Publication: Trend of Detection and Prevalence Rates of Leprosy in the Central - Highland Region.Vietnam during 1996 -2005
Issued Date
2007
Resource Type
Language
eng
Rights
Mahidol University
Rights Holder(s)
ASEAN Institute for Health Development. Mahidol University
Bibliographic Citation
Journal of Public Health and Development. Vol.5, No.1 (2007), 11-22
Suggested Citation
Luong Truong Son, Jiraporn Chompikul, Sirikul Isaranurug Trend of Detection and Prevalence Rates of Leprosy in the Central - Highland Region.Vietnam during 1996 -2005. Journal of Public Health and Development. Vol.5, No.1 (2007), 11-22. Retrieved from: https://repository.li.mahidol.ac.th/handle/20.500.14594/1563
Research Projects
Organizational Units
Authors
Journal Issue
Thesis
Title
Trend of Detection and Prevalence Rates of Leprosy in the Central - Highland Region.Vietnam during 1996 -2005
Alternative Title(s)
แนวโน้มของอัตราการตรวจพบผู้ป่วยโรคเรื้อนรายใหม่และอัตราการความชุกของโรคเรื้อนในภาคกลาง ประเทศเวียดนาม พ.ศ.2539 - 2548
Other Contributor(s)
Abstract
A retrospective study was conducted to assess and predict the epidemiology situation of leprosy (based on the annual leprosy reports during 1996 - 2005 from 11 provinces) in the Central - Highland Region. Between 1996 and 2OO5, a total 4,262 leprosy cases were detected in the Central-Highland Region
Vietnam 600/0 were males and 40 % were females (male to female ratio = 1.5: 1). The percentage of
age group (< 15 years) was 8.5% during this period. For clinical classification, 57.6% were
i-Bacillary, 42.4% were Pauci - Bacillary, The disabled grade II proportion of leprosy among new
cases had decreased consistently and continuous from 36.8% (1996) to 19.1% (2005)' averaged 25.6%.
Trends of the leprosy detection and prevalence rates had decreased significantly, steadily and
continuously since 1996. The prevalence was 1.35 per 10,000 populations in 1996 that had decreased
by 86% at the end of 2005 (0.19 per 10,000 populations). The detection rate was 2.03 per 100,000
populations in 2005 that had decreased by 76% since 1996 (8.34 per 100,000 populations). The annual
decrease in prevalence and detection rates in the Central-Highland Region during 1996 - 2005 were
results of adequate finding of new leprosy cases during 1996 (?89 cases) - 2OO5 (236 cases). The
relationship between prevalence and detection rate highly positive correlated (r = 0.99), and was statistically
significant (p< 0.01). This indicated that the more the detection rate decreased, the more the
prevalence rate decreased.
The forecasts for detection rate of leprosy were 1.66, 1.31, and 0.97 per 100,000 populations in
2006, 2OO7 and 2008 (the accuracy of forecasting was quite high as the mean square deviation was only
0.12, The forecasts for the number of new leprosy cases were 209 in 2006, 194 in 2OO7 and 179 in
2008. However, the accuracy of forecasting is not high.
