ปัจจัยทํานายพฤติกรรมเสี่ยงต่อการเสพยาบ้าของ นักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น จังหวัดนครสวรรค์

Abstract

การวิจัยเชิงสำรวจนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยทำนายพฤติกรรมเสี่ยงต่อการเสพยาบ้า ของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น จังหวัดนครสวรรค์ จำนวน 400 คน รวบรวมข้อมูลโดยให้นักเรียนตอบ แบบสอบถามด้วยตนเอง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนาและสถิติวิเคราะห์การจำแนกพหุ ผลการ วิเคราะห์การจำแนกพหุของปัจจัยคัดสรร 10 ปัจจัย ได้แก่ เพศ ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ความรู้เกี่ยวกับ ยาบ้า บุคลิกภาพของนักเรียน ความรู้สึกแสวงหาสิ่งตื่นเต้นเร้าใจ การรับรู้ความสามารถตนเองในการ ควบคุมพฤติกรรมเสี่ยงในการเสพยาบ้า กิจกรรมของโรงเรียนเกี่ยวกับการควบคุมและป้องกันการเสพ ยาบ้า การใช้อินเทอร์เน็ตที่เกี่ยวข้องกับยาบ้า อิทธิพลของเพื่อนต่อพฤติกรรมเสี่ยงในการเสพยาบ้า รูปแบบการเลี้ยงดูในครอบครัว สามารถอธิบายความแปรปรวนของพฤติกรรมเสี่ยงต่อการเสพยาบ้าได้ ร้อยละ 64.6 (R2=0.646) เมื่อควบคุมอิทธิพลของปัจจัยอื่นๆแล้วปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมเสี่ยงต่อการ เสพยาบ้าของกลุ่มตัวอย่างได้ดีที่สุด 3 อันดับแรก คือ อิทธิพลของเพื่อนต่อพฤติกรรมเสี่ยงในการเสพยาบ้า การใช้อินเทอร์เน็ตที่เกี่ยวข้องกับยาบ้า และความรู้สึกแสวงหาสิ่งตื่นเต้นเร้าใจ (Beta= 0.44, 0.28 และ 0.17 ตามลำดับ) ดังนั้น การจัดกิจกรรมการเรียนรู้เพื่อลดพฤติกรรมเสี่ยงต่อการเสพยาบ้าของนักเรียน มัธยมศึกษาตอนต้น ควรเน้นในเรื่องอิทธิพลของเพื่อน การใช้อินเทอร์เน็ต และการควบคุมความรู้สึก แสวงหาสิ่งตื่นเต้นเร้าใจที่เหมาะสม

This survey research studied the factors predicting risk behaviors related to amphetamine use by 400 junior high school students in Nakhon Sawan province, Thailand. Data was collected by selfadministered questionnaires and were analyzed using descriptive statistics and Multiple Classification Analysis. The study results from a Multiple Classification Analysis model showed that 64.4 percent of the variance of risk behaviors in amphetamine used (R2=0.646) could be explained by 10 selected factors, which were gender, grade point average, knowledge about amphetamine, student’s personality, sensation seeking, perceived self-efficacy in controlling risk behaviors regarding amphetamine use, teaching and learning activities about prevention and control amphetamine use conducted by school, online activity regarding amphetamine, peer influence on amphetamine use, and how they were raised by their family. Once the effect of all other factors were taken into account, the best three predictors were peer influence on amphetamine use, internet using, and sensation seeking (Beta=0.44, 0.28 และ 0.17 respectively). Therefore, teaching and learning activities should be conducted to reduce risk behaviors associated with amphetamine use among junior high school students should, emphasize peer pressure, online activity regarding amphetamine, and sensation seeking of the student.