Publication: ปัจจัยทำนายพฤติกรรมการดูแลตนเองด้านการบริโภคอาหารและการออกกำลังกายของกลุ่มเสี่ยงโรคเบาหวาน จังหวัดภูเก็ต
Issued Date
2556
Resource Type
Language
tha
ISSN
0125-1678
Rights
มหาวิทยาลัยมหิดล
Rights Holder(s)
มหาวิทยาลัยมหิดล
Bibliographic Citation
วารสารสาธารณสุขศาสตร์. ปีที่ 43, ฉบับที่ 1 (2556), 55-67
Suggested Citation
เมธินี แหล่งหล้าเลิศสกุล, นิรัตน์ อิมามี, มณีรัตน์ ธีระวิวัฒน์, ธราดล เก่งการพานิช, Nirat Imamee, Manirat Therawiwat, Tharadol Kengganpanich ปัจจัยทำนายพฤติกรรมการดูแลตนเองด้านการบริโภคอาหารและการออกกำลังกายของกลุ่มเสี่ยงโรคเบาหวาน จังหวัดภูเก็ต. วารสารสาธารณสุขศาสตร์. ปีที่ 43, ฉบับที่ 1 (2556), 55-67. สืบค้นจาก: https://repository.li.mahidol.ac.th/handle/20.500.14594/2508
Research Projects
Organizational Units
Authors
Journal Issue
Thesis
Title
ปัจจัยทำนายพฤติกรรมการดูแลตนเองด้านการบริโภคอาหารและการออกกำลังกายของกลุ่มเสี่ยงโรคเบาหวาน จังหวัดภูเก็ต
Alternative Title(s)
Factors predicting self-care behavior on diet and exercise of diabetes risk group, Phuket province, Thailand
Corresponding Author(s)
Other Contributor(s)
Abstract
การปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตเรื่องการบริโภคอาหารและการออกกำลังกายเป็นปัจจัยสำคัญสำหรับกลุ่มเสี่ยงโรคเบาหวาน การวิจัยเชิงสำรวจนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยทำนายพฤติกรรมการดูแลตนเองด้านการบริโภคอาหารและการออกกำลังกาย
ของกลุ่มเสี่ยงโรคเบาหวาน จำนวน 305 คน รวบรวมข้อมูลโดยการสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนาและการจำแนกพหุ ผลการวิเคราะห์พบว่าปัจจัยคัดสรร 10 ปัจจัย ได้แก่ เพศ ระดับการศึกษา อาชีพ ดัชนีมวลกาย ความรู้เรื่องโรคเบาหวาน ความรู้เรื่องการจัดการตนเองด้านการบริโภคอาหาร การรับรู้โอกาสเสี่ยงในการเป็นโรคเบาหวาน การรับรู้ความสามารถตนเองด้านการบริโภคอาหาร การรับรู้ความสามารถในการจัดการตนเองด้านการบริโภคอาหารและการจัดการตนเองด้านการบริโภคอาหาร สามารถร่วมกันทำนายความแปรปรวนของพฤติกรรมการดูแลตนเองด้านบริโภคอาหารได้ประมาณร้อยละ 61 (R2 = 0.605) เมื่อควบคุมอิทธิพลของปัจจัยอื่นแล้ว ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการบริโภคอาหารได้ดีที่สุด 3 อันดับแรก คือ การรับรู้ความสามารถตนเองด้านการบริโภคอาหาร เพศ และความรู้เรื่องการจัดการตนเองด้านการบริโภคอาหาร (Beta = 0.364 0.185 และ0.150 ตามลำดับ) ส่วนปัจจัยคัดสรร 8 ปัจจัย ได้แก่ เพศ ระดับการศึกษา อาชีพ ดัชนีมวยกาย ความรู้เรื่องการออกกำลังกาย ความรู้เรื่องการจัดการตนเองด้านการออกกำลังกายการรับรู้ความสามารถด้านการออกกำลังกาย และการจัดการตนเองด้านการออกกำลังกาย สามารถร่วมกันทำนายความแปรปรวนของพฤติกรรมการดูแลตนเองด้านการออกกำลังกายของกลุ่มตัวอย่างได้ ประมาณร้อยละ 36 (R2 = 0.359) โดยปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการออกกำลังกายได้ดีที่สุด คือ การจัดการตนเองด้านการออกกำลังกาย เพศ และระดับการศึกษา (Beta = 0.391 0.292 และ 0.208 ตามลำดับ) ดังนั้น การจัดกิจกรรมการเรียนรู้ที่ส่งเสริม ความรู้การรับรู้ความสามารถตนเองและทักษะในการจัดการตนเองที่เหมาะสม สอดคล้องกับคุณลักษณะทางด้านประชากรและสังคม จะช่วยให้กลุ่มเสี่ยงโรคเบาหวานมีพฤติกรรมการดูแลตนเองด้านการบริโภคอาหารและการออกกำลังกายที่ดีขึ้น