การศึกษาย้อนหลังนี้ทำเพื่อประเมินและพยากรณ์สถานการณ์ทางระบาดวิทยาของโรคเรื้อนโดยใช้ข้อมูลรายงานประจำปีของโรคเรื้อนระหว่าง พ.ศ. 2539 - 2548 จาก 11 จังหวัด ในภาคกลาง ของประเทศเวียดนาม ผู้ป่วยโรคเรื้อนที่ถูกตรวจพบ มีจำนวนทั้งหมด 4,262 คน 60% เป็นเพศชาย และ 40% เป็นเพศหญิง อัตราส่วนชายต่อหญิงเป็น 1.5 ตอ่ 1 พบว่า 8.5% เป็นผู้ป่วยที่มีอายุน้อยกว่า 15 ปี เมื่อจำแนกทางการแพทย์ของโรคเรื้อน พบว่า 57.6 % เป็นชนิดเชื้อ Multi-Bacillary ขณะที่ 42.4 % เป็นชนิดเชื้อ Pauci-Bacillary สัดส่วนของผู้ป่วยใหม่โรคเรื้อนที่มีความพิการระดับ 2 ลดลงอย่างสม่ำเสมอและต่อเนื่องจาก 36.8% (พ.ศ. 2539) เป็น 19.1% (พ.ศ. 2548) โดยเฉลี่ยเป็น 25.6% แนวโน้มของอัตราการตรวจพบผู้ป่วยโรคเรื้อนรายใหม่และความชุกของโรคเรื้อนลดลงอย่างต่อเนื่องตั้งแต่ พ.ศ. 2539 อัตราความชุกของโรคเรื้อนเป็น 1.35 ต่อประชากรแสนคน ในพ.ศ. 2539 ลดลงด้วยสัดส่วน 86% จนเหลือ 0.19 ต่อประชากรแสนคน ในพ.ศ. 2548 อัตราการตรวจพบผู้ป่วยโรคเรื้อนรายใหม่เป็น 8.34 ต่อประชากรแสนคน ในพ.ศ. 2539 ลดลงด้วยสัดส่วน 76% จนเหลือ 2.03 ต่อประชากรแสนคนในพ.ศ. 2548 สาเหตุการลดลงของอัตราการตรวจพบและความชุกในภาคกลางระหว่าง พ.ศ. 2539 ถึง 2548 เป็นผลจากการค้นพบอย่างมากพอของจำนวนผู้ป่วยใหม่ที่เป็นโรคเรื้อนโดยใน พ.ศ. 2539 พบผู้ป่วยใหม่ 789 ราย ในพ.ศ. 2548 พบเพียง 236 ราย ความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างอัตราความชุกและอัตราการตรวจพบค่อนข้างสูงและมีนัยสำคัญทางสถิติ (r = 0.99, P-value < 0.01) แสดงให้เห็นว่ายิ่งอัตราการตรวจพบผู้ป่วยโรคเรื้อนรายใหม่ลดลงเท่าไรอัตราความชุกของโรคเรื้อนก็ยิ่งลดลงเช่นกัน การพยากรณ์อัตราการตรวจพบผู้ปว่ ยโรคเรื้อนรายใหม่เป็น 1.66 ต่อประชากรแสนคน ใน พ.ศ. 2549 ลดลงเป็น 1.31 ต่อประชากรแสนคน ใน พ.ศ. 2550 และลดลงถึง 0.97 ต่อประชากรแสนคน ใน พ.ศ. 2551 ความถูกต้องของการพยากรณ์เรื้องนี้ค่อนข้างสูง การพยากรณ์จำนวนผู้ป่วยใหม่ด้วยโรคเรื้อนจะเป็น 209 ใน พ.ศ. 2549 ลดลงเป็น 194 ใน พ.ศ. 2550 และเป็น 179 ใน พ.ศ. 2551 อย่างไรก็ตามความถูกต้องของการพยากรณ์จำนวนผู้ป่วยใหม่ไม่สูงนัก
การศึกษาย้อนหลังนี้ทำเพื่อประเมินและพยากรณ์สถานการณ์ทางระบาดวิทยาของโรคเรื้อนโดยใช้ข้อมูลรายงานประจำปีของโรคเรื้อนระหว่าง พ.ศ. 2539 - 2548 จาก 11 จังหวัด ในภาคกลาง ของประเทศเวียดนาม ผู้ป่วยโรคเรื้อนที่ถูกตรวจพบ มีจำนวนทั้งหมด 4,262 คน 60% เป็นเพศชาย และ 40% เป็นเพศหญิง อัตราส่วนชายต่อหญิงเป็น 1.5 ตอ่ 1 พบว่า 8.5% เป็นผู้ป่วยที่มีอายุน้อยกว่า 15 ปี เมื่อจำแนกทางการแพทย์ของโรคเรื้อน พบว่า 57.6 % เป็นชนิดเชื้อ Multi-Bacillary ขณะที่ 42.4 % เป็นชนิดเชื้อ Pauci-Bacillary สัดส่วนของผู้ป่วยใหม่โรคเรื้อนที่มีความพิการระดับ 2 ลดลงอย่างสม่ำเสมอและต่อเนื่องจาก 36.8% (พ.ศ. 2539) เป็น 19.1% (พ.ศ. 2548) โดยเฉลี่ยเป็น 25.6% แนวโน้มของอัตราการตรวจพบผู้ป่วยโรคเรื้อนรายใหม่และความชุกของโรคเรื้อนลดลงอย่างต่อเนื่องตั้งแต่ พ.ศ. 2539 อัตราความชุกของโรคเรื้อนเป็น 1.35 ต่อประชากรแสนคน ในพ.ศ. 2539 ลดลงด้วยสัดส่วน 86% จนเหลือ 0.19 ต่อประชากรแสนคน ในพ.ศ. 2548 อัตราการตรวจพบผู้ป่วยโรคเรื้อนรายใหม่เป็น 8.34 ต่อประชากรแสนคน ในพ.ศ. 2539 ลดลงด้วยสัดส่วน 76% จนเหลือ 2.03 ต่อประชากรแสนคนในพ.ศ. 2548 สาเหตุการลดลงของอัตราการตรวจพบและความชุกในภาคกลางระหว่าง พ.ศ. 2539 ถึง 2548 เป็นผลจากการค้นพบอย่างมากพอของจำนวนผู้ป่วยใหม่ที่เป็นโรคเรื้อนโดยใน พ.ศ. 2539 พบผู้ป่วยใหม่ 789 ราย ในพ.ศ. 2548 พบเพียง 236 ราย ความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างอัตราความชุกและอัตราการตรวจพบค่อนข้างสูงและมีนัยสำคัญทางสถิติ (r = 0.99, P-value < 0.01) แสดงให้เห็นว่ายิ่งอัตราการตรวจพบผู้ป่วยโรคเรื้อนรายใหม่ลดลงเท่าไรอัตราความชุกของโรคเรื้อนก็ยิ่งลดลงเช่นกัน การพยากรณ์อัตราการตรวจพบผู้ปว่ ยโรคเรื้อนรายใหม่เป็น 1.66 ต่อประชากรแสนคน ใน พ.ศ. 2549 ลดลงเป็น 1.31 ต่อประชากรแสนคน ใน พ.ศ. 2550 และลดลงถึง 0.97 ต่อประชากรแสนคน ใน พ.ศ. 2551 ความถูกต้องของการพยากรณ์เรื้องนี้ค่อนข้างสูง การพยากรณ์จำนวนผู้ป่วยใหม่ด้วยโรคเรื้อนจะเป็น 209 ใน พ.ศ. 2549 ลดลงเป็น 194 ใน พ.ศ. 2550 และเป็น 179 ใน พ.ศ. 2551 อย่างไรก็ตามความถูกต้องของการพยากรณ์จำนวนผู้ป่วยใหม่ไม่สูงนัก