ความสัมพันธ์ระหว่างรูปแบบการอบรมเลี้ยงดูและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6

Abstract

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างรูปแบบการอบรมเลี้ยงดูในรูปแบบที่แตกต่างกันตามการรับรู้ของตนเองและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 วัสดุและวิธีการ: กลุ่มตัวอย่างคือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนนวมินทราชินูทิศสตรีวิทยาพุทธมณฑล จำนวน 268 คน เป็น cross-sectional study เก็บข้อมูลโดยใช้แบบประเมินวิธีการอบรมเลี้ยงดูของครอบครัว (parental bonding instrument: PBI) และทดสอบเชาวน์ปัญญาโดยใช้แบบทดสอบ the Raven’s progressive matrices ผลการศึกษา: รูปแบบการอบรมเลี้ยงดูที่พบมากที่สุดทั้งในบิดาและมารดาคือ ความสัมพันธ์แบบรักเอาใจใส่แต่ควบคุมไม่มากเกินไป รูปแบบการอบรมเลี้ยงดูของมารดาแบบรักเอาใจใส่แต่ควบคุมไม่มากเกินไปจะสัมพันธ์กับการที่วัยรุ่นมีผลการเรียนรู้กว่ารูปแบบอื่นๆ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ไม่พบความสัมพันธ์ระหว่างรูปแบบการอบรมเลี้ยงดูของบิดากับผลการเรียน เพศหญิงและการมีบิดาที่ระดับการศึกษาสูงกว่า ปวช. ขึ้นไปจะสัมพันธ์กับการมีผลการเรียนสูงกว่าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ และการมีบิดามารดาที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน (หย่าร้าง/ แยกกันอยู่/ หม้าย) จะสัมพันธ์กับการที่ผลการเรียนต่ำกว่าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ สรุป: รูปแบบการอบรมเลี้ยงดูของมารดาแบบรักเอาใจใส่แต่ควบคุมไม่มากเกินไปสัมพันธ์กับผลการเรียนที่สูงกว่ารูปแบบอื่นๆ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ และการมีบิดามารดาที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันสัมพันธ์กับผลการเรียนที่ต่ำกว่าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ จึงควรส่งเสริมสัมพันธภาพอันดีระหว่างบิดาและมารดา และส่งเสริมรูปแบบการอบรมเลี้ยงดูโดยเฉพาะในมารดาให้แสดงความรักเอาใจใส่และให้อิสรภาพในขอบเขตที่เหมาะสม เพื่อแก้ไขปัญหาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำในวัยรุ่น

Objective: The purpose of this study was to study was to determine the association between parenting style as perceived by adolescents and school performance in Mathayom 6 school students. Method: A cross-sectional study was conducted in 268 Mathayom 6 students at Nawamintrachinutit Satriwitthaya Putthamonthon School. Information from students about perceived parenting style were collected by using parental bonding instrument (PBI). Grades of school performance were obtained from adolescents. This study controlled the IQ confounding factor by using The Raven’s progressive Matrices. Results: Paternal and maternal optimal parenting style were found to be the most common. Data analysis, after controlled for IQ, showed significant correlation between maternal optimal style and higher school performance. There was on significant correlation between paternal parental style and school performance. Father with higher levels of education was significantly associated with higher grades. Parents not living together significantly associated with lower grades. Conclusion: Maternal Optimal parenting styles had a significant influence on high school performance of adolescents. Parents not living together significantly associated with lower grades in adolescents. Therefore, the parents should encourage their closed relationship and mother should take the active role of optimal parenting style rearing. Future research should focus on investigating parenting styles and adolescents’ school performance in a longitudinal study as it would allow researcher to make stronger inferences of causality.