Literature review for identifying knowledge gaps in the health system management policies for cross-border migrants in Thailand

Abstract

Migrants’ health is becoming a thriving concern all over the world. In Thailand, the health insurance policy for migrants was established in 2004; however, there are still challenges in implementation. This study aims to identifying knowledge gaps in the arrangement of healthcare policies on migrants in Thailand. A scoping review method was exercised. Potential articles were searched from PubMed and grey literatures, then synthesised with health system building blocks. Nineteen eligible articles were included for final review. Most articles focused on service provision. Few articles focused on governance and healthcare information system. In terms of health personnel management, hiring migrant health workers was effective method to address communication difficulties between migrant patients and Thai healthcare providers. Possessing health insurance card did not guarantee increasing service utilisation of migrants due to several barriers such as language and cultural differences. Besides, the Ministry of Public Health has limited institutional capacity for monitoring and evaluation of the performance of health facilities, and lack of effective data integration between ministries was noted. There were knowledge gaps in all migrant health system components. For governance issue, there were important research questions regarding legal instruments, whether and to what extent existing legal instruments support equitable provision of health care for migrants. For human resources management, it is worth questioning that whether migrant health workers have adequate capacities in providing essential services, and how a long-term mechanism that supports capacity building of migrants is to be developed. Thus, this literature review was serving as a foundation of future research in migrant health system development in Thailand.

สุขภาพของคนต่างด้าวเป็นที่กำลังได้รับความสนใจจากทั่วโลก ในประเทศไทยนโยบายประกันสุขภาพสำหรับคนต่างด้าวได้ดำเนินการมาตั้งแต่ พ.ศ. 2547 อย่างไรก็ตามยังมีประเด็นท้าทายในการนำนโยบายไปปฏิบัติอยู่มาก การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์ที่จะทบทวนหาช่องว่างความรู้ของการบริหารจัดการนโยบายสุขภาพสำหรับคนต่างด้าวในประเทศไทย การศึกษานี้ใช้วิธีการทบทวนวรรณกรรมอย่างจำกัด (scoping review)จากฐานข้อมูล PubMed และผลการศึกษาทั้งที่ไม่ได้ตีพิมพ์ในวารสารวิชาการ (grey literature) แล้วสังเคราะห์ผลการศึกษาภายใต้กรอบแนวคิดองค์ประกอบระบบสุขภาพ (health system building blocks) ผลการศึกษาพบว่า มี 19 บทความเรื่องที่ผ่านเกณฑ์คัดเลือกและถูกนำมาทบทวนในขั้นสุดท้าย บทความส่วนใหญ่เน้นเรื่องการให้บริการทางการแพทย์ ขณะที่มีบทความจำนวนไม่มากที่ระบุถึงการอภิบาลระบบและการจัดการข้อมูลสุขภาพ ในเรื่องการบริหารจัดการบุคลากรสุขภาพ การจ้างบุคคลต่างด้าวให้ทำงานในสถานพยาบาลเป็นวิธีการที่มีประสิทธิภาพใแก้ปัญหาเรื่องการสื่อสารระหว่างผู้ป่วยต่างด้าวและผู้ให้บริการด้านสุขภาพไทย การมีบัตรประกันสุขภาพไม่ได้เป็นการรับรองว่าคนต่างด้าวจะมาใช้บริการมากขึ้น เนื่องจากอุปสรรคในการเข้าถึงบริการยังคงอยู่ เช่น ความแตกต่างทางภาษาและวัฒนธรรม นอกจากนั้นกระทรวงสาธารณสุขยังมีขีดความสามารถที่จำกัดในการกำกับติดตามและประเมินผลการสุขภาพแก่คนต่างด้าว รวมถึงขาดการบูรณาการเรื่องข้อมูลระหว่างกระทรวงสาธารณสุขกับกระทรวงอื่นๆ การทบทวนวรรณกรรมพบว่าปรากฏมีช่องว่างความรู้ในทุกองค์ประกอบระบบสุขภาพสำหรับคนต่างด้าว ในแง่การอภิบาลระบบ คำถามสำหรับการวิจัยที่สำคัญกฎหมายและมาตรการที่มีอยู่ใช้สนับสนุนให้เกิดการดูแลสุขภาพที่เป็นธรรมแก่คนต่างด้าวหรือไม่ มากน้อยเพียงใด ในแง่การจัดการบุคลากรสุขภาพ ควรมีการศึกษาเพิ่มเติมว่า พนักงานสาธารณสุขต่างด้าวมีขีดความสามารถเพียงพอต่อการให้บริการสุขภาพที่จำเป็นหรือไม่ และระบบระยะยาวที่ที่จะเสริมสร้างขีดความสามารถให้กับพนักงานสาธารณสุขต่างด้าวจะพัฒนาขึ้นได้อย่างไร การทบทวนวรรณกรรมชิ้นนี้จึงน่าจะใช้เป็นรากฐานของการกำหนดคำถามวิจัยเพื่อการพัฒนาระบบบริการสุขภาพสำหรับคนต่างด้าวในประเทศไทยต่อไป