การศึกษาระดับแอนติเจนที่จำเพาะต่อต่อมลูกหมากในน้ำอสุจิของผู้ใหญ่ชายไทย

Abstract

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาปริมาณแอนติเจนที่จำเพาะต่อต่อมลูกหมากในน้ำอสุจิของผู้ใหญ่ชายไทยในการใช้เป็นข้อมูลอ้างอิงของประเทศไทย เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณแอนติเจนที่จำเพาะต่อต่อมลูกหมากในน้ำอสุจิกับอายุประชากร และเพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณแอนติเจนที่จำเพาะต่อต่อมลูกหมากในน้ำอสุจิกับปริมาณน้ำอสุจิที่หลั่งออกมาในแต่ละครั้ง วิธีการศึกษา: เป็นการวิจัยเชิงทดลอง โดยใช้ตัวอย่างน้ำอสุจิที่ได้รับบริจาคจากอาสาสมัครที่ลงนามในหนังสือให้ความยินยอมในการเข้าร่วมการวิจัยที่ผ่านการรับรองจากคณะกรรมการจริยธรรมการวิจัยในคน คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดล อาสาสมัครทุกรายเป็นเพศชาย สัญชาติไทย มีอายุ 20 - 60 ปี มีสุขภาพดี ไม่มีไข้ภายใน 5 วันก่อนและขณะเก็บตัวอย่าง และได้รับการร้องขอให้ปฏิบัติตามเกณฑ์คัดเข้าอย่างเคร่งครัด คือ งดเพศสัมพันธ์หรือการสำเร็จความใครด้วยตัวเองอย่างน้อย 5 วันก่อนเก็บตัวอย่าง ตัวอย่างน้ำอสุจิทั้งหมดถูกเก็บไว้ที่อุณหภูมิ -80 องศาเซลเซียส ก่อนนำไปตรวจหาปริมาณแอนติเจนที่จำเพาะต่อต่อมลูกหมากด้วยวิธี enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) ตามวิธีที่ผู้วิจัยได้รายงานไว้แล้ว ผลการศึกษา: ตัวอย่างน้ำอสุจิที่ใช้ในการศึกษาได้จากอาสาสมัครชายไทย จำนวน 17 คน อายุเฉลี่ย 32.9 gif.latex?\pm 10.2 ปี (22 - 55 ปี) ปริมาณน้ำอสุจิเฉลี่ย 2.5 gif.latex?\pm 0.6 มิลลิลิตร (1.5 - 3.5 มิลลิตร) จากการศึกษานี้พบว่าระดับแอนติเจนที่จำเพาะต่อต่อมลูกหมากในน้ำอสุจิมีค่าอยู่ระหว่าง 503,636 - 519,090 นาโนกรัมต่อมิลลิลิตร โดยมีค่าเฉลี่ย 513,502 gif.latex?\pm 4,211 นาโนกรัมต่อมิลลิลิตร และพบว่าปริมาณแอนติเจนที่จำเพาะต่อต่อมลูกหมากในน้ำอสุจิมีความสัมพันธ์อย่างผกผันกับอายุของประชากร (r = -0.547, P < 0.01) สรุป: จากการศึกษานี้ผู้วิจัยได้รายงานปริมาณแอนติเจนที่จำเพาะต่อต่อมลูกหมากในน้ำอสุจิของผู้ใหญ่ชายไทย และพบว่าแอนติเจนที่จำเพาะต่อต่อมลูกหมากในน้ำอสุจิมีปริมาณน้อยลงเมื่อประชากรตัวอย่างมีอายุมากขึ้นและมีปริมาณเพิ่มขึ้นเมื่อปริมาณน้ำอสุจิที่หลั่งออกมาในแต่ละครั้งมากขึ้น อย่างไรก็ตามอาจมีความจำเป็นในการศึกษาเพิ่มเติมด้วยจำนวนตัวอย่างที่มากขึ้นเพื่อยืนยันผลการศึกษานี้

Objectives: The purposes of this study were to determine the seminal PSA level in Thai male and to determine its association with the age of subjects and with the quantity of ejaculates. Method: This study was an experimental research. Semen samples were obtained from the volunteers who signed an informed consent document approved by the Institution Review Board at the Faculty of Medicine Siriraj Hospital, Mahidol University. All voluntees were Thai healthy male adults aged 20 - 60 years without any recent acute illness/fever and were strictly asked not to have sexual intercourse/self-masturbation at least 5 days prior to semen collection. All samples were stored at -80 ํC shortly after being secreted from the volunteers' body until analyzed. The earlier reported ELISA protocol was used to perform the study. Results: The semen samples were obtained from 17 volunteers with mean age 32.9 gif.latex?\pm 10.2 years (22 - 55 years) and mean semen volume 2.5 gif.latex?\pm 0.6 ml (1.5 - 3.5 ml). The seminal PSA concentrations were in the range of 503,636 - 519,090 ng/ml with the mean value of 513,502 gif.latex?\pm 4,211 ng/ml. The seminal PSA level was associated with the subject's age in negative correlation (r = -0.547, P < 0.01). Conclusions: The mean seminal PSA concentration in Thai male adults was reported here. From the styudy, it was found that the PSA levels were decreased when the subject's age were increased, and the PSA levels were increased when the quantities of ejaculated semen were increased. However, further studies with a larger sample size may be needed to confirm these results as to a preliminary study.