ความต้องการในการพัฒนาตนเองของบุคลากรในโรงพยาบาลรามาธิบดี

Abstract

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความต้องการในการพัฒนาตนเองของบุคลากรในโรงพยาบาลรามาธิบดี โดยกลุ่มตัวอย่างเป็นบุคลากรสายงานสนับสนุนวิชาการ/วิชาชีพ และสายสนับสนุนบริหาร/ธุรการ จำนวน 349 คน ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวบข้อมูล ตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์-มีนาคม 2556 ได้รับแบบสอบถามกลับที่มีความสมบูรณ์ 339 ฉบับ (ร้อยละ 97) ใช้สถิติเชิงพรรณนาการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว สัมประสิทธ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และสัมประสิทธ์สหสัมพันธ์พหุคูณในการวิเคราะห์ข้อมูล ผลการวิเคราะห์พบว่าระดับความต้องการในการพัฒนาตนเองโดยรวมอยู่ในระดับสูง(ค่าเฉลี่ยเท่ากับ 131.3) และรายด้านพบว่า ด้านการฝึกอบรมมีค่าเฉลี่ยสูงสุด (ค่าเฉลี่ยเท่ากับ 49.8) รองลงมาคือ ด้านการศึกษาต่อ (ค่าเฉลี่ยเท่ากับ 44.4) และด้านการเรียนรู้ด้วยตนเอง มีค่าเฉลี่ยต่ำสุด (ค่าเฉลี่ยเท่ากับ 37.1) ปัจจัยส่วนบุคคล ได้แก่ ระดับการศึกษา และประสบการณ์ในการเพิ่มรู้แตกต่างกันมีความต้องการในการพัฒนาตนเองโดยรวมแตกต่างกัน (p<0.001, p<0.001 ตามลำดับ) ความสัมพันธ์พบว่าอายุมีความสัมพันธ์ทางลบกับความ ต้องการในการพัฒนาตนเองด้านการศึกษาต่อ (r = -0.157, p<0.001) ส่วนบรรยากาศองค์กรทั้ง 6 ด้าน มีความสัมพันธ์ทางบวกกับความต้องการในการพัฒนาตนเองโดยรวม (r = 0.37, p<0.001) ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความ ต้องการในการพัฒนาตนเอง คือ การรับรู้บรรยากาศองค์กรด้านการใช้อำนาจและอิทธิพลในองค์กรและด้านการนำเทคนิคและวิทยาการมาใช้ในองค์กร โดยสามารถร่วมกันทำนายได้ร้อยละ 15.7 ข้อเสนอแนะจากการวิจัย ผู้บริหารควรสนับสนุนบุคลากรด้านการศึกษาต่อ จัดตั้งกองทุน จัดสรรงบประมาณ จัดฝึกอบรมการใช้ภาษาต่างประเทศให้บุคลากรทุกสายงาน กระตุ้นและส่งเสริมให้บุคลากรเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ ด้วยตนเอง ผ่านระบบเทคโนโลยีให้มีการใช้ประโยชน์มากที่สุด สร้างความเชื่อมั่นในระบบค่าตอบแทนการเลื่อนขั้นเงินเดือน และก้าวหน้าในหน้าที่การงานโดยทัดเทียมกัน และให้อำนาจในการปฏิบัติงานตามตำแหน่ง อย่างเต็มที่ มีการกระจายอำนาจความรับผิดชอบให้แก่บุคลากรในระดับต่าง ๆ อย่างเหมาะสมและชัดเจน