ผลของโปรแกรมสุขศึกษาเพื่อปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการบริโภคขนมขบเคี้ยวในนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5

Abstract

การบริโภคขนมขบเคี้ยวของเด็กวัยเรียนที่ไม่เหมาะสมอาจส่งผลต่อสุขภาพในระยะยาวได้ การศึกษานี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลองแบบสองกลุ่มวัดก่อนและหลัง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมสุขศึกษาเพื่อปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการบริโภคขนมขบเคี้ยว ในนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 กลุ่มตัวอย่างจำนวน 46 คนแบ่งเป็น กลุ่มทดลอง 22 คน และกลุ่มเปรียบเทียบ 24 คน กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมสุขศึกษาที่ประยุกต์แนวคิดการเรียนรู้โดยการสังเกตของทฤษฎีการเรียนรู้ทางปัญญาสังคม จำนวน 5 ครั้งโดยจัดสัปดาห์ละครั้งๆละ 50 นาที ส่วนกลุ่มเปรียบเทียบได้รับสุขศึกษาในการเรียนการสอนปกติระยะเวลาศึกษาทั้งสิ้น 8 สัปดาห์ เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามและแบบบันทึกพฤติกรรม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติ Chi-square test, Independent t-test, Paired t-test และ Z-test ภายหลังการทดลอง กลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยความรู้เกี่ยวกับขนมขบเคี้ยว การรับรู้ความสามารถตนเองในการบริโภคขนมขบเคี้ยว และความคาดหวังในผลลัพธ์ของการบริโภคขนมขบเคี้ยวสูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.001) และมีคะแนนเฉลี่ยของผลต่างคะแนนก่อนกับหลังการทดลองมากกว่ากลุ่มเปรียบเทียบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.001) กลุ่มทดลองมีสัดส่วนของผู้ที่มีระดับพฤติกรรมที่ดีขึ้นมากกว่ากลุ่มเปรียบเทียบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.001) ผลการศึกษาแสดงความเป็นไปได้ของโปรแกรมสุขศึกษาในการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการบริโภคขนมขบเคี้ยวของนักเรียน ที่สามารถนำไปใช้เสริมการเรียนการสอนสุขศึกษาในโรงเรียนด้านโภชนาการได้

This is a quasi-experimental two-group pre-/post-test design aimed to evaluate the effects of health education program for changing snack consumption behavior among grade 5 students. Forty six students, 22 in the experimental group and 24 in the comparison group were selected. The experimental group received the health education program applying the observational learning concept of social cognitive theory, which was provided for five times–once a week with 50 minutes each. The comparison group received usual learning class of the health education subject. Study period was 8 weeks. Data were collected using a structured questionnaire and a recording form for snack consumption. Chi-square test, independent sample t-test, paired sample t-test and Z-test were employed for data analysis. After the experiment, the experimental group had significantly higher mean scores of knowledge, self-efficacy and outcome expectation than those before the experiment (p<.001) and had also significantly higher mean scores of difference between pre and post-test scores as compared to the comparison group (p<.001). The proportion of students who had better improvement of snack consumption behavior in the experimental group was significantly higher than that in the comparison group (p<.001). The results indicate a potential for changing snack consumption behavior of the health education program that can be applied to contribute to nutrition-related school health education. Keywords: