ผลของโปรแกรมส่งเสริมการเผชิญความเครียดต่ออาการซึมเศร้าในผู้ป่วยมะเร็งเต้านม

Abstract

วัตถุประสงค์:เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมส่งเสริมการเผชิญความเครียดต่ออาการซึมเศร้าในผู้ป่วยมะเร็งเต้านมรูปแบบการวิจัย: การวิจัยเชิงทดลอง วิธีดําเนินการวิจัย: กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยนอกที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งเต้านมและทราบผลการวินิจฉัยมารับการรักษาด้วยเคมีบําบัด ภายหลังการผ่าตัด ที่ศูนย์เคมีบําบัด โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง เป็นครั้งแรกหรือครั้งที่สองจํานวน56 คน ซึ่งได้รับการสุ่มเข้ากลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 28 คน กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมส่งเสริมการเผชิญความเครียดในผู้ป่วยมะเร็งเต้านม เป็นการให้การปรึกษารายบุคคลแบบพบหน้ากันที่โรงพยาบาลจํานวน 2 ครั้ง และผ่านทางโทรศัพท์จํานวน 4 ครั้ง ส่วนกลุ่มควบคุมได้รับการพยาบาลตามปกติ ประเมินด้วยแบบประเมินอาการซึมเศร้า Center for Epidemiologic Studies-Depression Scale: CES-D ก่อนและหลังการทดลอง วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนาไคร์สแควร์ และการทดสอบที กําหนดระดับนัยสําคัญทางสถิติ .05 ผลการวิจัย: ภายหลังการทดลองผู้ป่วยมะเร็งเต้านม กลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ยคะแนนอาการซึมเศร้า (x = 6.607, SD = 2.819) น้อยกว่ากลุ่มควบคุม (x = 17.714, SD = 7.605) อย่างมีนัยสําคัญทางสถิติ (p < .001) สรุปและข้อเสนอแนะ: โปรแกรมส่งเสริมการเผชิญความเครียดในผู้ป่วยมะเร็งเต้านมสามารถ ลดอาการซึมเศร้าในผู้ป่วยมะเร็งเต้านมระยะแรกภายหลังการผ่าตัดได้ บุคลากรทางการพยาบาลจึงควรส่งเสริมการนําโปรแกรมฯ ไปใช้ในการดูแลผู้ป่วยมะเร็งเต้านมดังกล่าว และพยาบาลควรผ่านการอบรมและฝึกทักษะการให้การปรึกษาเพื่อส่งเสริมการแก้ปัญหาก่อนนําโปรแกรมฯ ไปใช้

Purpose: The study was aimed at investigating the effect of a coping enhancing program ondepression in breast cancer patients.Design: Randomized controlled trial.Methods: The study sample consisted of patients being informed of their diagnosis of breastcancer. They were treated for the first or second time with postoperative chemotherapy at a chemotherapy center in a tertiary hospital. The total number of subjects was 56 and randomly assignedto an experimental and a control groups with 28 each. The experimental group received the copingenhancing program for breast cancer patients. The program was composed of two individualcounseling sessions conducted at the hospital, and four telephone visits. The control group receivedroutine nursing care from the hospital. The subjects’ depression was assessed using the Center forEpidemiologic Studies-Depression Scale: CES-D, both before and after the experiment. Data wereanalyzed using descriptive statistics, chi-square test, and t-test, with the significance level at .05.Main findings: The study result revealed that the post-test depression mean score of theexperimental group (x = 6.607, SD = 2.819) was lower than that of the control group (x = 17.714, SD = 7.605) with statistical significance (p < .001).Conclusion and recommendations: The coping enhancing program was effective for reducingdepression in breast cancer patients post operation. This program should be encouraged to implementin this group of patients. Nurses who provide this program should also be trained for problem solvingcounseling