PH-Article

Permanent URI for this collection

https://hdl.handle.net/20.500.14594/97

Browse

Now showing 1 - 10 of 573

พลังร่วมของมาตรการทางอาญาและการปฏิบัติตามพิธีสารเพื่อขจัดการค้าผลิตภัณฑ์ยาสูบที่ผิดกฎหมาย
(2567) ฉัตรสุมน พฤฒิภิญโญ; Chardsumon Prutipinyo
การค้าผลิตภัณฑ์ยาสูบอย่างผิดกฎหมายถือเป็นองค์กรอาชญากรรมข้ามชาติ ซึ่งเกี่ยวข้องกับการเคลื่อนย้ายสินค้าและบุคคลข้ามเขตอำนาจศาล การดำเนินคดีที่เกี่ยวข้องกับบุหรี่ผิดกฎหมายกลายเป็นเรื่องท้าทายสำหรับการฟอกเงินเนื่องจากการยึดบุหรี่ บุหรี่ไฟฟ้าที่ผิดกฎหมายโดยตัวมันเองไม่ได้ถือเป็นความผิดฐานฟอกเงิน หากผู้บริโภครายใดถูกจับได้ จะถือเป็นคดีเล็กๆที่เกี่ยวข้องกับผู้บริโภค อย่างไรก็ตาม เมื่อจับกุมผู้ขายและปฏิบัติต่อผู้ขายในฐานะส่วนหนึ่งขององค์กรอาชญากรรมข้ามชาติ การใช้พระราชบัญญัติฟอกเงินจึงจำเป็นในการติดตามผู้ขายและติดตามที่มาของผู้ขาย ซึ่งเป็นแนวทางปฏิบัติที่ได้รับการสนับสนุนจากกฎหมายไทย ความผิดทางอาญาก่อให้เกิดปัญหาทางเทคนิคและวิธีการที่ต้องใช้ความเชี่ยวชาญและนำไปใช้ในระดับสากลในทุกกรณี กฎหมายไทยกำหนดให้กรมสอบสวนคดีพิเศษ (ดีเอสไอ) รับผิดชอบในการจับกุมผู้สอบสวน และอัยการควรร่วมมือในการสืบสวนคดีนอกราชอาณาจักร การสื่อสารจะถูกส่งตรงไปยังอัยการสูงสุดเพื่อขอคำแนะนำ การมีส่วนร่วมในพิธีสารว่าด้วยการขจัดการค้าที่ผิดกฎหมายในผลิตภัณฑ์ยาสูบช่วยอำนวยความสะดวกในความร่วมมือระหว่างประเทศและเสนอความช่วยเหลือด้านเทคนิคในเรื่องการบังคับใช้กฎหมาย เช่น การสืบสวนคดี การข้ามพรมแดน การใช้เขตอำนาจศาล และการส่งผู้ร้ายข้ามแดนผู้ถูกกล่าวหา พิธีสารนี้กำหนดการลงโทษผู้ซื้อแม้แต่สินค้าลอกเลียนแบบและสินค้าผิดกฎหมายเล็กน้อย ตัวอย่างเช่น ความผิดทางปกครองอาจมีผลกระทบเชิงป้องกันในภาคส่วนความผิดที่เกี่ยวข้องกับความรับผิดทางอาญาตามสัดส่วน โดยคำนึงถึงมาตรการในการยึดและยึดเงิน
ปัจจัยที่มีผลต่อการดำเนินงานการดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงของผู้จัดการระบบการดูแลระยะยาวด้านสาธารณสุข จังหวัดประจวบคีรีขันธ์
(2567) ธัญวรัตน์ ทองเงิน; ศริยามน ติรพัฒน์; ยุวนุช สัตยสมบูรณ์; Thanwarat Thongngun; Sariyamon Tiraphat; Youwanuch Sattayasomboon
การศึกษาครั้งนี้ เป็นการวิจัยเชิงพรรณนาแบบภาคตัดขวาง วัตถุประสงค์เพื่อประเมินระดับการดำเนินงานการดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง วิเคราะห์ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์และมีอิทธิพลต่อการดำเนินงานการดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงของผู้จัดการระบบการดูแลระยะยาวด้านสาธารณสุข จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ตัวแปรอิสระ ได้แก่ ปัจจัยส่วนบุคคล และปัจจัยการบริหาร กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้จัดการระบบการดูแลระยะยาวด้านสาธารณสุข จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ จำนวน 131 คน เครื่องมือการวิจัย คือ แบบสอบถาม ซึ่งผ่านการตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือจากผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 3 ท่าน โดยการหาดัชนีความตรงเชิงเนื้อหา และความเชื่อมั่นของเครื่องมือ โดยมีระยะเวลาในการเก็บรวบรวมข้อมูล ตั้งแต่วันที่ 3 – 17 มกราคม พ.