การวิเคราะห์โครงสร้างคำเรียกอาชีพในภาษามือไทยเพื่อการเป็นล่ามภาษามือ

Abstract

การแปลของล่ามภาษามือเป็นสิ่งที่ท้าทาย เนื่องจากภาษามือในประเทศไทยที่คนหูหนวกใช้มีความหลากหลายของภาษามือท้องถิ่นและไม่มีคำศัพท์ภาษามือไทยเฉพาะด้าน อีกทั้งยังไม่เพียงพอเพราะมีการเกิดคำศัพท์ใหม่ ๆ ขึ้นทุกวัน ผู้เขียนจึงมีความจำเป็นที่ต้องศึกษาการวิเคราะห์โครงสร้างคำเรียกอาชีพในภาษามือไทย เพื่อเป็นแนวทางในการสร้างคำศัพท์ภาษามือไทยกลุ่มอาชีพที่ไม่มีการบันทึกในหนังสือหรือในพจนานุกรม ภาษามือไทย ผู้เขียนได้วิเคราะห์แนวทางการสร้างคำเรียกอาชีพและจัดกลุ่มได้ 4 แนวทาง ดังนี้ (1) ใช้ท่ามือเลียนแบบพฤติกรรมการทำงาน (2) ใช้เครื่องแต่งกาย (3) ใช้ตราสัญลักษณ์ อุปกรณ์ และยานพาหนะในการประกอบอาชีพ (4) ใช้การประสมคำ การมีแนวทางการสร้างคำเรียกอาชีพเปรียบเป็นเข็มทิศนำทางการแปลของล่ามภาษามือส่งผลให้การแปลมีคุณภาพช่วยให้คนหูหนวกได้รับข้อมูลที่ถูกต้องและสมบูรณ์

The work for sign language interpreters in Thailand is challenging not only because of the variety in sign language used among the hearing-impaired groups, or dialects within the community, but also due to the absence of Thai’s own sign language terminology. Not to mention the insufficiency of sign language vocabulary to keep pace with the constant emergence of new words. For these reasons, it is an utmost importance to create a guideline for construction of new words never before recorded in Thai Sign Language book under the category of professions. This paper offers 4 different approaches to form occupational words, namely, (1) imitating occupational behavior, (2) describing uniform of such occupation, (3) indicating emblems, equipment, or vehicles used in such profession, and (4) combining existing words. This guideline would act as a compass navigating to a more efficient interpretation, in tandem with a more accurate and complete understanding for the hearing-impaired.