แนวทางการพัฒนาการสงเคราะห์ผู้กระทำผิดหลังปล่อย

Abstract

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหาและอุปสรรคในการดำเนินการสงเคราะห์ผู้กระทำผิดหลังปล่อย และเพื่อศึกษาแนวทางการพัฒนาการสงเคราะห์ผู้กระทำผิดหลังปล่อย เพื่อนำไปประยุกต์ใช้ให้เกิดประโยชน์ในการดำเนินการสงเคราะห์หลังปล่อยต่อไป ซึ่งเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยใช้การสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้างในการเก็บข้อมูลโดยเก็บข้อมูลกับผู้ให้ข้อมูลหลัก คือ ผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการสงเคราะห์ผู้กระทำผิดหลังปล่อย ได้แก่ ผู้บริหาร เจ้าหน้าที่ระดับปฏิบัติงาน ที่เกี่ยวข้องกับการสงเคราะห์หลังปล่อย ผู้ทรงคุณวุฒิที่มีประสบการณ์ในการทำงานเกี่ยวกับการสงเคราะห์หลังปล่อย และผู้พ้นโทษที่เคยได้รับการสงเคราะห์หลังปล่อยจากกรมราชทัณฑ์ หรือกรมคุมประพฤติ จำนวนทั้งสิ้น 22 คน ผลการศึกษา พบว่า แนวทางการพัฒนาการสงเคราะห์ผู้กระทำผิดหลังปล่อย มีดังต่อไปนี้ ประการแรก ควรเพิ่มงบประมาณที่ใช้ในการสงเคราะห์ด้านต่าง ๆ ให้มากขึ้นเพื่อให้เพียงพอต่อความต้องการของผู้ขอรับการสงเคราะห์ และเหมาะสมกับสภาพเศรษฐกิจในปัจจุบัน ประการที่สอง ควรเพิ่มบุคลากรที่ปฏิบัติงานด้านการสงเคราะห์หลังปล่อยให้มากขึ้นเพื่อให้เพียงพอต่อปริมาณงานของผู้ขอรับการสงเคราะห์ นอกจากนี้ควรพัฒนาบุคลากรที่มีอยู่ให้เกิดความเชี่ยวชาญในด้านการสงเคราะห์หลังปล่อยโดยเฉพาะ ประการที่สาม ควรจัดตั้งองค์กรขึ้นมารับผิดชอบในการดูแลและดำเนินการอย่างเป็นระบบ เพื่อช่วยเหลือผู้พ้นโทษโดยตรง ประการที่สี่ รัฐบาลต้องให้ความสำคัญในการดูแลผู้พ้นโทษมากกว่าเดิม ควรสนับสนุนงบประมาณให้เพิ่มมากขึ้นประการที่ห้า ควรยกเลิกหรือแก้ไขกฎหมายหรือระเบียบ ต่าง ๆ ที่เป็นข้อจำกัดหรือกีดกันผู้พ้นโทษไม่ให้เข้าทำงาน ประการที่หก ควรประชาสัมพันธ์ให้ผู้พ้นโทษได้ทราบอย่างทั่วถึง เพื่อให้ผู้พ้นโทษทุกคนมีโอกาสในการขอรับการสงเคราะห์และประการสุดท้าย หน่วยงานในภาครัฐและเอกชน ควรประสานความร่วมมือกัน ในการให้การสงเคราะห์ ผู้กระทำผิดหลังปล่อย เพื่อให้การดำเนินงานเป็นไปด้วยความสะดวกรวดเร็ว และมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น