รุจา ภู่ไพบูลย์เพชรรัตน์ เกิดดอนแฝกสมร อริยานุชิตกุลจุติภัค จันทรโชติRutja PhuphaibulPetcharath KerddonfegSamorn AreeyanuchitkulJutipak Chantarachoteมหาวิทยาลัยมหิดล. คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี. โรงเรียนพยาบาลรามาธิบดี2019-12-112019-12-112562-12-112557รามาธิบดีพยาบาลสาร. ปีที่ 20, ฉบับที่ 2 (พ.ค.-ส.ค. 2557), 271-2870858-9739 (Print)2672-9784 (Online)https://repository.li.mahidol.ac.th/handle/123456789/48346การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมพัฒนาทักษะชีวิตโดย เปรียบเทียบระหว่างผลลัพธ์ของการใช้สื่อ 2 ชนิดคือ สื่อหนังสือการ์ตูนและสื่อภาพยนตร์แอนนิเมชั่น ในการสอนเพื่อพัฒนาทักษะชีวิตของเด็กวัยเรียน ภายใต้โครงการพัฒนาศักยภาพประชากรไทย คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี เก็บตัวอย่างในนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ในโรงเรียน แห่งหนึ่ง สุ่มแบ่งนักเรียนเป็น 3 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มควบคุม 48 ราย กลุ่มทดลองที่ใช้หนังสือการ์ตูน 44 ราย และกลุ่มทดลองที่ใช้ภาพยนตร์แอนนิเมชั่น 46 ราย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ โปรแกรม พัฒนาทักษะชีวิต ใช้เวลาเรียนครั้งละ 50 นาที จำนวน 10 ครั้ง และเครื่องมือในการเก็บรวบรวม ข้อมูลคือ แบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคล และแบบวัดทักษะชีวิต วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ paired t –test และ ANOVA ผลการวิจัยพบว่า ก่อนการทดลอง คะแนนเฉลี่ยทักษะชีวิตของกลุ่มควบคุม กลุ่มหนังสือการ์ตูน และกลุ่มภาพยนตร์แอนนิเมชั่น ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ แต่ หลังการทดลองคะแนนทักษะชีวิตระหว่างกลุ่มควบคุม กลุ่มอ่านหนังสือการ์ตูน และกลุ่มดู ภาพยนตร์แอนนิเมชั่น แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ และเมื่อทดสอบเพิ่มเติม โดย Scheffe’s test พบว่ากลุ่มทดลองที่ใช้ภาพยนตร์แอนนิเมชั่นมีคะแนนเฉลี่ยทักษะชีวิตสูงกว่ากลุ่มอ่านหนังสือ การ์ตูนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ผลการศึกษาให้ข้อเสนอแนะในการนำสื่อภาพยนตร์แอนนิเมชั่น มาใช้ในการสอนเพื่อพัฒนาทักษะชีวิตของเด็กวัยเรียนและทำการศึกษาวิจัยในอนาคตThe objective of this study was to examine the effects of life skills training program by comparing the outcomes of two types of media used: cartoon books and animation movies among school-agers. The program was developed under the Human Potential Development of the Faculty of Medicine Ramathibodi Hospital. Samples were students studying in the 5th grade. Students were randomly assigned into the control group (n = 48), the experimental group using books (n = 44), and the experimental group using animation media (n = 46). The life skills training program consisted of 10 sessions with 50 minutes each. The instruments used for data collection were the Personal Characteristics Form and the Life Skill test. Descriptive statistics, paired t-test, and ANOVA were used for data analysis. The results showed that before the training, all three groups’ life skills mean scores were not significantly different. After the training, the mean scores of life skills among 3 groups were statistically significant different. The post hoc analysis using Scheffe’s test revealed that the mean score of life skills in the animation media group was significantly higher than those in the cartoon book group. It is recommended for implementing animation media for life skills training for schoolage children and further research.thaมหาวิทยาลัยมหิดลทักษะชีวิตเด็กวัยเรียนการ์ตูนหนังสือแอนนิเมชั่นLife skillsSchool-age childrenCartoonBookAnimationResearch Articleโรงเรียนพยาบาลรามาธิบดี คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล