พฤติกรรมการบริโภคอาหารเพื่อสุขภาพในช่วงเดือนถือศีลอด ของชาวไทยมุสลิม จังหวัดพังงา

Abstract

การวิจัยเชิงสำรวจนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการบริโภคอาหารเพื่อ สุขภาพในช่วงเดือนถือศีลอดของชาวไทยมุสลิมจังหวัดพังงา โดยประยุกต์กรอบแนวคิด PRECEDE Framework เป็น แนวทางในการกำหนดกรอบการศึกษาวิจัย กลุ่มตัวอย่างที่ศึกษา คือ ชาวไทยมุสลิมอายุ 21-60 ปี จำนวน 151 คน รวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบไคร์-สแคว (Chi-Square) และสถิติสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเปียสัน (Pearson’s Product Moment Correlation Coefficient) ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มตัวอย่างมีพฤติกรรมการบริโภคอาหารเพื่อสุขภาพในช่วงเดือนถือศีลอดอยู่ในระดับ ดี (31.1%) ระดับปานกลาง (53.6%) และระดับไม่ดี (15.2%) เพศ สถานภาพในครอบครัว มีความสัมพันธ์กับ พฤติกรรมการบริโภคอาหารเพื่อสุขภาพในช่วงเดือนถือศีลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.001) การรับรู้คุณค่าของ การถือศีลอดต่อสุขภาพ มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการบริโภคอาหารเพื่อสุขภาพอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r=0.184, p=0.040) ข้อเสนอแนะจากการวิจัยคือ ควรมีการสนับสนุนให้หัวหน้าครัวเรือนมีบทบาทหลักในการ ส่งเสริมพฤติกรรมการบริโภคอาหารเพื่อสุขภาพในระดับครัวเรือน และการจัดทำโปรแกรมสุขศึกษาที่เสริมสร้างการ รับรู้คุณค่าการถือศีลอดต่อสุขภาพเพื่อการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการบริโภคอาหารเพื่อสุขภาพ

This survey research was aimed to assess factors related to eating behaviors of Thai Muslims during the Ramadan fasting month in Phang-Nga Province. The PRECEDE Framework was applied for developing the research conceptual framework. The study samples were 151 Thai Muslims aged 21-60 years. The data were collected by using an interview schedule and data analysis was done by computing frequency, percentage, arithmetic mean, standard deviation, Chi-square, and Pearson’s Product-Moment Correlation Coefficient. The results showed that 31.1 percent of Thai had a ‘good’ level of eating behavior during the Ramadan fasting month, while 53.6 and 15.2 percent had a ‘moderate’ and ‘not good’ level of eating behavior, respectively significant relationships were found between eating behaviors and the demographic characteristics as regards sex and status in the family (p<0.001). The perceived value of Ramadan fasting to health was found to have a significantly positive relationship with eating behaviors (r=0.184,p=0.040). Recommendations are that household leaders should be encouraged to implement health promotion regard to healthy eating behaviors in household level. Health education programs should be administered that focus on the perceived value of Ramadan fasting to health aiming to change eating behaviors.