Comparison of Otoacoustic Emissions in Asymptomatic Diabetes Mellitus and Normal Hearing Control Groups

Abstract

Background: Diabetes mellitus (DM) is a chronic metabolic disorder. Previous studies reported the hearing impairment of diabetes patients as a progressive bilateral symmetrical sensorineural hearing loss (SNHL) of gradual onset which predominantly affected the higher frequencies, and found that diabetic patients had unsatisfactory hearing thresholds than nondiabetics in the same age group. For the use of evoked otoacoustic emissions (EOAEs) as a clinical test of hearing, EOAEs are sound which can be recorded in the outer ear canal and give objective information about preneural, mechanical elements of the cochlear function. Objective: To compare the otoacoustic emissions of asymptomatic DM patients with a normal hearing control group. Methods: All subjects received a routine audiologic evaluation which consisted of pure-tone air-bone conduction tests, tympanograms, and stapedius acoustic reflex tests. OAEs were measured in 30 asymptomatic diabetic patients with a mean age of 55.73 years and an age-matched 30 subjects normal hearing control group with a mean age of 50.87 years. Results: The pure-tone thresholds at 3, 4, 6, and 8 kHz; transient-evoked otoacoustic emissions (TEOAEs) amplitudes at 1, 1.5, 2, and 3 kHz; and the distortion product otoacoustic emissions (DPOAEs) amplitudes at 1, 1.5, 2, 3, 4, and 6 kHz were significantly different (P < .05) between the asymptomatic and control groups. Conclusions: This study suggested that diabetic patients had a significant hearing impairment. SNHL is gradually progressive and is a common condition in DM patients and their thresholds for hearing are higher at higher frequencies.

บทนำ: เบาหวานเป็นโรคเรื้อรังเกิดจากความผิดปกติของระบบการเผาผลาญ มีรายงานปัญหาการสูญเสียการได้ยินในผู้ป่วยเบาหวานชนิดประสาทหูเสื่อมเท่ากันทั้งสองหูมีลักษณะค่อยเป็นค่อยไปและกระทบต่อระดับการได้ยินที่ความถี่สูง ซึ่งผู้ป่วยเบาหวานมีการสูญเสียการได้ยินในระดับรุนแรงกว่า ผู้ไม่เป็นเบาหวานในกลุ่มอายุเดียวกัน การตรวจวัดเสียงสะท้อนจากหูชั้นใน (Evoked otoacoustic emissions, EOAEs) เป็นการตรวจวัดการได้ยิน เสียงที่ใช้ตรวจสามารถถูกบันทึกในช่องหูชั้นนอก ซึ่งให้ข้อมูลเกี่ยวกับกระแสประสาทและกลไกหน้าที่ของอวัยวะรูปก้นหอย วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาเปรียบเทียบผลการตรวจวัดเสียงสะท้อนจากหูชั้นในของกลุ่มผู้ป่วยเบาหวานที่ไม่มีอาการทางการได้ยิน และกลุ่มควบคุม วิธีการศึกษา: กลุ่มตัวอย่างทุกคนได้รับตรวจการได้ยินด้วยเสียงบริสุทธิ์ ตรวจสภาพหูชั้นกลาง และตรวจวัดเสียงสะท้อนจากหูชั้นใน โดยเปรียบเทียบระหว่างผู้ป่วยเบาหวานที่ไม่มีอาการ จำนวน 30 คน อายุเฉลี่ย 55.73 ปี และ ผู้ที่ไม่เป็นเบาหวาน จำนวน 30 คน อายุเฉลี่ย 50.87 ปี ผลการศึกษา: การได้ยินเสียงบริสุทธิ์ที่ความถี่ 3 - 8 kHz การตรวจวัดเสียงสะท้อนจากหูชั้นในกระตุ้นด้วยเสียงคลิก (Transient-evoked otoacoustic emissions, TEOAEs) ที่ความถี่ 1, 1.5, 2, 3 kHz การตรวจวัดเสียงสะท้อนจากหูชั้นในด้วยเสียงบริสุทธิ์ 2 เสียงพร้อมกัน (Distortion product otoacoustic emissions, DPOAEs) ที่ความถี่ 1, 1.5, 2, 3, 4, 6 kHz มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (P < .05) ระหว่างผู้ป่วยเบาหวานและผู้ที่ไม่เป็นเบาหวาน สรุป: การศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าผู้ป่วยเบาหวานมีการสูญเสียการได้ยิน อย่างมีนัยสำคัญ โดยการสูญเสียการได้ยินแบบประสาทหูเสื่อมที่พบในผู้ป่วยเบาหวานจะมีลักษณะแบบค่อยเป็นค่อยไปและแสดงการเปลี่ยนแปลงของผลตรวจวัดเสียงสะท้อนจากหูชั้นในผิดปกติก่อนจะมีอาการสูญเสีย การได้ยินระดับความถี่สูง