การประเมินผลลัพธ์ระบบการบริการโดยทีมสหสาขาวิชาชีพในคลินิกหัวใจล้มเหลว โรงพยาบาลรามาธิบดี

Abstract

การวิจัยเชิงบรรยายนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลลัพธ์ระบบการบริการโดยทีมสหสาขา วิชาชีพ พฤติกรรมการดูแลตนเอง และความคิดเห็นของผู้ที่มีภาวะหัวใจล้มเหลวต่อการรับบริการในคลินิก หัวใจล้มเหลว โรงพยาบาลรามาธิบดี ใช้กรอบแนวคิดคุณภาพการบริการของโดนาบิเดียน เลือกกลุ่ม ตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง ได้กลุ่มตัวอย่างจำนวน 31 ราย รวบรวมข้อมูลระหว่างเดือนกรกฎาคมถึงเดือน ตุลาคม พ.ศ. 2560 โดยใช้แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล ข้อมูลภาวะสุขภาพ แบบสอบถามกึ่งโครงสร้าง เกี่ยวกับพฤติกรรมการดูแลตนเอง และความคิดเห็นของผู้ที่มีภาวะหัวใจล้มเหลวต่อการให้บริการใน คลินิกหัวใจล้มเหลว วิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติบรรยาย ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่เป็นเพศชาย อายุระหว่าง 26-83 ปี มีภาวะหัวใจล้มเหลว Stage C ก่อนเข้ารักษาในคลินิกพบว่า กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่ เดินพื้นราบใน 6 นาที (6 MWT) ระยะทางน้อยกว่า 300 เมตร ค่าการบีบตัวของหัวใจห้องล่างซ้าย (LVEF) น้อยกว่าร้อยละ 40 และไม่สามารถทำงานได้ ก่อนเข้ารักษาในคลินิกหัวใจล้มเหลว กลุ่มตัวอย่าง ทุกรายเคยนอนรักษาตัวในโรงพยาบาลและเคยมาฉุกเฉินด้วยภาวะหัวใจล้มเหลว แต่หลังจากเข้ารักษา ในคลินิกฯ พบว่า กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่สามารถเดินพื้นราบใน 6 นาที ระยะทางมากกว่า 300 เมตร และ ค่าการบีบตัวของหัวใจห้องล่างซ้ายเพิ่มขึ้น และไม่เคยมาฉุกเฉินด้วยภาวะหัวใจล้มเหลว แต่มารักษาซ้ำ ในโรงพยาบาลจำนวน 3 ราย ส่วนพฤติกรรมการดูแลตนเองพบว่า กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่สามารถจัดการ ภาวะน้ำเกินได้ ออกกำลังกายทุกวันหรืออย่างน้อยสัปดาห์ละ 3-5 วัน และรับประทานยาสม่ำเสมอ ส่วนความคิดเห็นต่อคลินิกหัวใจล้มเหลว กลุ่มตัวอย่างทุกรายคิดว่าคลินิกนี้มีประโยชน์คือช่วยให้ผู้ป่วย สามารถปรับพฤติกรรมการดูแลตนเองได้ดีขึ้น เข้ารับบริการได้สะดวก สามารถขอคำปรึกษาได้หลายช่อง ทาง ทำให้ผลลัพธ์ทางคลินิกดีขึ้น ผลการวิจัยครั้งนี้ชี้ให้เห็นว่าควรนำรูปแบบการดูแลแบบสหสาขาวิชาชีพ ไปใช้ในการดูแลผู้ที่มีภาวะหัวใจล้มเหลวเพื่อให้เกิดผลลัพธ์การบริการที่ดี

This descriptive study aimed to evaluate outcomes of health care services, self-care behavior, and opinions of persons with heart failure (HF) receiving care at the HF clinics, Ramathibodi Hospital. Donabedian’s quality of care model was used as the conceptual framework to guide the study. Purposive sampling was used to recruit 31 persons with HF. Data were collected from July to October 2017, using a personal data questionnaire, a health status data questionnaire, a semi-structured questionnaire about self-care behaviors, and an opinion survey form of persons with HF on health care services provided at the heart failure clinic. Through descriptive statistics, data analysis revealed that a majority of the participants were male, with an age range between 26 and 83 years. Most participants had stage C of HF. Before enrolling in the HF Clinic, the health data indicated that most participants had a sixminute walk test (6-MWT) of less than 300 meters, left ventricular ejection fraction (LVEF) of less than 40%, and were unable to work. All participants had experienced in hospitalization or visiting an emergency room due to HF. However, after enrolling in the HF clinic, most participants had 6MWT of more than 300 meters and increased LVEF. None of the sample re-visited the emergency room, but three persons with HF were re-hospitalized. Regarding self-care behaviors, it was found that most participants were able to regulate volume overload, exercise daily or at least 3-5 days per week, and take medications regularly. Regarding the opinion toward services at the HF Clinic, all participants reported that the services are beneficial as they assisted them to adjust self-care behaviors. Also, the services could be easily accessed and the consultation could be made via multiple communication channels. All of these methods would facilitate favorable clinical outcomes. In brief, findings of the study point out that this multidisciplinary care model is beneficial and should be provided for persons with HF to achieve good service outcomes.