ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล การรับรู้เกี่ยวกับวิธีการให้ยาอย่างปลอดภัย กับการปฏิบัติการให้ยาอย่างปลอดภัยของนักศึกษาพยาบาลในสถาบันการศึกษาพยาบาลแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร

Abstract

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล การรับรู้เกี่ยวกับวิธีการให้ยาอย่างปลอดภัยกับการปฏิบัติการให้ยาอย่างปลอดภัยของนักศึกษาพยาบาล รูปแบบการวิจัย:การศึกษาความสัมพันธ์เชิงบรรยาย วิธีดําเนินการวิจัย: กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาพยาบาลจํานวน 420 คน ของคณะพยาบาลศาสตร์แห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร ซึ่งมีประสบการณ์การให้ยามากกว่า 5 ครั้ง ตอบแบบสอบถาม 3 ชุด: ข้อมูลส่วนบุคคล การปฏิบัติการให้ยาอย่างปลอดภัย และการรับรู้เกี่ยวกับวิธีการให้ยาอย่างปลอดภัย วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณาและวิเคราะห์ความสัมพันธ์โดยใช้ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สัน ผลการวิจัย: นักศึกษาพยาบาล 420 คนมีอายุเฉลี่ย 21.62 ปี (SD = 1.15) ผลการวิจัยพบว่า ร้อยละ 97.4ของนักศึกษาพยาบาลมีการรับรู้ความสําคัญ/ความจําเป็นเกี่ยวกับวิธีการให้ยาอย่างปลอดภัยอยู่ในระดับสูงถึงสูงมาก ร้อยละ 73.6 มีการปฏิบัติการให้ยาอย่างปลอดภัยอยู่ในระดับเสี่ยงน้อยมาก การรับรู้เกี่ยวกับวิธีการให้ยาอย่างปลอดภัย (r = .464) การเตรียมความรู้เรื่องยามาก่อน (r = .358) การตระหนักถึงความปลอดภัยของผู้ป่วย (r = .302)การฝึกทักษะด้วยตนเอง (r = .238) การรับรู้ความสําคัญของตนเอง (r = .181) และ อายุ (r = .153) มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับการปฏิบัติการให้ยาอย่างปลอดภัยอย่างมีนัยสําคัญทางสถิติที่ .05สรุปและข้อเสนอแนะ: การรับรู้เกี่ยวกับวิธีการให้ยาอย่างปลอดภัย การเตรียมความรู้เรื่องยามาก่อน การตระหนักถึงความปลอดภัยของผู้ป่วย การฝึกทักษะด้วยตนเอง และการรับรู้ความสําคัญของตนเองเป็นปัจจัยที่สําคัญต่อการปฏิบัติการให้ยาอย่างปลอดภัยของนักศึกษาพยาบาล ครูควรติดตามประเมินการรับรู้เกี่ยวกับวิธีการให้ยาอย่างปลอดภัย และกระตุ้นส่งเสริมให้นักศึกษามีการเตรียมความรู้เกี่ยวกับยาและฝึกทักษะด้วยตนเองมาก่อนเพื่อเพิ่มความรู้ ประสบการณ์และทักษะในการให้ยาอย่างปลอดภัย ยิ่งกว่านั้นครูจําเป็นต้องเน้นให้นักศึกษาตระหนักถึงความปลอดภัยของผู้ป่วย และความสําคัญของนักศึกษาในกระบวนการให้ยาอย่างปลอดภัย เพื่อพัฒนาการปฏิบัติการให้ยาอย่างปลอดภัย และลดความเสี่ยงในการเกิดควาคลาดเคลื่อนทางยาได้

Purposes: To study the relationships among personal factors, perception about safety methods in medication administration and safe medication practices of nursing students. Design: Descriptive correlational study. Methods: A sample of 420 nursing students who had medication administration experience at least 5 times was recruited from a Faculty of Nursing in Bangkok Metropolis. Data were collected using three questionnaires: Personal Information Form, Safe Medication Practices, and Perception about Safety Methods in Medication Administration, respectively. Data were analyzed using descriptive statistics and Pearson product moment correlation. Main findings: Mean age of 420 nursing students was 21.62 years old (SD = 1.15). The results showed that 97.4 % of nursing students perceived the importance of safety methods in medication administration at a high and very high levels; and 73.6% of them practiced in safe medication administration at a very low risk level. Perception about safety methods in medication administration (r = .464), self-preparation (r = .358), awareness of patient safety (r = .302), self-training (r = .238), perception of self-importance (r = .181), and age (r = .153) were positively related to safe medication practices at a statistical significance level .05. Conclusion and recommendations: Perception about safety methods in medication administration, self-preparation, awareness of patient safety, self-training and perception of self-importance are important factors for safe medication practices of nursing students. Nurse instructors should monitor students’ perceptions about safety methods in medication administration, encourage them to perform self-preparation for knowledge and self-training for increasing their knowledge, experiences, and skills in safe medication practices. Moreover, they need to stress on students’ awareness about patient safety and also how important the nursing students are in the process of safety medication administration to improve the safe medication practices and minimize the risk of medication error.