ผลของการจัดท่าคลอดกึ่งนั่งยองร่วมกับวิธีการเบ่งคลอดแบบธรรมชาติต่อเวลาในระยะที่สองของการคลอด และระดับการฉีกขาดของฝีเย็บในผู้คลอดครรภ์แรก

Abstract

วัตถุประสงค์: เพื่อเปรียบเทียบเวลาในระยะที่สองของการคลอดและระดับการฉีกขาดของฝีเย็บในผู้คลอดครรภ์แรก ระหว่างผู้คลอดกลุ่มที่ได้รับการจัดท่าคลอดกึ่งนั่งยองร่วมกับการเบ่งคลอดแบบธรรมชาติ กับผู้คลอดกลุ่มที่เบ่งคลอดในท่านอนหงายร่วมกับการเบ่งคลอดแบบควบคุม

รูปแบบการวิจัย: การวิจัยเชิงทดลองแบบสุ่ม

วิธีดำเนินการวิจัย: กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้คลอดบุตรคนแรกที่โรงพยาบาลเจริญกรุงประชารักษ์ สังกัดสำนักการแพทย์ กรุงเทพมหานคร จำนวนทั้งหมด 81 ราย สุ่มเข้ากลุ่มด้วยโปรแกรมคอมพิวเตอร์ เป็นกลุ่มทดลอง 41 ราย กลุ่มควบคุม 40 ราย โดยในระยะที่สองของการคลอด กลุ่มทดลองจะได้รับการจัดท่าคลอดกึ่งนั่งยองร่วมกับวิธีการเบ่งคลอดแบบธรรมชาติ กลุ่มควบคุมจะได้รับการจัดท่านอนหงายชันขาร่วมกับการเบ่งคลอดแบบควบคุม เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบบันทึกข้อมูลทั่วไปและแบบบันทึกข้อมูลการคลอด วิเคราะห์ข้อมูลโดยสถิติค่าที สถิติวิเคราะห์ความแปรปรวนร่วม สถิติไคสแคว์และความเสี่ยงสัมพัทธ์

ผลการวิจัย: เวลาในระยะที่สองของการคลอดระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมไม่มีความแตกต่างกันที่นัยสำคัญ .05 เมื่อควบคุมอิทธิพลน้ำหนักทารกที่มีต่อเวลาในระยะที่สองของการคลอด (F = .58 p = .448) และระดับการฉีกขาดของช่องทางคลอดระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมไม่มีความแตกต่างกัน (p = .65) ในขณะที่การฉีกขาดของช่องทางคลอดตำแหน่งอื่นระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p = .009) โดยกลุ่มควบคุมมีความเสี่ยงต่อการฉีกขาดตำแหน่งอื่นมากกว่ากลุ่มทดลอง 4.1 เท่า (RR = 4.10; 95%CI = 1.25, 13.49)

สรุปและข้อเสนอแนะ: การจัดท่าคลอดกึ่งนั่งยองร่วมกับการเบ่งคลอดแบบธรรมชาติ ไม่ได้ลดระยะเวลาในระยะที่สองของการคลอด แต่ทำให้การฉีกขาดของช่องทางคลอดตำแหน่งอื่นเกิดขึ้นน้อยกว่า พยาบาลผดุงครรภ์ควรนำการจัดท่าคลอดกึ่งนั่งยอง และส่งเสริมการเบ่งคลอดแบบธรรมชาติไปใช้เป็นทางเลือกในการดูแลผู้คลอดในระยะที่สองของการคลอด

Purpose: To compare the duration of second stage of labour and perineal tear degree in primiparous parturients between the group arranged in the semi-squatting position with spontaneous pushing and the group arranged in the supine position with controlled pushing.

Design: Randomized controlled trial research design.

Methods: The participants are 81 primiparous women in the labour stage at Charoenkrung Pracharak hospital. The participants were randomly assigned by a computer program into two groups: the experimental group (41) and control group (40). The experimental group was encouraged to do semi-squatting position and spontaneous pushing, while the control group was instructed to engage in dorsal recumbent position and controlled pushing according to routine nursing care. The data were collected through demographic data questionnaires and delivery record form. Descriptive statistics, independent t-test, ANCOVA, chi-square and relative risk were computed for the data analysis.

Main findings: The result showed that the duration of second stage of labour between the control and the experimental groups was not significantly different (F = .58 p = .448) when controlling for the baby weight. The perineal tears degree between the experimental and the control groups was not significantly different (p = .65). Nonetheless, more locations of tearing were significantly found in the control group (p = .009); as a result, the control group had 4.10 times greater probability of tearing (RR = 4.10; 95%CI = 1.25, 13.49) compared to the experimental group.

Conclusion and recommendations: Semi-squatting position does not shorten the duration of second stage of labour but helps reduce tearing in other areas of the birth canal. Thus, midwives should implement the semi-squatting position with spontaneous pushing as an alternative care during the second stage of labour.