Talking with Angel by Using Patient-Centered Approach: A Case Report of Culture Bound Syndrome from Thailand

Abstract

Background: Despite the fact that culture’s role in health status is different across cultures and mental illness is not only biology-rooted. The previous edition of DSM-IV classification categorizes “Culture-bound syndrome” as a variant of brief psychotic disorder in non-industrialized countries. Now the DSM-IV recognizes it as a category of psychosocial distress. For many Thai people, “angel” is one of the main beliefs to support spiritual health. Objective: To use patient-centered approach to detect the culture-bound syndrome in Thailand. Method: A case report of a case interviewed by two medical students. Results: A 49-year-old Thai female with non-adherence, poor-controlled DM was home-visited by 2 medical students to assess other health factors. During interviewing, she was found to have a bizarre sign of “little angel presentation” unconsciously while she was emotional. Two medical students tried using patient-centered interviewing with her and her “angel” alternately to understand her view on life. They found that the patient used displacement mechanism to control her own life after long term of family crisis. Since having a “little angel” with her, she feels her life getting much better. Conclusion: Using patient-centered interviewing can increase detection and understanding of illness across cultures.

บทนำ: โดยทั่วไปการเจ็บป่วยทางจิตมักมีสาเหตุอื่นๆนอกเหนือไปจากสาเหตุทางชีวภาพ วัฒนธรรมเป็นสาเหตุหนึ่งที่มีผลกับความเจ็บป่วยของผู้ป่วย เนื่องจากมีผลทางจิตใจในเรื่องความเชื่อ ปัจจุบัน DSM-4 ถือว่ากลุ่มอาการเกี่ยวข้องกับวัฒนธรรม (Culture-bound syndrome) เป็นกลุ่มอาการทางจิตของผู้ป่วย สำหรับผู้ป่วยไทยพบว่ามีกลุ่มอาการที่เกี่ยวข้องกับการ “มีองค์” ได้บ่อย เนื่องจากความเชื่อเรื่องเกี่ยวกับจิตวิญญาณ วัตถุประสงค์: แสดงให้เห็นการใช้หลักการสัมภาษณ์แบบให้ผู้ป่วยเป็นศูนย์กลาง เพื่อวินิจฉัยกลุ่มอาการที่เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมในประเทศไทย วิธีการศึกษา: การรายงานผู้ป่วยที่รับการสัมภาษณ์โดยนักศึกษาแพทย์ 2 คน (A case report) ผลการศึกษา: ผู้ป่วยหญิงไทยโสดอายุ 49 ปี เป็นผู้ป่วยโรคเบาหวานที่ควบคุมระดับน้ำตาลได้ไม่ดีได้รับการเยี่ยมบ้าน โดยนักศึกษาแพทย์ 2 คน เพื่อประเมินภาวะทางสุขภาพ ระหว่างการสัมภาษณ์ ผู้ป่วยมีภาวะ “มีองค์” โดยมีเทพที่เป็นเด็กอยู่ในตัวผู้ป่วย และเสียงของผู้ป่วยเปลี่ยนไปเป็นเสียงเด็กสลับไปมากับเสียงผู้ป่วย นักศึกษาแพทย์ทั้ง 2 คน พยายามใช้หลักการการสัมภาษณ์ผู้ป่วยแบบให้ผู้ป่วยเป็นศูนย์กลางและทำความเข้าใจผู้ป่วย มุมมองชีวิตและการปรากฏของ “เทพเด็ก” ที่มาช่วยเหลือเมื่อผู้ป่วยมีวิกฤติปัญหาในชีวิต สรุป: การใช้หลักการสัมภาษณ์แบบให้ผู้ป่วยเป็นศูนย์กลางสามารถทำให้พบปัญหาที่แท้จริงของผู้ป่วยและเข้าใจปัญหาทางจิตสังคมของผู้ป่วยที่มีพื้นฐานความเชื่อทางวัฒนธรรมร่วมด้วย