ผู้ป่วยหายไปในกระบวนการส่งต่อผู้ป่วยจากแพทย์เวชศาสตร์ครอบครัวถึงจิตแพทย์

Abstract

วัตถุประสงค์: เพื่อวิเคราะห์ปัญหาสุขภาพของผู้ป่วยที่แพทย์เวชศาสตร์ครอบครัวส่งปรึกษาแต่ไม่ได้พบจิตแพทย์ และศึกษามุมมองของผู้ที่เกี่ยวข้อง วิธีวิจัย: การศึกษาแบบ Mixed methods ด้วยการทบทวนเวชระเบียนของผู้ป่วยที่ส่งปรึกษาจิตแพทย์ตลอดปี 2553 จำนวน 69 เล่ม เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์ทางโทรศัพท์ในกลุ่มผู้ป่วย 19 คน และสัมภาษณ์เจาะลึกในกลุ่มแพทย์และเจ้าหน้าที่ฯ จำนวน 26 คน พร้อมทั้งอัดเทปคำสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าร้อยละ และวิเคราะห์คำสัมภาษณ์เชิงเนื้อหาโดยมี theme ของการวิเคราะห์ดังนี้ การปฏิเสธการตรวจรักษา, การสื่อสาร, การรักษาความลับ และการเข้าถึงบริการ ผลการศึกษา: พบผู้ป่วยร้อยละ 24.64 ไม่ได้พบจิตแพทย์ ทั้งผู้ป้วยที่ไปนัดแต่ไม่ไปตรวจ และไม่ไปติดต่อนัด ผู้ป่วยที่หายไปนี้ส่วนใหญ่มีภาวะซึมเศร้า ร้อยละ 23.53 และพบปัญหาอื่นๆ เช่น Psychiatric Problem, Stress, Anxiety, Somatoform disorder, Panic disorder และ Insomnia เหตุผลที่ปฏิเสธการตรวจที่จิตเวช ได้แก่ 1) ความคิดที่ว่าผู้ป่วยที่เป็นบ้าเท่านั้นจึงจะมาตรวจจิตเวช 2) ผู้ป่วยไม่คิดว่าตัวเองป่วย 3) ผู้ป่วยอายหรือกลังเสียประวัติหรือเสียภาพพจน์ 5) การรอคิดนัดตรวจที่นาน ผู้ป่วยที่หายไปนี้มีความเสี่ยงนอกจากจะไม่ได้รับการดูแลรักษาแต่ละระยะแล้ว ถ้าโรคมีความรุนแรงมากขึ้นและไม่ได้รับการรักษาอาจก่อให้เกิดปัญหากับตนเอง ครอบครัว การทำงาน และปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น สรุป: ปัญหาผู้ป่วยหายไปเป็นความเสี่ยงที่สามารถป้องกันได้ การยอมรับการดูแลรักษาที่จิตเวชจึงเป็นกระบวนการสำคัญ กระบวนการสื่อสารแบบสองทางด้วยการทำความเข้าใจ การรับฟัง การตระหนักถึงความเชื่อและทัศนคติของผู้ป่วยช่วยทำให้ผู้ป่วยยอมรับการรักษามากขึ้นและควรทำควบคู่กับการอธิบายถึงเหตุผลว่าทำไมจึงส่งต่อ

Objective: To analyze the health problems of the lost patients who did not see a consultant psychiatrist and to study the views of stakeholders. Methods: Mixed method were a review of 69 medical records that were consulted to psychiatrists and interviews in both groups. The telephone data interviews with 19 lost patients and in-dept interviews with 26 physicians and staffs were collected by tape record. Data were analyzed by percentage and content analysis. Results: There were 24.64% the lost patients. They were as well as patients who didi not go to the appointment and not to contact psychiatric unit. The most ploblems were depression (23.53%) and variety ploblems such as psychiatric ploblem, stress, anxiety, panic disorder and insomnia. The reasons in denying the psychiatrists included: 1) the idea that the patient was mad only to come to psychiatry, 2) they did not consider themselves sick, 3) fear and shame their own image and appearance, 4) the long queues. Their risks were not only did not care, but also increased severity. It impacted their family, works and interact with others. Conclusion: The lost patient ploblems are risk that can be prevented. Good perception of psychiatric care is an important for approach. So two-way communication with the understanding. listening, beliefs and attitudes of patients towards psychiatrists was an approach to establish acceptance ploblems and treatment. It should be done with explain why referrals made.