Keiko AkaiJiraporn ChompikulCheerawit RattanapanMahidol University. ASEAN Institute for Health Development2015-10-022017-03-312015-10-022017-03-312015-10-022015Journal of Public Health and Development. Vol.13, No.1 (2015), 17-281905-1387https://repository.li.mahidol.ac.th/handle/20.500.14594/1560A cross-sectional study was conducted to investigate rabies preventive behaviors of dog owners and related factors. Multi-stage cluster sampling was used to collect data at four health promoting hospitals of Nakhon Pathom province, Thailand. Structured questionnaires were distributed to 380 dog owners who were selected by the inclusion criteria. Data were collected through a structured questionnaire in March 2012. Chi-square tests and multiple logistic regression were used to examine associations between independent variables and rabies preventive behaviors. A total of 319 self-administered questionnaires were completed and returned, resulting in a response rate of 83.9%. The results showed that 38.5 % of respondents had good preventive behaviors against rabies. Factors significantly associated with rabies preventive behavior were knowledge (p-value=0.004), perception (p-value = 0.003), dog carers (p-value = 0.008), number of dogs (p-value = 0.024), experience of bitten by a dog (p-value = 0.039), heard about rabies (p-value = 0.006) and accessibility to rabies information (p-value < 0.05). When adjusted for other factors, perceptions towards rabies prevention was the strongest predictor of preventive behaviors (Adj. odds ratio = 1.99, 95% CI;1.11 – 3.59). Dog owners who had positive perception about rabies prevention were about two times more likely to have good preventive behaviors against rabies. The findings suggested that good knowledge and positive perceptions about rabies prevention should be promoted among dog owners and family members to prevent rabies.การวิจัยครั้งนี้เป็นการศึกษาแบบภาคตัดขวางเพื่อสำรวจพฤติกรรมการป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าของเจ้าของสุนัขและปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมนี้ ใช้วิธี การสุ่ม ตัวอย่างแบบชั้นภูมิหลายขั้นตอนในการเก็บรวบรวมข้อมูลที่โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล 4 แห่งในจังหวัดนครปฐมโดยใช้แบบสอบถามมีเค้าโครง ผู้วิจัยได้แจกแบบสอบถามให้เจ้าของสุนัข 380 คนที่มีคุณสมบัติครบตามเกณฑ์คัดเลือกเข้าสู่การศึกษาในช่วงเดือนมีนาคม พ.ศ. 2555 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การทดสอบไคกำลังสองและการถดถอยลอจิสติคเพื่อศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับ พฤติกรรมการป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าเจ้าของสุนัขได้ตอบแบบสอบถามอย่างครบถ้วนและส่งกลับคืนจำนวน 319 คน อัตราการตอบกลับเป็น ร้อลละ 83.9 ผลการศึกษาพบว่า ร้อยละ 38.5 ของเจ้าของสุนัขมีพฤติกรรมการป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าในระดับดี ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการป้องกันโรคพิษสุนัขบ้า อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ได้แก่ ความรู้เกี่ยวกับ โรคพิษสุนัขบ้า (p-value = 0.004), การรับรู้เกี่ยวกับการป้องกันโรคพิษสุนัขบ้า (p-value = 0.003), ผู้ดูแลสุนัข (p-value = 0.008), จำนวนสุนัข (p-value = 0.024), ประสบการณ์การถูกสุนัขกัด (p-value = 0.039), การได้ยินเรื่องโรคพิษสุนัขบ้า (p-value = 0.006) และ การเข้าถึงข้อมูลเกี่ยวกับโรคพิษสุนัขบ้า (p-value < 0.05). เมี่อปรับอิทธิพลของตัวแปรอื่นๆแล้ว การรัยรู้เกี่ยวกับการป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าเป็นปัจจัยที่เป็นตัวพยากรณ์พฤติกรรมการป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าได้มากที่สุด (Adj. odds ratio = 1.99, 95% CI;1.11 – 3.59) เจ้าของสุนัขที่มีรับรู้เชิงบวกเกี่ยวกับการป้องกันโรคพิษสุนัขบ้ามีแนวโน้มเกือบสองเท่าที่จะมีพฤติกรรมการป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าในระดับดี จากผลการศึกษานี้ทำให้ได้ข้อเสนอแนะเพื่อการป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าดังนี้ ควรส่งเสริมเจ้าของสุนัขและสมาชิกในครอบครัวให้มีความรู้กี่ยวกับโรคพิษสุนัขบ้าในระดับดี และมีการรับรู้เชิงบวกเกี่ยวกับการป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าengMahidol UniversityRabiesDog ownersPreventive behaviorsThailandOpen Access articleJournal of Public Health and DevelopmentวารสารสาธารณสุขและการพัฒนาArticleASEAN Institute for Health Development Mahidol University