ผลของโปรแกรมการเสริมสร้างทักษะชีวิตที่มีต่อทักษะชีวิตของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำในสังกัดกรุงเทพมหานคร

Abstract

การศึกษาในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาประสิทธิผลของโปรแกรมการเสริมสร้าง ทักษะชีวิตที่ส่งผลต่อทักษะชีวิตของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปี ที่ 5 ที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำในโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร 2) เปรียบเทียบทักษะชีวิตของนักเรียนในกลุ่มทดลองก่อนและหลังได้รับโปรแกรม และ 3) เปรียบเทียบทักษะชีวิตของนักเรียนกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมวิธีการศึกษา เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง โดยมีรูปแบบการวิจัยแบบ Non-Equivalent Pretest-Posttest Control Group Design กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนชั้นประถมศึกษาปี ที่ 5 ที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำคัดเลือกโดยวิธีการสุ่มอย่างง่าย ได้กลุ่มทดลอง 22 คน และกลุ่มควบคุม 28 คน กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมการเสริมสร้างทักษะชีวิตที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้นจำนวน 12 ครั้ง ครั้งละ 1 ชั่วโมง ส่วนกลุ่มควบคุมได้รับการทำกิจกรรมปกติตามที่โรงเรียนจัดให้ กลุ่มตัวอย่างจะได้รับการประเมินก่อนและหลังการทดลองด้วย แบบวัดทักษะชีวิต วิเคราะห์ประสิทธิผลของโปรแกรมโดยการหาค่าดัชนีประสิทธิผลของโปรแกรมและวิเคราะห์ข้อมูลโดยสถิติ Wilcoxon Matched Pairs signed ranks Test และ Mann-Whitney U Test ผลการศึกษา พบว่า โปรแกรมการเสริมสร้างทักษะชีวิตมีค่าดัชนีประสิทธิผลคือ 0.236 ภายหลังจากเข้าโปรแกรมการเสริมสร้างทักษะชีวิต นักเรียนกลุ่มทดลองมีทักษะชีวิตโดยรวม ด้านการตระหนักรู้ และเห็นคุณค่าในตนเองและผู้อื่นสูง ด้านการคิดวิเคราะห์ ตัดสินใจ และแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ ด้านการจัดการอารมณ์และความเครียด และด้านการการสร้างสัมพันธภาพที่ดีกับผู้อื่นสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และพบว่านักเรียนกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม มีทักษะชีวิตแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

This study aimed to 1) examine the effectiveness of intervention program for enhancing life skills of 5th grade students with low academic achievement under Bangkok metropolitan schools, 2) compare life skills of students in the experimental group before and after the intervention, and 3) compare life skills of students between the experimental group and the control group. The research design was a quasi-experimental research with a nonequivalent pretest-posttest control group design. The samples were 5th grade students with low academic achievement which were separated into an experimental (22 students) and control group (28 students) through simple random sampling method. The experimental group received 1 hour of the intervention program for enhancing life skills for 12 times while the control group participated in a regular school activity. Moreover, the experimental group did a life-skill pretest and posttest. As for data analysis, the researcher used Effectiveness Index (E.I.), Wilcoxon Matched Pairs signed ranks Test and Mann-Whitney U Test. The results showed that the intervention program for enhancing life skill had Effectiveness Index of 0.236 after students received the intervention. Furthermore, students in the experimental group had a high cumulative score in the skill of awareness, self-esteem and appreciation for others. Moreover, the scores in the skill of critical thinking, decision making and problem solving, the skill of emotional and stress management, and the skill of personal interaction were significantly higher at p = 0.05. Additionally, it was found that students in the experimental and control group had a significantly different score at p = 0.05.