ศ. 2567 วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย สถิติไคสแควร์ และสถิติการถดถอยโลจิสติกทวิ ผลการศึกษาพบว่า ภาพรวมผู้จัดการระบบการดูแลระยะยาวด้านสาธารณสุขมีระดับการบริหารและระดับการดำเนินงานการดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงอยู่ในระดับสูง (ร้อยละ 50.4, 61.80) ตามลำดับ ผลการวิเคราะห์สถิติไคสแควร์ ชี้ให้เห็นว่าปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการดำเนินงานการดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ได้แก่ ปัจจัยส่วนบุคคลด้านรายได้เฉลี่ยต่อเดือน ปัจจัยการบริหารด้านบุคลากร ด้านงบประมาณ และด้านบริหารจัดการ ส่วนผลการวิเคราะห์สถิติการถดถอยโลจิสติกทวิ พบว่าในมิติด้านบริหารจัดการมีผลต่อการดำเนินงานการดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงของผู้จัดการระบบการดูแลระยะยาวด้านสาธารณสุข จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ผลที่ได้รับจากการวิจัยเป็นหลักฐานเชิงประจักษ์เพื่อให้ผู้กำหนดนโยบายนำไปใช้ในการวางแผน กำหนดนโยบายหรือแผนการดำเนินงานในการปรับปรุงวิธีการปฏิบัติงาน และแก้ไขปัญหาอุปสรรค เพื่อเป็นแนวทางพัฒนาระบบการดูแลระยะยาวด้านสาธารณสุขสำหรับผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงอย่างเหมาะสมต่อไป
การรับรู้ภาวะผู้นำของหัวหน้าหอผู้ป่วย และความผูกพันต่อองค์กรของพยาบาลวิชาชีพ โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในประเทศไทย
(2567) กณิกนันต์ หงษ์ทอง; ฉัตรสุมน พฤฒิภิญโญ; สุคนธา ศิริ; Kanicknan Hongthong; Chardsumon Prutipinyo; Sukhontha Siri
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ ณ จุดเวลาใดเวลาหนึ่ง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการรับรู้ภาวะผู้นำของหัวหน้าหอผู้ป่วยและความผูกพันต่อองค์กรของพยาบาลวิชาชีพ โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในประเทศไทย กลุ่มตัวอย่างคือ พยาบาลวิชาชีพ อายุงานตั้งแต่ 1 ปี ขึ้นไป ใช้วิธีการสุ่มกลุ่มตัวอย่างอย่างง่าย รวบรวมแบบสอบถามที่สมบูรณ์ได้ 296 ชุด (ร้อยละ 98.7) วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา ไคสแควร์ และวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน ผลการวิจัย พบว่า พยาบาลวิชาชีพ มีความผูกพันต่อองค์กรภาพรวมอยู่ระดับปานกลาง ความผูกพันด้านจิตใจและบรรทัดฐานอยู่ระดับสูง ส่วนการคงอยู่ระดับปานกลาง ภาวะผู้นำของหัวหน้าหอผู้ป่วยภาพรวมและทั้ง 11 ด้านอยู่ระดับสูง สถานภาพสมรส เงินเดือนและค่าตอบแทน ประสบการณ์ทำงานตำแหน่งพยาบาลวิชาชีพ และภาวะผู้นำของหัวหน้าหอผู้ป่วย มีความสัมพันธ์กับความผูกพันต่อองค์กร อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ p<0.05 ภาวะผู้นำของหัวหน้าหอผู้ป่วย เงินเดือนและค่าตอบแทน และสถานภาพสมรส สามารถทำนายความผูกพันต่อองค์กรของพยาบาลวิชาชีพได้ร้อยละ 33.5 (R2 0.335) จากการศึกษาครั้งนี้ ผู้บริหารการพยาบาล ควรให้ความสำคัญมุ่งเน้นการสร้างความผูกพันต่อองค์กรอย่างเป็นรูปธรรม สนับสนุนการสร้างภาวะผู้นำของหัวหน้าเพื่อพัฒนากลยุทธ์เชิงรุกในการสร้างแรงจูงใจให้กับบุคลากร รวมไปถึงสร้างสิ่งแวดล้อมที่เอื้อต่อการพัฒนาองค์กร และพิจารณาเกณฑ์อัตราค่าตอบแทนเพิ่มตามภาระงานที่เหมาะสม
คุณภาพชีวิตของแรงงานต่างด้าวชาวเมียนมา จังหวัดสมุทรสาคร
(2567) กมลวรรณ สีจันทร์แจ้ง; ฉัตรสุมน พฤฒิภิญโญ; สุคนธา ศิริ; Kamonwan Seejunjang; Chardsumon Prutipinyo; Sukhontha Siri
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาคุณภาพชีวิตของแรงงานต่างด้าวชาวเมียนมา จังหวัดสมุทรสาคร เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม จำนวน 384 คน นําเสนอผลด้วย จำนวน ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าสูงสุด ค่าต่ำสุด และวิเคราะห์ข้อมูลโดยการทดสอบไคสแควร์ ผลการศึกษาพบว่า คุณภาพชีวิตของแรงงานต่างด้าวชาวเมียนมา จังหวัดสมุทรสาคร โดยรวมอยู่ในระดับต้องปรับปรุง (ร้อยละ 56.51) รายด้าน พบว่า ด้านจิตใจและด้านสุขภาพกาย ส่วนใหญ่อยู่ในระดับดี ด้านสัมพันธภาพทางสังคม และด้านสิ่งแวดล้อม ส่วนใหญ่อยู่ในระดับต้องปรับปรุง (ร้อยละ 65.10, 56.77, 82.81 และ 87.50 ตามลำดับ) ปัจจัยส่วนบุคคล ได้แก่ จำนวนสมาชิกที่อาศัยอยู่ด้วยกัน การใช้บริการสุขภาพในรอบ 3 เดือนที่ผ่านมา สถานบริการสุขภาพที่ใช้เป็นประจำ และบริการสุขภาพที่มักใช้ มีความสัมพันธ์กับคุณภาพชีวิตของแรงงานต่างด้าวชาวเมียนมาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value < 0.05) ข้อเสนอแนะ ควรสร้างความเข้าใจกับนายจ้างในการจัดสวัสดิการด้านการเดินทาง การปรับปรุงที่พักอาศัย การปรับชั่วโมงการทำงาน และการจัดกิจกรรมเชื่อมสัมพันธ์ให้แก่แรงงานต่างด้าวชาวเมียนมา ในส่วนของภาครัฐ ควรมีนโยบายสนับสนุนหรือร่วมกันกับนายจ้างในการจัดสวัสดิการ และด้านการเข้าถึงข้อมูลข่าวสาร การจัดจ้างล่ามภาษาเมียนมา และการจัดทำเอกสารประชาสัมพันธ์เป็นภาษาเมียนมาให้มากขึ้น
ผลการปฏิบัติงานของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้านหมอประจำบ้านในจังหวัดชัยภูมิ
(2567) สุรีวัลย์ คำหอม; ฉัตรสุมน พฤฒิภิญโญ; วิริณธิ์ กิตติพิชัย; Sureewan Khamhom; Chardsumon Prutipinyo; Wirin Kittipichai
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อการปฏิบัติงานของอสม.หมอประจำบ้านในจังหวัดชัยภูมิ เป็นการวิจัยภาคตัดขวาง (Cross sectional study) กลุ่มตัวอย่าง คือ อสม.หมอประจำบ้านปฏิบัติงานอยู่ในจังหวัดชัยภูมิ จำนวน 250 คน ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ใช้สถิติหาค่าความสัมพันธ์ Chi – Square ผลการวิจัยพบว่าผลการปฏิบัติงานของ อสม.หมอประจำบ้าน โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับผลการปฏิบัติงานอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p- value ≤0.05) คือทัศนคติต่องาน ได้แก่ ด้านการสนับสนุนให้มีอาสาสมัครประจำครอบตัว(อสค.) ทุกครอบครัว ด้านการส่งเสริมสุขภาพ ลดโรคเรื้อรัง ปัญหาสุขภาพจิต ยาเสพติด และอุบัติเหตุ ด้านการถ่ายทอดความรู้ด้านภูมิปัญญาไทย สมุนไพร และการใช้กัญชาทางการแพทย์ ด้านการใช้เครื่องมือสื่อสารและแอพพลิเคชั่น การคัดกรองประเมินสุขภาพร่วมกับทีมหมอครอบครัว และด้านการเป็นแกนนำเครือข่ายสุขภาพ และจัดการปัญหาสุขภาพในครอบครัวชุมชน รวมทั้งการส่งต่อ ดังนั้นจึงควรกำหนดให้ปัจจัยดังกล่าวเป็นปัจจัยส่งเสริมการปฏิบัติงานของ อสม.หมอประจำบ้าน
กลไกการจ่ายและการควบคุมราคาค่าบริการกรณีการดูแลผู้ป่วยฉุกเฉินในต่างประเทศ: ประสบการณ์จาก 5 ประเทศ
