มิวเซียมแห่งชาติมาเลเซีย: มิวเซียมและพหุวัฒนธรรมในบริบทของสังคมพหุลักษณ์และการย้ายถิ่นของแรงงานข้ามชาติในอาเซียน

Abstract

บทความเรื่องนี้ศึกษาการจัดนิทรรศการในมิวเซียมแห่งชาติมาเลเซียซึ่งเป็นประเทศสมาชิกอาเซียนว่า มีการนำเสนอภาพตัวแทนความเป็นสังคมพหุลักษณ์ของมาเลเซียในบริบทของสังคมพหุลักษณ์และประเทศปลายทางที่นิยมในหมู่แรงงานข้ามชาติอย่างไร กรอบการวิเคราะห์มาจากแนวคิดด้านมิวเซียม ภาพตัวแทน และพหุวัฒนธรรมศึกษา โดยใช้การวิจัยเอกสารและการเก็บข้อมูลในมิวเซียม โดยมีการวิเคราะห์เพิ่มเติมด้วยการอภิปรายในลักษณะเปรียบเทียบเบื้องต้นเกี่ยวกับบทบาทมิวเซียมในการสร้างเสริมพหุวัฒนธรรมนิยมจากตัวอย่างในสหภาพยุโรปและอังกฤษ การศึกษาพบว่า ภาพสังคมพหุลักษณ์มาเลเซียในอดีตเน้นความรุ่งเรืองของอาณาจักรมาเลย์ในฐานะเป็นรากเหง้าวัฒนธรรมปัจจุบัน สะท้อนทั้งการโหยหาอดีตก่อนยุคอาณานิคมและการสร้างความชอบธรรมให้กับพลเมืองมลายู โดยมีการนำเสนอการผสมกลมกลืนผ่านการแต่งงานของชาวจีนและมลายูในฐานะภาพตัวแทนสังคมพหุลักษณ์และความเป็นเอกภาพ ส่วนภาพของสังคมพหุลักษณ์ปัจจุบันนั้น มีการนำเสนอกลุ่มชาวมลายู จีน อินเดีย ลูกครึ่งมลายู/จีน-ยุโรปในฐานะที่ใกล้ชิดกับความเป็นชาติ ส่วนชาติพันธุ์อื่นๆ ได้รับการนำเสนอผ่านเสื้อผ้า อาหาร ประเพณี ซึ่งสะท้อนภาพการมีส่วนร่วมในความเป็นชาติอย่างผิวเผิน บทความเสนอว่ามิวเซียมควรมีบทบาทมากขึ้นในการสร้างเสริมสังคมพหุวัฒนธรรมที่ยั่งยืนและธรรมาภิบาลด้านพหุวัฒนธรรมในมาเลเซียและประเทศสมาชิกอาเซียน

This article examines how the permanent exhibitions of the Malaysian National Museum represent the plural society of the country. The article frames its analysis in the context of Malaysia as a plural society and as a popular destination of transnational labor mobility. The analytical framework of the article is informed by scholarly debates in museum studies, scholarship on representation and multicultural studies. Data derive from documentary research and field work conducted the Malaysian National Museum. The discussion is enhanced by comparative observations on museum initiatives in the European Union and the UK. The study shows that the museum glorifies bygone Malay kingdoms as a cultural foundation of modern Malaysia, which serves to legitimize the privileges of ethnic Malays as the indigenous people of Malaysia. It also showcases inter-ethnic marriages between Malay and Chinese as a representation of Malaysia’s plural society and unity. In representing the Malaysian nation as it exists today, the exhibition portrays the coexistence of Malays, Chinese, Indian and European-Malays at the center of the nation. Other ethnic groups who are also Malaysian citizens are represented only through cultural makers such as costume, tradition, and food. As a result, their contributions to the nation appear to be superficial. The article therefore suggests that museums must play a more constructive role in promoting sustainable multiculturalism and multicultural governance in Malaysia, as well as ASEAN member states in general.