ผลของโปรแกรมสร้างแรงจูงใจร่วมกับการเสริมแรงจากเพื่อน ต่อพฤติกรรมการป้องกันข้อเข่าเสื่อมในที่มีผู้หญิงที่มีน้ำหนักเกิน

Abstract

การวิจัยกึ่งทดลองนี้เพื่อศึกษาผลของโปรแกรม สร้างแรงจูงใจร่วมกับการเสริมแรงจากเพื่อนต่อ พฤติกรรมการป้องกันโรคข้อเข่าเสื่อมในหญิงอายุ 40-60 ปี ที่มีน้ำหนักเกิน ในตำบลตะโก อำเภอทุุ่งตะโก จังหวัดชุมพร กลุ่มตัวอย่างศึกษาเป็นกลุ่มทดลอง 27 คน และกลุ่มเปรียบเทียบ 22 คน กลุ่มทดลอง ได้รับกิจกรรม 4 ครั้ง ใช้ระยะเวลาศึกษา 8 สัปดาห์ เก็บข้อมูลก่อนการทดลอง, สัปดาห์ที่ 4, และสัปดาห์ ที่ 8 โดยให้ตอบแบบสอบถามด้วยตนเอง ประเมิน ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อต้นขาและชั่งน้ำหนักโดย ผู้วิจัย วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนา Kolmogorov- Smirnov Test และทดสอบสมมติฐานด้วย Chi-Square Test และ T-test ผลการวิจัยพบว่า หลังการทดลอง กลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยการรับรู้โอกาสเสี่ยงต่อ ข้อเข่าเสื่อม การรับรู้ความรุนแรงของข้อเข่าเสื่อม ความคาดหวังในผลการปฏิบัติตัว ความคาดหวังในความ สามารถตนเอง และพฤตกิ รรมการปอ้ งกนั ขอ้ เขา่ เสื่อม สูงกว่าก่อนทดลอง และสูงกว่ากลุ่มเปรียบเทียบอย่าง มีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.05) ความแข็งแรงของ กล้ามเนื้อต้นขาไม่แตกต่างจากก่อนทดลองและจาก กลุ่มเปรียบเทียบ (p > 0.05) ส่วนน้ำหนักตัวลดลง กว่าก่อนทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.05) แต่ไม่แตกต่างจากกลุ่มเปรียบเทียบ (p > 0.05) หน่วยบริการปฐมภูมิสามารถนำโปรแกรมนี้ไปปรับใช้ ในการป้องกันปัญหาข้อเข่าเสื่อมในหญิงอายุ 40-60 ปี ที่มีน้ำหนักตัวเกินได้

This quasi-experimental research studied the effect of protection motivation and peer support program concerning knee osteoarthritis prevention behaviors among overweight women, aged 40-60 years old, in Tago, Thungtago District, Chumphon Province, southern Thailand. The studied subjects were divided in 2 groups: 27 participants in the intervention group and 22 participants in the comparison group. The intervention group participated in the program 4 times within 8 weeks. Data were collected in 3 rounds at the beginning of the study (baseline), and at 4 weeks and 8 weeks after intervention. Data were analyzed using the Chi-Squared test, t-test and Kolmogorov-Smirnov test, and were expressed as frequency, percentage, mean and standard deviation. The results indicated that after intervention, the intervention group had significantly higher average scores for perceived susceptibility, perceived severity, response efficacy, self-efficacy and preventive behaviors regarding knee osteoarthritis than the baseline value, and when compared with those of the comparison group (p < 0.05). While after intervention the quadriceps muscle strength of the subjects in the intervention group did not differ from their baseline value nor from that of the comparison group. The intervention group had significantly lower postintervention body weight than the baseline value (p < 0.05) but did not differ from that of the comparison group (p > 0.05). These findings suggested that this program could be usefully applied to overweight females in the community.