ผลของโปรแกรมการสร้างแรงจูงใจต่อแรงจูงใจในการฟื้นฟูสมรรถภาพของผู้ป่วยสูงอายุโรคหลอดเลือดสมอง

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง ศึกษา 2 กลุ่ม วัดก่อนการทดลอง, 1 สัปดาห์ และ 2 สัปดาห์หลัง การทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการสร้างแรงจูงใจต่อแรงจูงใจในการฟื้นฟูสมรรถภาพของผู้ป่วยสูงอายุโรคหลอดเลือดสมอง เข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลศิริราช หรือสถาบันสิรินธรเพื่อการฟื้นฟูฯ จำนวน 44 คน คัดเลือกตามเกณฑ์การคัดเข้าและจับคู่กลุ่มตัวอย่าง แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 22 คน กลุ่มทดลองได้รับการพยาบาลปกติร่วมกับโปรแกรมการสร้างแรงจูงใจ เป็นระยะเวลา 2 สัปดาห์ เก็บข้อมูลด้วย แบบสัมภาษณ์ข้อมูลส่วนบุคคล แบบสอบถามแรงจูงใจในการฟื้นฟูสมรรถภาพของผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติ Mann-Whitney U Test และ Repeated measure one-way ANOVA ผลการวิจัย พบว่า แรงจูงใจในการฟื้นฟูสมรรถภาพหลังสิ้นสุดโปรแกรมสัปดาห์ที่ 2 ระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ส่วนกลุ่มทดลองแรงจูงใจในการฟื้นฟูสมรรถภาพก่อนการทดลองและสัปดาห์ที่ 1 แตกต่างกนั อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 แต่หลังการทดลองระหว่างสัปดาห์ที่ 1 และสัปดาห์ที่ 2 ไม่แตกต่างกัน โปรแกรมนี้มีผลต่อการสร้างแรงจูงใจในการฟื้นฟูสมรรถภาพของผู้ป่วยสูงอายุโรคหลอดเลือดสมอง พยาบาลควรนำโปรแกรมการสร้างแรงจูงใจไปประยุกต์ใช้กับผู้ป่วยสูงอายุโรคหลอดเลือดสมองที่เข้ารับการฟื้นฟูสมรรถภาพ

This quasi-experimental two-group research design aimed at studying the effects of a rehabilitation motivation program on 44 older stroke patients who were admitted to Siriraj Hospital or Sirindhorn National Medical Rehabilitation Institute. The subjects were selected based on set inclusion criteria, match-paired and divided into an experimental group and a control group of 22 subjects each. The experimental group received routine care with the rehabilitation motivation program for two weeks. The subjects were tested before the experiment, one week after the experiment and two weeks after the experiment. Data were collected using the Demographic Data interview form and the Stroke Rehabilitation Motivation Scale. Analysis was performed using the Mann-Whitney U Test and Repeated Measure one-way ANOVA. According to the findings, rehabilitation motivation in the experimental and control groups at Week 2 after completing the program was different with statistical significance at .05. Furthermore, the experimental group had different rehabilitation motivation before the experiment and at Week 1 with statistical significance at .05, whereas rehabilitation motivation was not different at Weeks 1 and 2. This program had effects on rehabilitation motivation among older stroke patients. Nurses should apply the rehabilitation motivation program in the care of older stroke patients who are rehabilitating.