Lifestyle changes in diet and exercise are important for people who are at risk of developing type 2 diabetes. This survey research aims to study factors predicting self-care behaviors on diet and exercise of 305 individuals in a pre-diabetes risk group in Phuket province, Thailand. Data was collected by individual interviews and was analyzed by descriptive statistics and Multiple Classifi cation Analysis. The research results from the Multiple Classifi cation Analysis model found that about 61.0 percent of the variance of self-care behaviors on diet (R2= 0.605) could be explained by the selected 10 factors: gender, educational level, occupation, body mass index, knowledge regarding diabetes mellitus, knowledge about diet self-management, perceived susceptibility to diabetes, perceived self-effi cacy on diet, perceivedself-effi cacy on diet self-management, and diet self-management practices. Once the effect of all other factors were taken into account, the best three predictors were perceived as self-effi cacy on diet, gender, and knowledge about diet self-management (Beta=0.364, 0.185, and 0.150 respectively). Regarding exercise behavior, it was found that about 36 percent of the variance of exercise selfcare behaviors (R2=0.359) could be explained by the selected 8 factors: gender, educational level, occupation, body mass index, knowledge regarding exercise, knowledge about exercise selfmanagement, perceived self-effi cacy about exercise, and exercise self-management practices. The best three predictors were self-management practices, gender, and educational level (Beta=0.391, 0.292, and 0.208 respectively). Therefore, conducting learning activities to promote knowledge, perceived selfeffi cacy and suitable skills for self-management, and harmony with the demographic and social factors, will better enhance self-care behaviors of persons in the diabetes mellitus risk groups concerning diet and exercise.
Lifestyle changes in diet and exercise are important for people who are at risk of developing type 2 diabetes. This survey research aims to study factors predicting self-care behaviors on diet and exercise of 305 individuals in a pre-diabetes risk group in Phuket province, Thailand. Data was collected by individual interviews and was analyzed by descriptive statistics and Multiple Classifi cation Analysis. The research results from the Multiple Classifi cation Analysis model found that about 61.0 percent of the variance of self-care behaviors on diet (R2= 0.605) could be explained by the selected 10 factors: gender, educational level, occupation, body mass index, knowledge regarding diabetes mellitus, knowledge about diet self-management, perceived susceptibility to diabetes, perceived self-effi cacy on diet, perceivedself-effi cacy on diet self-management, and diet self-management practices. Once the effect of all other factors were taken into account, the best three predictors were perceived as self-effi cacy on diet, gender, and knowledge about diet self-management (Beta=0.364, 0.185, and 0.150 respectively). Regarding exercise behavior, it was found that about 36 percent of the variance of exercise selfcare behaviors (R2=0.359) could be explained by the selected 8 factors: gender, educational level, occupation, body mass index, knowledge regarding exercise, knowledge about exercise selfmanagement, perceived self-effi cacy about exercise, and exercise self-management practices. The best three predictors were self-management practices, gender, and educational level (Beta=0.391, 0.292, and 0.208 respectively). Therefore, conducting learning activities to promote knowledge, perceived selfeffi cacy and suitable skills for self-management, and harmony with the demographic and social factors, will better enhance self-care behaviors of persons in the diabetes mellitus risk groups concerning diet and exercise.