การรักษาความเจ็บปวดเรื้อรังในผู้สูงอายุ

Abstract

ความเจ็บปวดในกลุ่มประชากรผู้สูงอายุส่วนใหญ่เป็นความเจ็บปวดเรื้อรังที่ส่งผลต่อภาวะสุขภาพร่างกายและจิตใจต่อผู้สูงอายุ จึงควรให้การวินิจฉัยและรักษาอย่างทันท่วงที ซึ่งหลักการรักษาความเจ็บปวดเรื้อรัง แพทย์ผู้ให้การรักษาควรประเมินพยาธิสรีรวิทยาของการเจ็บปวดเรื้อรัง เนื่องจากความเจ็บปวดแต่ละประเภทมีการรักษาที่แตกต่างกัน นอกจากนี้ การรักษาควรควบคู่กันระหว่างการรักษาโดยไม่ใช้ยา เช่น ความคิดและพฤติกรรมบำบัด และการรักษาโดยใช้ยา เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพลดอาการเจ็บปวดยาที่ใช้รักษาอาการเจ็บปวดเรื้อรัง แบ่งเป็น 3 ประเภท ได้แก่ ยาแก้ปวดที่ไม่ใช่กลุ่มโอปิออยด์ (Nonopioid analgesics) ยาแก้ปวดกลุ่มโอปิออยด์ (Opioid analgesics) และยาที่ส่งเสริมการระงับปวด (Adjuvant medications) โดยหลักการใช้ยาในผู้สูงอายุควรเริ่มด้วยปริมาณยาที่น้อยและพิจารณาปรับยาขึ้นอย่างช้าๆ นอกจากนี้ แพทย์และเภสัชกรควรพิจารณาอันตรกิริยาระหว่างยา (Drug-drug interaction) การเกิดปฏิกิริยาระหว่างยาและโรคประจำตัว (Drug-disease interaction) และอาการข้างเคียง (Adverse drug events) ขณะที่ให้ยาทุกครั้ง

Chronic pain in the elderly usually has negative impacts on physical and psychological status, therefore, early diagnosis and treatment should be performed. The principle of chronic pain management is assessment of pathophysiology which leads to different choices of treatment. Furthermore, chronic pain management in the elderly should be combined nonpharmacological such as cognitive-behavioral therapy and pharmacological treatment in order to increase efficacy of pain control. Pharmacological management for chronic pain is composed of 3 categories including nonopioid analgesics, opioid analgesics, and adjuvant medications. The strategies of pharmacological treatment in the elderly are consideration of start with a low dose and slow titration. Moreover, physicians and pharmacists should be aware of drug-drug interactions, drug-disease interactions, as well as adverse drug reactions and events during treatment.