Owino, Samuel OmondiSupattra SrivanichakornBang-on Thepthienสุพัตรา ศรีวณิชชากรบังอร เทพเทียนแซมเอล โอมอนดิMahidol University. ASEAN Institute for Health Development2014-11-262017-03-292014-11-262017-03-292014-11-262013Journal of Public Health and Development. Vol.11, No.2 (2013), 19-30https://repository.li.mahidol.ac.th/handle/20.500.14594/1538This study attempts to determine the awareness of occupational post-exposure prophylaxis among health workers in Nyanza province, Kenya. A cross-sectional study was conducted to collect data related to knowledge, attitude, availability, and management support of post-exposure prophylaxis. Four hundred and thirteen health workers in rural and urban health facilities responded to this self-administered questionnaire. Eighteen percent of the respondents reported being exposed to at least one kind of occupational risk. The highest percentage (57.9%) of health workers affected by occupational post-exposure prophylaxis was among nurses. The majority (69.7%) of the exposures were caused by needle stick injuries. While 21% were Exposed to the splashing of body fluids on mucous membranes. Health workers in rural areas had a higher awareness than those who worked in urban areas (74.5% versus 67.5%). The chi-square test revealed that the variables associated with level of awareness were attitude and management support. After multiple logistic regression was performed, it was found that a health worker who had a positive attitude and who worked with the support of higher management was more likely to have a high level of awareness (Adj OR 2.82;95% CI 1.50 -5.30 and Adj OR 1.91; 95% CI1.03 – 3.52 respectively). It is recommended that health workers should be encouraged to have a more positive attitude towards their behavior. In addition, a support system should be set up and health workers should use a facility-based review of universal precaution procedures in order to decrease occupational exposure.การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินระดับความตระหนักในการใช้ยาเพื่อป้องกันการติดเชื้อเอชไอวีหลังการสัมผัสสารคัดหลั่งจาการประกอบอาชีพของบุคลากรในจังหวัดนาซาย่า ประเทศเคนย่า เก็บข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับ ความรู้ ทัศนคติ และการปฏิบัติตามมาตรการการติดเชื้อกับบุคลากรผู้ปฏิบัติงานในสถานพยาบาลจำนวน 413 ราย จากเขตชนบท 204 รายและเขตเมือง 209 ราย โดยให้ตอบแบบสอบถามด้วยตนเอง ผลการวิเคราะห์ข้อมูล พบว่า ผู้ตอบแบบสอบถามร้อยละ 18 เคยสัมผัสกับสารคัดหลั่งจากการทำงานกลุ่มเสี่ยงในการสัมผัสสารคัดหลั่งคือ พยาบาล คิดเป็นร้อยละ 57.9 โดยส่วนใหญ่การสัมผัสสารคัดหลั่งเกิดจากเข็มฉีดยา(ร้อยละ 69.7)และสารคัดหลั่งกระเด็นมาถูกร่างกาย(ร้อยละ 21) บุคลากรเขตชนบทมีระดับความตระหนักต่อการสัมผัสสารคัดหลั่งมากกว่าเขนเมือง (ร้อยละ 74.5 และร้อยละ 67.5) จากการทดสอบไคกำลังสองพบว่า ตัวแปรที่มีความสัมพันธ์กับความตระหนักได้แก่ ทัศนคติและระดับการสนับสนุนการปฏิบัติที่ดี เป็นปัจจัยที่สำคัญต่อระดับความตระหนัก (Adj OR 2.82;95% CI 1.50-5.30 Adj OR 1.91;95% CI 1.03-3.52 ตามลำดับ) เพื่อกระตุ้นให้เกิดความตระหนักต่อการปฏิบัติตามมาตรการป้องกันการติดเชื้อ ควรจัดให้มีระบบสนับสนุนในการปฏิบัติงานมากขึ้น โดยการทบบวนสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ ในสถานพยาบาลพร้อมกับกระบวนการปฏิบัติตามมาตราฐานป้องกันการติดเชื้อ อันจะทำให้ลดความเสี่ยงต่อการสัมผัสสารคัดหลั่งจากการปฏิบัติงานต่อไปengMahidol UniversityAwarenesshealth workersHIV infectionOccupational post-exposure prophylaxisOpen Access articleJournal of Public Health and Developmentวารสารสาธารณสุขและการพัฒนาความตระหนักบุคลากรด้านสุขภาพการติดเชื้อเอชไอวีArticleASEAN Institute for Health Development Mahidol University