การรับรู้ความสวยงามของใบหน้าในคนไทยกลุ่มหนึ่ง

Abstract

วัตถุประสงค์ : เพื่อศึกษาความชอบเชิงความสวยงามของส่วนต่าง ๆ บนใบหน้า 7 ส่วน ที่มีลักษณะต่าง ๆ กัน โดยผู้ประเมินชาวไทยกลุ่มหนึ่ง วัสดุอุปกรณ์และวิธีการศึกษา : นำรูปภาพใบหน้าของหญิงไทยคนหนึ่งมาปรับให้สมมาตรด้วยโปรแกรมคอมพิวเตอร์ และนำรูปที่ได้มาสร้างเป็นแบบสอบถามโดยเปรียบเทียบลักษณะลักษณะในแต่ละส่วนบนใบหน้า ซึ่งประกอบด้วย ตา จมูก ริมฝีปาก ฟัน คาง โครงหน้า และผิวหนัง โดยปรับขนาดหรือลักษณะตามข้อมูลจากสมาคมศัลยแพทย์ตกแต่งแห่งประเทศไทย ส่วนของฟันปรับลักษณะตามดัชนีความจำเป็นในการรักษาทางทันตกรรมจัดฟัน โดยปรับส่วนบนใบหน้าแต่ละส่วน ส่วนละ 5 ระดับ แต่ละรูปจะให้ผู้ตอบแบบสอบถามจำนวน 516 คน ให้คะแนน 0-10 โดย 0 คือสวยน้อยที่สุด และ 10 คือสวยมากที่สุด ผลการศึกษา : พบว่า คุณลักษณะของส่วนบนใบหน้าที่คนไทยส่วนใหญ่ชอบ คือขนาดของตาดพที่มีขนาดใหญ่ ปีกจมูกแคบ ริมฝีปากล่างบาง ฟันที่มีการเรียงตัวที่ดี คางที่มีขนาดพอดีหรือสั้นกว่าปกติเล็กน้อย โครงหน้าที่มีมุมของขากรรไกรล่างที่แคบเล็กและผิวหนังที่ปราศจากสิว เมื่อทดสอบด้วยอโนวาสองทางแบบฟรีดแมน (Friedman two way ANOVA) พบว่ามีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในทุกกลุ่ม (p<0.01) และเมื่อทดสอบด้วยการทดสอบวิลค๊อกซันชนิดอันดับที่มีเครื่องหมาย (Wilcoxon signed ranks test) เกือบทุกคู่ในแต่ละกลุ่มแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.01) มีเพียงคู่รูปคางรูปที่ 2 และ 3 และคู่รูปโครงสร้างหน้ารูปที่ 1 และ 2 เท่านั้นที่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ บทสรุป : สรุปผลการศึกษาได้ว่า คุณลักษณะเฉพาะของแต่ละส่วนบนใบหน้ามีผลต่อการรับรู้ความสวยงาม

Objective: To clarify the esthetic preference on 7 parts of the Thai female face by a group of Thai assessors. Materials and methods: A facial photograph of one Thai female subject was modified to be the most symmetrical using computer program. Then, this photograph was used as questionnaire to compare the characteristic of each facial part. These facial parts compose of eye, nose, lip, tooth, chin, face and skin. Each facial part including size or character was adjustedmaccording to data from the Thai society of plastic and reconstructive surgeons. However, the tooth alignment was adjusted according to the Index of Orthodontic Treatment Need (IOTN). Each part was adjusted to 5 levels. Then, these photographs were assessed by 516 participants. The assessors would score each photograph, from zero to ten, when zero was denoted as the least beautiful and 10 for the most beautiful. Results: The results suggested that the characteristic of each facial part that the majority of Thai people liked, was the large-sized eye, narrow alar,of nose, thin lower lip, well aligned tooth, relatively short chin, narrow face and good skin. When Friedman two way ANOVA was used, there was statistically significant difference in all groups (p<0.01). When Wilcoxon signed ranks test was performed, almost all pairs were statistically significantly different (p<0.01). Only the photographs of the chin number 2 and 3 and the photographs of the face frame number 1 and 2 showed no significant difference. Conclusion: It is concluded that facial esthetic perception is affected by the specific characteristic of each facial part.