Journal Issue: RSjournal Vol. 15 No. 2
Issued Date
2562
Resource Type
Language
tha
File Type
application/pdf
Access Rights
open access
Rights
ผลงานนี้เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยมหิดล ขอสงวนไว้สำหรับเพื่อการศึกษาเท่านั้น ต้องอ้างอิงแหล่งที่มา ห้ามดัดแปลงเนื้อหา และห้ามนำไปใช้เพื่อการค้า
Rights Holder(s)
สถาบันราชสุดา คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล
Journal Volume
RSjournal Volume 15
(2562)
Articles
ผลของดนตรีบำบัดที่มีต่อการฟื้นฟูการพูดในคนหูตึง วัยผู้ใหญ่ตอนต้น
(2562) วทัญญู จิตติเสถียรพร; นัทธี เชียงชะนา; อำไพ บูรณประพฤกษ; Vatanyoo Jittisationporn; Natee Chiengchana; Ampai burnaprapuk; มหาวิทยาลัยมหิดล. วิทยาลัยดุริยางคศิลป์; มหาวิทยาลัยมหิดล. วิทยาลัยราชสุดา
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของดนตรีบำบัดที่มีต่อการฟื้นฟูการพูดในคนหูตึงวัยผู้ใหญ่ตอนต้น โดยใช้วิธีวิจัยเชิงทดลองแบบการวัดซ้ำ ร่วมกับวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้เข้าร่วมการวิจัย คือ นักศึกษาที่มีความบกพร่อง ทางการได้ยิน ระดับปริญญาตรี วิทยาลัยราชสุดา มหาวิทยาลัยมหิดล จำนวน 9 คน โดยเข้าร่วมการทดลองกิจกรรม ดนตรีบำบัดแบบกลุ่ม จำนวนทั้งหมด 10 ครั้ง สัปดาห์ละ 2 ครั้ง ครั้งละหนึ่งชั่วโมง มีกิจกรรมดนตรีบำบัดดังต่อไปนี้ การฝึกโสตประสาทการได้ยิน การวอร์มเสียง และการร้องเพลง เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลและวัดผล ประกอบไปด้วย คู่มือทดสอบการพูดของคนหูตึง แบบสังเกต และแบบสัมภาษณ์ การวิจัยนี้ใช้การวิเคราะห์ความ แปรปรวนแบบวัดซ้ำ (Repeated-Measures ANOVA) สำหรับการเปรียบเทียบข้อมูลเชิงปริมาณ และใช้การวิเคราะห์ ข้อมูลแบบอุปนัยสำหรับการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพ ผลการวิจัย พบว่า ดนตรีบำบัดสามารถฟื้นฟูการพูดในคน หูตึงวัยผู้ใหญ่ตอนต้นได้ ถึงแม้ว่าค่าเฉลี่ยคะแนนการพูดในภาพรวมทั้งหมดจะไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ ทางสถิติ ที่ระดับ .05 ก็ตาม ซึ่งหากสังเกตค่าเฉลี่ยคะแนนของทุกตัวชี้วัดในการทดสอบก่อน ระหว่าง และหลัง การให้ดนตรีบำบัด จะพบว่ามีตัวชี้วัด 8 ตัว จากทั้งหมด 9 ตัวชี้วัด ที่มีค่าเฉลี่ยเพิ่มสูงขึ้นจากการทดสอบแต่ละครั้ง อีกทั้ง ค่าเฉลี่ยคะแนนหลังการให้กิจกรรมดนตรีบำบัดในทุกตัวชี้วัดมีค่าสูงกว่าก่อนการให้กิจกรรมดนตรีบำบัด ซึ่งเพิ่มขึ้นชัดเจนในตัวชี้วัดการเปล่งเสียงได้ชัดเจน และการเปล่งเสียงดัง-เบา ที่ต่างมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ ทางสถิติ ที่ระดับ .05
บทบาทของนักจิตวิทยาการปรึกษาในการฟื้นฟูทางจิตใจ ผู้ป่วยบาดเจ็บ กระดูกสันหลังและครอบครัว
(2562) นภชนก สุขประเสริฐ; Nopchanok Sukprasert; มหาวิทยาลัยมหิดล. คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล. ภาควิชาศัลยศาสตร์ออร์โธปิดิคส์และกายภาพบำบัด
การดูแลผู้ป่วยบาดเจ็บกระดูกสันหลังและไขสันหลังนอกจากการดูแลด้านร่างกายแล้วการดูแลจิตใจก็มีความจำเป็นและสำคัญเช่นกัน การดูแลจิตใจโดยนักจิตวิทยาการปรึกษาซึ่งเป็นหนึ่งในทีมสหสาขาทางการแพทย์ที่ให้การดูแลฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ป่วย โดยใช้การปรึกษาเชิงจิตวิทยาเยียวยา รักษา แก้ไข ป้องกันจิตใจ และพัฒนาศักยภาพการดำรงชีวิตของผู้ป่วยระหว่างพักรักษาตัวในโรงพยาบาล ระยะก่อนจำหน่ายและติดตามการรักษา ซึ่งการดูแลอย่างเป็นองค์รวมนี้จะช่วยให้ผู้ป่วยและครอบครัวสามารถใช้ศักยภาพร่างกายและจิตใจให้สามารถบรรลุเป้าหมายที่ตั้งใจซึ่งจะส่งผลให้ผู้ป่วยสามารถใช้ชีวิตในชุมชนได้อย่างผาสุกและมีคุณภาพชีวิตที่ดี
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอความรู้ ความเข้าใจ และประสบการณ์ของผู้เขียนเกี่ยวกับกระบวนการปรึกษาเชิงจิตวิทยาในผู้ป่วยบาดเจ็บกระดูกสันหลังและไขสันหลังที่เชื่อมโยงกับระยะของความเจ็บป่วย ได้แก่ แรกรับ/ระยะเฉียบพลัน ระยะฟื้นฟูสมรรถภาพ ระยะก่อนจำหน่ายจากโรงพยาบาล และระยะติดตามการรักษาเพื่อเป็นแนวทางในการนำไปประยุกต์ใช้ในการดูแลและฟื้นฟูสภาพจิตใจผู้ป่วยบาดเจ็บกระดูกสันหลังและครอบครัว
Title
RSjournal Vol. 15 No. 2
Author's Affiliation
มหาวิทยาลัยมหิดล. คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี. สถาบันราชสุดา