(2567) อุทุมพร วงษ์ศิลป์; ขวัญประชา เชียงไชยสกุลไทย; ภาสกร สวนเรือง; นำพร สามิภักดิ์; Utoomporn Wongsin; Kwanpracha Chiangchaisakulthai; Passakorn Suanrueang; Numporn Samipuk
บทความนี้มีจุดประสงค์เพื่อนําเสนอข้อมูลกลไกการจ่ายและการควบคุมราคาค่าบริการกรณีการดูแลผู้ป่วยฉุกเฉิน โดยการทบทวนกลไกการจ่ายและกลไกลการควบคุมราคาของต่างประเทศ ได้แก่ ประเทศไต้หวัน ประเทศสิงคโปร์ ประเทศสหรัฐอเมริกา ประเทศอังกฤษ หรือประเทศสวีเดน ทั้งนี้เพื่อนํา ไปสู่แนวทางในพัฒนาข้อเสนอกลไกการจ่ายและการควบคุมอัตราการเบิกจ่ายค่าบริการกรณีผู้ป่วยฉุกเฉินและ ผู้ป่วยไม่ฉุกเฉินในโรงพยาบาลเอกชนในบริบทของประเทศไทย ทั้งนี้ รูปแบบการจ่ายประกอบด้วย การจ่ายตามกลุ่มวินิจฉัยโรคร่วม (DRG) การจ่ายตามรายการและราคาที่หน่วยบริการเรียกเก็บ (fee for service) และ การร่วมจ่าย (Co-pay) และมาตรฐานในการควบคุมราคาค่าบริการกรณีผู้ป่วยฉุกเฉินวิกฤติและผู้ป่วยฉุกเฉิน ประกอบด้วย การควบคุมต้นทุนและพัฒนาระบบการให้บริการ การกําหนดอัตราการจ่ายให้กับโรงพยาบาล รวมถึงการปรับใช้การเจรจาต่อรองราคา และการนําเอาระบบเทคโนโลยีเข้ามาใช้เพื่อจัดเก็บข้อมูลกลางรองรับระบบการตัดสินใจของผู้กําหนดนโยบาย
Problems and guidelines for controlling alcoholic beverages
(2024) Chardsumon Prutipinyo
Due to the Alcoholic Beverage Act of 2008, problems arise in enforcing the law. There is a situation where many agencies wish to amend the law. This article aims to present the issue of the effects of drinking alcohol, alcohol control, and guidelines for amending the law that the Ministry of Public Health intends to address through six important points: 1) Definition of alcoholic beverages referring to the Liquor Act of 1950, which was later repealed by the Excise Tax Act, B.E. 2560, may cause problems when the law is amended in the future. 2) There is a committee system for driving the alcohol control implementation process. The committee is responsible for providing policy guidelines, as well as determining various measures to achieve the success of alcohol control, in accordance with various strategic plans. Implementation of the laws at the local level in a concrete manner and having an effective monitoring system. 3) There are problems with the interpretation of the terms "advertising" and "marketing communication" and issues with law enforcement, such as in the case of traditional celebrations, with exceptions for weddings and diplomatic ceremonies only. 4) Funding or sponsoring activities that provide opportunities for corporate image may directly and indirectly stimulate and cultivate a positive corporate image for children and youth, who will become new drinkers. 5) Promoting and supporting the treatment or rehabilitation of alcohol addicts or those with alcohol consumption problems. This is to promote the good health and well-being of the people. 6) Amendment of penalties appropriately for the current situation. For manufacturers and importers of alcoholic beverages, the penalty is twice as much as for individual violators.
