วิเคราะห์ทางขับร้องตับมโหรี กรณีศึกษาบ้านพาทยโกศล

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาบริบทที่เกี่ยวข้องกับตับมโหรีบ้านพาทยโกศล ลักษณะโครงสร้างของทางขับร้อง กลวิธีต่างๆ ในการขับร้อง ตลอดจนศึกษาสังคมวัฒนธรรมที่มีผลต่อตับมโหรีบ้านพาทยโกศล โดยใช้วิธีวิจัยเชิงคุณภาพตามหลักการขับร้องเพลงไทย ผลการวิจัยพบว่า ตับมโหรีที่บ้านพาทยโกศลได้สืบทอดไว้มีอยู่ด้วยกัน ๗ ตับ แต่ละตับ ประกอบด้วยเพลง ๕ ถึง ๖ เพลง บรรเลงติดต่อกัน โดยเพลงลำดับสุดท้ายของทุกตับจะกำกับจังหวะด้วยหน้าทับสองไม้เสมอ บทร้องตับมโหรีตัดตอนมาจากวรรณคดีไทย มีทั้งที่มาจากวรรณคดีเรื่อง เดียวกัน และมาจากวรรณคดีหลายเรื่องรวมกัน บทร้องตับมโหรีมักเป็นบทที่แสดงอารมณ์และความรู้สึกของตัวละครเกี่ยวข้องกับความทุกข์อันเนื่องจากความรัก โครงสร้างของเพลงและการขับร้องดำเนินไปในทิศทางเดียวกัน มีความสัมพันธ์กับบทร้อง การแบ่งวรรคตอนในการขับร้องทำนอง และการหายใจ ตับมโหรีบ้านพาทยโกศลไม่เป็นที่รู้จักแพร่หลายนักเนื่องจากมีการสืบทอดในกลุ่มที่จำกัดเฉพาะในสถาบันการศึกษา และค่อยมีโอกาสเผยแพร่ต่อสาธารณชน

The objectives of this research were to analyze the musical structure, the singing techniques, the cultural context and the singing style of a set of Mahoree songs in Phatayakosol Music Institute, the research also focused on the impact of Phatayakosol style of singing on the Thai society. Research methodologies involved qualitative approach, with special reference to Thai traditional music principles. The result showed that there were seven sets of old Mahoree songs in Phatayakosol style at present, each set contains around five to six songs by proportion, in general, every last song of every set is played in songmai rhythm. The lyrics from Thai literatures were chosen to show the performers' emotion, and almost of lyrics mentioned love tragedy. The lyrics of each set were extracted from several Thai literature texts, in which in one set could vary from the same or different stories. The structure and technic of singing took the same direction and related to the lyrics, dividing the lines in a song, melody and breathing technic. In terms of popularity, Mahoree songs in Phatayakosol Musical Institute were less social recognition because of the transmission knowledge is limited to a small group of people who only belonged to the institute and due to lack of opportunities to perform to the public.