtained by stratified and simple random sampling who participated in the School Mental Health Project from 3 schools in Bangkok. Participants were divided in 2 groups: students with low academic achievement and those with average academic achievement. The assessments included Academic Selfefficacy Questionnaire and Parenting Style Questionnaire. The results were analyzed using descriptive statistics, Pearson’s Correlation Coefficient and Independent sample T-test. A significant correlation was found between academic self-efficacy and academic achievement at p = 0.01. Neglectful parenting style had a significantly negative correlationship with academic achievement at p = 0.01. On the other hand, authoritative, authoritarian and permissive parenting styles had no correlation with academic achievements. A significant difference was found regarding academic self-efficacy and neglectful parenting style between students who had low academic achievement and those with average academic achievement at p = 0.01. This study suggested that the main caretakers of children should apply these results in creating self-efficacy activities that would help students to learn better and more effectively.thaมหาวิทยาลัยมหิดลการรับรู้ความสามารถของตนเองการรับรู้ความสามารถของตนเองด้านการเรียนรูปแบบการอบรมเลี้ยงดูผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนself-efficacyacademic self-efficacyparenting styleacademic achievementOriginal Articleภาควิชาจิตเวชศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดลสถาบันแห่งชาติเพื่อการพัฒนาเด็ก และครอบครัว มหาวิทยาลัยมหิดล