การประมาณเวลาตายในเวชปฏิบัติ

Abstract

การระบุระยะเวลาภายหลังตายเป็นวัตถุประสงค์สำคัญข้อหนึ่งของการชันสูตรพลิกศพ ซึ่งมีความสำคัญทั้งในคดีอาญาและคดีแพ่ง โดยภายหลังตายร่างกายจะมีการเปลี่ยนแปลงทางฟิสิกส์และทางเคมีหลายอย่างตามระยะเวลาภายหลังตายจนกระทั่งศพเน่าเปื่อยแตกสลายและกลายสภาพเป็นฟอสซิล การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวขึ้นอยู่กับปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับระยะเวลาและอัตราการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว การเปลี่ยนแปลงภายหลังการตายเหล่านั้นอยู่ภายใต้อิทธิพลของปัจจัยภายในซึ่งอาจไม่สามารถคาดคะเนได้และปัจจัยภายนอกที่มีอุณหภูมิของสภาพแวดล้อมเป็นปัจจัยหลัก การประมาณเวลาตายให้ใกล้เคียงกับความเป็นจริงมากที่สุดจึงอาศัยการประเมินลักษณะการเปลี่ยนแปลงภายหลังตายหลายอย่างร่วมกัน เช่น ปฏิกิริยาเหนือชีวิต การเย็นตัวของศพ การตกสู่เบื้องต่ำของเลือด การแข็งตัวของศพ การเน่า เป็นต้น การระบุระยะเวลาภายหลังตายจะมีช่วงกว้างและไม่น่าเชื่อถือหากระยะเวลาภายหลังตายนานขึ้น จึงต้องใช้ประกอบกับข้อมูลจากพยานแวดล้อมอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการตายในรายนั้นๆ และใช้ตรรกศาสตร์ในการประเมินและสรุปความเห็นเกี่ยวกับเวลาตายจากข้อมูลเหล่านั้นทั้งหมด

Estimation of time since death is one of the most important purposes of postmortem inquest and its significance is addressed either in criminal or civil cases. After death, a human body has gradual physical and chemical changes over time until becoming fossils. Such changes depend on their duration and change rates which are under various factors. Internal factors may not be predicted whereas external factors have environmental temperature as a major factor. In order to estimate the time since death as close as to the time when the death really occur, such postmortem changes including supravital reactions, algor mortis, livor mortis, rigor mortis an decomposition, should be taken into consideration as much as possible. The more the time since death pass by, the more inaccuracy and the wider range of the estimated time occur, thus necessitating the indirect evidence and logical reasons for helping in evaluation all available data and making a conclusion about the time since death.