สิ่งสามัญอันไร้ค่าในลานวัฒนธรรมอูรักลาโวยจ บ้านสังกาอู้ จ.กระบี่

Abstract

บทความนี้นำเสนอการนิยามตัวตนผ่านแหล่งเรียนรู้อูรักลาโวยจที่แตกต่างไปจากกลุ่มชาติพันธุ์อื่น ๆ ในสังคมไทย พบว่าการจัดแสดง “วิถีอูรักลาโวยจ” ด้วยวัตถุทางวัฒนธรรมที่หมดบทบาทหน้าที่การใช้งานของเครื่องมือดักสัตว์น้ำ “บูบู” นับเป็นจุดเริ่มต้นในการเชื่อมร้อยเรื่องราวตัวตนว่า เขาคือใครและดำรงอยู่อย่างไรท่ามกลางความทันสมัยที่เข้ามาสู่ชุมชน แม้ว่าของจัดแสดงเหล่านั้นเป็นสิ่งสามัญธรรมดาที่ดูไร้ค่าในการใช้งาน แต่เต็มเปี่ยมไปด้วยเรื่องราววิถีการดำเนินชีวิตของอูรักลาโวยจผ่านกาลเวลา นอกเหนือจากนั้นยังเชื่อมร้อยพลังชุมชนในทุกวัยที่ได้ช่วยกันสรรสร้างแหล่งเรียนรู้นี้ขึ้นมา ด้วยศักยภาพที่พวกเขามีอย่างเต็มเปี่ยมทั้งพลังกาย พลังใจ และพลังสร้างสรรค์ สุดท้ายผู้เขียนต้องการพิสูจน์ว่า การสร้างเรื่องราวในการจัดแสดงนั้นควรมาจากการสะสมของหรือไม่ ซึ่งที่จริงแล้วขึ้นกับบริบทการดำเนินชีวิตในแต่ละกลุ่มชาติพันธุ์ ทั้งนี้เพราะอูรักลาโวยจไม่มีวัฒนธรรมการสะสมเหมือนคนพื้นราบทั่วไป

This article presented the identification of Urak Lavoj which has characteristics unlike other ethnic groups in Thai society through the learning center. According to the article, it was found that the exhibition of “Urak Lavoj’s Way of Life” displayed by fish traps called “Boo Boo” could tell the audience a whole story of Urak Lavoj’s living through the period of time. Although the fish traps are normal and look useless, these cultural materials are regarded as the beginning point leading to the identity of Urak Lavoj about who they are and their living in modernity. Besides, these cultural materials create community empowerment among people in all ages who have together established this learning center with their full potential, effort, and creativity. Lastly, the authors aimed to find out if the exhibition should be displayed with collecting since each ethical group has their ways of life differently, and Urak Lavoj is not related to this culture unlike other groups of permanent residence.