การใช้ยาวาร์ฟารินในผู้สูงอายุ: กรณีศึกษาและการดูแล

Abstract

วาร์ฟารินเป็นยาต้านการแข็งตัวของเลือดที่ใช้ป้องกันและควบคุมการเกิดลิ่มเลือด อุดตันในหลอดเลือด ซึ่งเป็นภาวะเสี่ยงที่พบได้ในประชากรผู้สูงอายุ จึงมีการใช้ยาวาร์ฟารินมาก ขึ้นในกลุ่มผู้สูงอายุ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากพบว่ามีภาวะหัวใจเต้นระริก ซึ่งการใช้ยาวาร์ฟาริน นั้นสามารถใช้ป้องกันการเกิดโรคหลอดเลือดสมองในผู้ป่วยที่มีภาวะหัวใจเต้นระริกได้ แต่วาร์ฟาริน เป็นยาที่มีช่วงการรักษาแคบ ซึ่งวัดจากค่า INR (international normalized ratio) ในผู้สูงอายุ หากได้ค่าน้อยกว่า 2 มีโอกาสเกิดลิ่มเลือดอุดตันในหลอดเลือด และหากได้ค่าสูงเกิน 3 อาจ ทำให้เกิดภาวะเลือดออกผิดปกติ ในผู้สูงอายุที่มีอายุมากกว่า 65 ปี มีความเสี่ยงต่อการเกิดลิ่ม เลือดอุดตันในหลอดเลือดได้พอ ๆ กับการเกิดภาวะเลือดออกผิดปกติ ทั้งนี้มีหลายปัจจัยที่มี ผลต่อการใช้ยาวาร์ฟาริน ได้แก่ เภสัชจลนศาสตร์ของยาวาร์ฟาริน การติดตามผลการรักษาและ การปรับขนาดยา การเกิดภาวะเลือดออกผิดปกติ ความไม่สม่ำเสมอในการรับประทานยา การ สื่อสารกับผู้ป่วย ปฏิกิริยาระหว่างยาวาร์ฟารินกับยาอื่น ๆ กับอาหาร และกับโรค โดยเฉพาะใน วัยสูงอายุ ที่ต้องการความระมัดระวังเป็นพิเศษในการจัดการเมื่อใช้ยาวาร์ฟาริน บทความนี้มี วัตถุประสงค์เพื่ออธิบายความรู้พื้นฐานและกลไกการออกฤทธิ์ของยาวาร์ฟาริน ปัจจัยที่มีผลต่อ การออกฤทธิ์ อาการไม่พึงประสงค์และข้อควรระวังในการใช้ยาวาร์ฟาริน การติดตามผลการรักษา การจัดการเมื่อเกิดภาวะแทรกซ้อนจากการรักษาด้วยยาวาร์ฟาริน และการให้คำแนะนำในการ ดูแลตนเองแก่ผู้ป่วยและญาติผู้ดูแล โดยยกตัวอย่างและวิเคราะห์กรณีศึกษาซึ่งเป็นผู้สูงอายุที่ ได้รับการรักษาด้วยยาวาร์ฟาริน จากความรู้ที่ได้ คาดว่าจะเป็นประโยชน์ต่อบุคลากรในทีม สุขภาพ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพยาบาลได้มีความเข้าใจ สามารถให้การดูแลผู้สูงอายุที่ได้รับการ รักษาด้วยยาวาร์ฟารินได้อย่างมีประสิทธิผล ลดการเกิดภาวะแทรกซ้อน และลดอัตราการเข้ารับ การรักษาในโรงพยาบาล

Warfarin is an oral anticoagulant, which is frequently used to control and prevent thromboembolic disorders. Older adults have a great risk for thromboembolic disease. Thus, the use of anticoagulant therapy is expanding among older adults, particularly because of the increasing prevalence of atrial fibrillation. Warfarin has been proven to be the most effective antithrombotic agent for the primary or secondary prevention of stroke in clients with atrial fibrillation. However, the therapeutic range for warfarin is narrow; an international normalized ratio (INR) of less than two increases the risk of thromboembolism, and an INR of more than three increases the risk of major bleeding in older adults. Individuals older than 65 years are at a particular risk for thromboembolic events as well as anticoagulant-related complications. Numerous considerations for the use of warfarin include the complex pharmacokinetics of warfarin, the need for continuous monitoring and dose adjustments, bleeding events, non-adherence, good patient communication, drug–drug interactions, drug–food interactions or drug–disease interactions, and old age, which requires a careful management. The purpose of this article is to describe basic knowledge and mechanism of action of warfarin, factors influencing the effectiveness of warfarin therapy, adverse drug reactions, contraindications, monitoring, management of warfarin therapy and its complications, and special instructions for in clients and their caregivers. Also, a case study is presented to analyze warfarin therapy in an older client. This knowledge is expected to be useful for health care providers, particularly nurses, to care for older adults receiving warfarin therapy appropriately, thereby enhancing the effectiveness of warfarin therapy, reducing its complications, and reducing hospitalization.