พฤติกรรมป้องกันการคุกคามทางเพศของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น ในโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร
(2567) ปุณยนุช เกิดวัน; ปิยะธิดา ขจรชัยกุล; พิทยา จารุพูนผล; วันวิสาข์ ศรีสุเมธชัย; สิทธิชัย ทองวร; Poonyanuch Kerdwan; Piyathida Khajornchaikul; Phitaya Charupoonphol; Vanvisa Sresumachai; Sittichai Thongworn
การคุกคามทางเพศ เป็นปัญหาที่เกิดขึ้นกระจายตัวเป็นวงกว้าง โดยเฉพาะเกิดปัญหานี้กับเด็กนักเรียนดังนั้นจึงควรหาวิธีมิให้เกิดปัญหาดังกล่าว งานวิจัยเชิงสำรวจภาคตัดขวางนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาปัจจัยประชากรของนักเรียนด้านระดับชั้น ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และประสบการณ์การถูกคุกคามทางเพศ ของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น ในโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร 2) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความรู้ เจตคติ กับพฤติกรรมป้องกันการคุกคามทางเพศของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น ในโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร 3) เพื่อศึกษาปัจจัยที่สามารถคาดทำนายพฤติกรรมป้องกันการคุกคามทางเพศของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น ในโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร ใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างโดยแบบหลายขั้นตอน (Multistage Random Sampling) เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามกับนักเรียนจำนวน 306 คน วิเคราะห์ข้อมูลและนำเสนอผลด้วยร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติไคสแควร์ (Chi-Square) สถิติสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน (Pearson Product-Moment Correlation Coefficient) และการวิเคราะห์สมการถดถอยพหุคูณแบบเป็นขั้นตอน (Stepwise Multiple Regression Analysis) ผลการศึกษาพบว่า ความรู้เกี่ยวกับการคุกคามทางเพศโดยรวม (r = 0.354) มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับพฤติกรรมป้องกันการคุกคามทางเพศ ในระดับปานกลางอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value <0.05) เจตคติต่อการคุกคามทางเพศ (r = 0.373) มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับพฤติกรรมป้องกันการคุกคามทางเพศ ในระดับปานกลางอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ การรับรู้ความสามารถของตนเองโดยรวม (r = 0.567) มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับพฤติกรรมป้องกันการคุกคามทางเพศ ในระดับปานกลางอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value <0.05) ปัจจัยที่สามารถทำนายพฤติกรรมป้องกันการคุกคามทางเพศอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) ได้แก่ การรับรู้ความสามารถของตนเอง ความรู้เกี่ยวกับการคุกคามทางเพศ ซึ่งสามารถทำนายพฤติกรรมป้องกันการคุกคามทางเพศ ได้ร้อยละ 36.1 ข้อเสนอแนะควรส่งเสริมความรู้ให้แก่ นักเรียน และบุคลากรในโรงเรียนทุกฝ่ายเพื่อให้มีความรู้ ความสามารถ และมีทักษะในการป้องกันการคุกคามทางเพศของนักเรียน
การมีส่วนร่วมในการป้องกันและควบคุมโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน อำเภอเมืองสมุทรสาคร จังหวัดสมุทรสาคร
(2567) สุทัศชญา จำนงค์; ฉัตรสุมน พฤฒิภิญโญ; ศริยามน ติรพัฒน์; Sutatchaya Jumnong; Chardsumon Prutipinyo; Sariyamon Tiraphat
การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับการมีส่วนร่วมในการปฏิบัติงานในการป้องกันและควบคุมโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน อำเภอเมืองสมุทรสาคร จังหวัดสมุทรสาคร 2) ศึกษาปัจจัยลักษณะส่วนบุคคลที่มีความสัมพันธ์กับการมีส่วนร่วมในการป้องกันและควบคุมโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019ของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน อำเภอเมืองสมุทรสาคร จังหวัดสมุทรสาคร โดยมีรูปแบบการศึกษาแบบวิจัยเชิงพรรณนา ประชากรในการศึกษาคือ อาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน ที่ปฏิบัติงานในเขตอำเภอเมืองสมุทรสาคร จังหวัดสมุทรสาคร กำหนดกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 311 คน ใช้วิธีการสุ่มกลุ่มตัวอย่างอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา ใช้แบบสอบถามในการเก็บรวบรวมข้อมูล สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และใช้สถิติไคสแควร์ในการทดสอบความสัมพันธ์ ผลการศึกษาพบว่า ระดับการมีส่วนร่วมในการจัดการป้องกัน และควบคุมโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 อยู่ในระดับสูง (ร้อยละ54.6) และปัจจัยลักษณะส่วนบุคคลได้แก่ เพศ อายุ ระดับการศึกษา อาชีพ รายได้เฉลี่ย และระยะเวลาการเป็นอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้านไม่มีความสัมพันธ์กับการมีส่วนร่วมในการป้องกันและควบคุมโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ประโยชน์จากการศึกษาในครั้งนี้ เพื่อให้องค์กรทางด้านสาธารณสุขให้ความสำคัญถึงการดำเนินงานในการป้องกันและควบคุมโรคติดเชื้อทางเดินหายใจอื่นๆ หรือโรคระบาดใหม่ในชุมชน และสนับสนุนการมีส่วนร่วมในการดำเนินงานร่วมกันของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน เพื่อประสิทธิภาพของงานป้องกันและควบคุมโรคต่อไป
ภาวะหมดไฟของพยาบาลวิชาชีพในทัณฑสถานโรงพยาบาลราชทัณฑ์
(2567) สุธิดา ทวิชสังข์; ฉัตรสุมน พฤฒิภิญโญ; ณัฐนารี เอมยงค์; Suthida Tawitsang; Chardsumon Prutipinyo; Natnaree Aimyong
การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับภาวะหมดไฟ และความสัมพันธ์ระหว่างความเครียดกับภาวะหมดไฟของพยาบาลวิชาชีพในทัณฑสถานโรงพยาบาลราชทัณฑ์ รวบรวมข้อมูลได้ 134 ชุด ช่วงระหว่างวันที่ 10 – 31 มีนาคม 2566 ใช้สถิติร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ Multiple Logistics Regression ผลการวิจัย สรุปได้ดังนี้ ภาวะหมดไฟของพยาบาลวิชาชีพในทัณฑสถานโรงพยาบาลราชทัณฑ์ ส่วนใหญ่ปกติ ร้อยละ 54.8% มีความเสี่ยงภาวะหมดไฟร้อยละ 29.6 % มีแนวโน้มภาวะหมดไฟ ร้อยละ 14.8% พบว่าความเครียดระดับสูงมีความเสี่ยงต่อภาวะหมดไฟ 6.29 เท่า เมื่อเทียบกับกลุ่มความเครียดน้อย (p-value* = 0.006) การวิจัยนี้มีข้อเสนอ ผู้บริหารสามารถนำผลการวิจัยไปเป็นแนวทางในการส่งเสริมการดูแลรักษาสุขภาพทางจิตให้บุคคลากรในทัณฑสถานโรงพยาบาลราชทัณฑ์ได้ อาทิ การตรวจ คัดกรอง ประเมินสุขภาพจิต คลินิกให้คำปรึกษารักษาสุขภาพจิต รวมทั้งเป็นแนวทางส่งเสริมสุขภาพจิตให้บุคลากรอื่นๆ ในเรือนจำและทัณฑสถาน ของกรมราชทัณฑ์ได้

	Office Hour: Monday-Friday 08.30-12.00 and 13.00-16.30 hrs.
	Phutthamonthon Sai 4 Rd. Salaya, Nakhon Pathom 73170, Thailand
	The office: +66 (2) 800 2680 ext.4306
	thipsuda.van@mahidol.ac.th
	https://repository.li.mahidol.ac.th

Browse

Recent Submissions