ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล ทัศนคติ และพฤติกรรมการให้คำปรึกษาผู้ป่วยเกี่ยวกับการมีกิจกรรมทางกายของพยาบาลวิชาชีพ

Abstract

การศึกษาครั้งนี้เป็นวิจัยเชิงความสัมพันธ์ เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล ทัศนคติเกี่ยวกับการมีกิจกรรมทางกายและพฤติกรรมการให้คำปรึกษาผู้ป่วยเกี่ยวกับการมีกิจกรรมทางกายของพยาบาลวิชาชีพ กลุ่มตัวอย่าง คือ พยาบาลวิชาชีพที่ปฏิบัติงานในหน่วยตรวจผู้ป่วยนอก โรงพยาบาลในสังกัดมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง จำนวน 74 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ประกอบด้วย แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล แบบสอบถามทัศนคติเกี่ยวกับการมีกิจกรรมทางกาย และแบบสอบถามพฤติกรรมการให้คำปรึกษาผู้ป่วยเกี่ยวกับการมีกิจกรรมทางกาย วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติบรรยายและสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างทั้งหมดเป็นเพศหญิง อายุเฉลี่ย 38.15 ปี ค่ามัะยฐานของประสบการณ์ทำงานเท่ากับ 13 ปี ร้อยละ 50 มีค่าดัชนีมวลกายอยู่ในเกณฑ์ปกติ และร้อยละ 51.40 ไม่มีโรคประจำตัวคะแนนเฉลี่ยทัศนคติเกี่ยวกับการมีกิจกรรมทางกายอยู่ในระดับสูง แต่พบว่าพฤติกรรมการให้คำปรึกษาผู้ป่วยเกี่ยวกับการมีกิจกรรมทางกายตามการรับรู้ของบพยาบาลอยู่ในระดับต่ำ ความถี่ในการออกกำลังกายมีความสัมพันธ์ทางบวกกับพฤติกรรมการให้คำปรึกษาผู้ป่วยเกี่ยวกับการมีกิจกรรมทางกายอย่างมีนัยสำคัญ ส่วนอายุ ประสบกาณ์ทำงาน ดัชนีมวลกาย และทัศนคติ ไม่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการให้คำปรึกษาผู้ป่วยเกี่ยวกับการมีกิจกรรมทางกาย ผลวิจัยครั้งนี้เป็นข้อมูลพื้นฐานให้กับผู้ที่เกี่ยวข้องทบทวนขอบเขตภาระงานของพยาบาลให้สอดคล้องกับเป้าหมายของแผนพัฒนาสุขภาพแห่งชาติในการให้คำปรึกษาผู้ป่วยนอกของพยาบาลวิชาชีพเกี่ยวกับการมีกิจกรรมทางกาย และควรสนับสนุนให้บุคลากรเพิ่มระดับการมีกิจกรรมทางกายที่มากขึ้น และตระหนักว่าการมีกิจกรรมทางกายเป็นส่วนหนึ่งของการส่งเสริมสุขภาพและการดูแลรักษาผู้รับบริการ

This correlational research aimed to examine the relationship between nurses’personal factors, attitude towards physical activity, and physical activity counseling behaviors to their patients. The sample included 74 nurses in the outpatient department in a university hospital. The instruments used in the study were the questionnaires to elicit demographic data, attitude towards physical activity, and physical activity counseling behaviors. Data were analyzed using descriptive statistics and Pearson’s product-moment correlation coefficient. The results revealed that all participants were female with a mean age of 38.15 years and the median of work experience was 13 years. Half of them had normal body mass index (BMI) and had no underlying diseases.The majority of their physical activity behaviors were exercised sometimes. Nurses had an attitude towards physical activity at a high level, but their physical activity counseling behaviors were low. The frequency of exercise was positively associated with counseling behaviors. However, age, work experience, BMI, and attitude were not significantly associated with physical activity counseling behaviors. The results serve as information for the administrators to broaden scopes of nursing practice in line with the goal of the Thai National Health Development Plan. Moreover, employers should support the health promotion program for employees to increase their physical activity level and realize physical activity as part of the health promotion and treatment program for clients.