ประทุมพร เชาว์ฉลาดศรัณญา เบญจกุลมณฑา เก่งการพานิชธราดล เก่งการพานิชPratumporn ChowchalardSarunya BenjakulMondha KengganpanichTharadol Kengganpanichมหาวิทยาลัยมหิดล. คณะสาธารณสุขศาสตร์. ภาควิชาสุขศึกษาและพฤติกรรมศาสตร์2019-08-162019-08-162562-08-162561รามาธิบดีพยาบาลสาร. ปีที่ 24, ฉบับที่ 2 (พ.ค.-ส.ค. 2561), 210-2240858-9739 (Print)2672-9784 (Online)https://repository.li.mahidol.ac.th/handle/123456789/44583การวิจัยกึ่งทดลองนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมป้องกันการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์โดยประยุกต์ทฤษฎีการรับรู้ความสามารถของตนเองในนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ของโรงเรียน 2 แห่งในเขตเทศบาล อำเภอเมืองจังหวัดนครปฐมเลือกโดยการสุ่มตัวอย่างแบบง่ายแบ่งเป็น 2 กลุ่มประกอบด้วยกลุ่มทดลอง จำนวน 36 รายและกลุ่มเปรียบเทียบจำนวน 35 ราย ระยะเวลาการทดลอง 4 สัปดาห์ โดยจัดกิจกรรมทางสุขศึกษา 4 สัปดาห์ต่อเนื่องกันสัปดาห์ละ 1 วัน และติดตามผลหลังสิ้นสุดโปรแกรม 4 สัปดาห์เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม 3 ช่วงเวลาได้แก่ก่อนการทดลองหลังการทดลองในสัปดาห์ที่ 5 และระยะติดตามผลในสัปดาห์ที่ 8 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนาและทดสอบความแตกต่างด้วยสถิติไคสแควร์สถิติฟิชเชอร์สถิติที และสถิติการวิเคราะห์ความแปรปรวนที่มีการวัดซ้ำ ผลการศึกษาพบว่าหลังการทดลองและติดตามผลกลุ่มทดลองมีความรู้การรับรู้ความสามารถของตนเองความคาดหวังในผลลัพธ์ของการป้องกันการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และพฤติกรรมป้องกันการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ดีขึ้นกว่าก่อนการทดลองและดีกว่ากลุ่มเปรียบเทียบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติดังนั้นโปรแกรมนี้สามารถนำไปประยุกต์ใช้เพื่อป้องกัน และชะลอการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในวัยรุ่นตอนต้นได้This quasi-experimental research aimed to examine the effects of an alcohol use prevention program applying the Self-efficacy Theory among 7th grade students from two schools in Nakhon Pathom Province. A sample of students was divided by simple random sampling into two groups: 36 students in the experimental group and 35 students in the control group. The study was conducted over a period of four weeks. Health education activities were continuously administered once a week for four weeks, with a follow-up session after one month. Data were collected using self-administered questionnaires in three phases: pre- and post- intervention on the 5th week and followup on the 8th week. Statistical analyses were performed using descriptive statistics and inferential statistics, chi-square test, Fisher's exact test, independent t-test, and repeated measures ANOVA. The results revealed that after the experiment and the follow-up period, the experimental group had a significant increase in knowledge, self-efficacy, outcome expectation, and behavior to alcohol use prevention than before the experiment and control groups. Thus, the alcohol prevention program applying the Self-efficacy Theory could be implemented to prevent or delay the school-based onset of alcohol drinking among adolescents.thaมหาวิทยาลัยมหิดลการป้องกันการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์การรับรู้ความสามารถของตนเองแอลกอฮอล์วัยรุ่นAlcohol preventionSelf-efficacyAlcoholAdolescentsArticleภาควิชาสุขศึกษาและพฤติกรรมศาสตร์ คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล