The effectiveness of emergency health care system on clinical signs in patients with sepsis
Issued Date
2023
Copyright Date
2015
Language
eng
File Type
application/pdf
No. of Pages/File Size
x, 150 leaves : ill.
Access Rights
restricted access
Rights Holder(s)
Mahidol University
Bibliographic Citation
Thesis (Ph.D. (Nursing))--Mahidol University, 2015
Suggested Citation
Patiporn Bunyaphatkun The effectiveness of emergency health care system on clinical signs in patients with sepsis. Thesis (Ph.D. (Nursing))--Mahidol University, 2015. Retrieved from: https://repository.li.mahidol.ac.th/handle/20.500.14594/89731
Title
The effectiveness of emergency health care system on clinical signs in patients with sepsis
Alternative Title(s)
ประสิทธิผลของระบบการบริการสุขภาพฉุกเฉินต่ออาการทางคลินิกในผู้ป่วยที่มีภาวะพิษเหตุติดเชื้อ
Author(s)
Abstract
Sepsis is associated with high morbidity and mortality. In particular hypoperfusion is a poor prognostic marker of sepsis. While the clinical signs of vital organs can improve from sepsis therapy within 72 hours, many patients with sepsis presented the worse clinical signs during this time since arrival at emergency department. The previous research was limited to explain what factors of emergency health care system related to these situations. The purpose of this prospective descriptive correlational study was to explore factors in the system and patient levels influencing the clinical signs in patients with sepsis in the context of an emergency health care system. Two-stage random sampling was conducted to recruit 11 hospitals including 5 tertiary or regional hospitals and 6 general hospitals in central region of Thailand. Purposive sampling was conducted for 202 patients with sepsis during September 2014 to February 2015. The multilevel logistic regression was analyzed. The outcomes of clinical signs were deterioration (59.9%) and without deterioration (40.1%) between 6 - 72 hours since ED arrival. The 65.3% of patients who presented clinical signs with deterioration died. The results from multilevel logistic regression analysis demonstrated that a clustering effect influencing on clinical signs of patients with sepsis. The interaction effect models were not significant (all p > 0.05). The best model consisted of severity of illness ( = - 0.160, p < 0.001), level of hospital ( = 1.034 p = 0.007), and performance of sepsis resuscitation bundle ( = 2.235, p = 0.003). It was explained as follows; a one-unit increased in the severity of illness or MEDS score, the probability of clinical signs without deterioration between 6 - 72 hours since ED arrival decreased by 14.8%; the general hospital was more likely to promote the probability of clinical signs without deterioration between 6 - 72 hours since ED arrival by 2.813 times than tertiary or regional hospital; and patients who achieved in all components of medical treatment and non-invasive monitoring were more likely to promote the probability of clinical signs without deterioration between 6 - 72 hours since ED arrival by 9.349 times than patients who did not achieve. The contexts of emergency health care system influenced to clinical outcomes in patients with sepsis. The severity of illness related to delay access, the older age, and the history of health care utilization. The level of hospital, which was differentiated in workload and the situation of access block in emergency department, influenced the clinical outcomes differently. The performance of sepsis resuscitation bundle depended on triage practice, EMS utilization, and process of nursing care.
การศึกษาเชิงบรรยายแบบวิเคราะห์ไปข้างหน้า ครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของปัจจัยระบบ บริการสุขภาพฉุกเฉินและปัจจัยผู้ป่วยต่ออาการทางคลินิกในผู้ป่วยที่มีภาวะพิษเหตุติดเชื้อ โดยทำ การสุ่มตัวอย่างแบบสองขั้นตอนเพื่อโรงพยาบาลที่ศึกษาในภาคกลาง ประเทศไทยประกอบด้วย 5 โรงพยาบาลตติยภูมิหรือ โรงพยาบาลศูนย์ และ 6 โรงพยาบาลทั่วไป และเลือกผู้ป่วยมีภาวะพิษเหตุติดเชื้อแบบเจาะจงจำนวน 202 ราย ระหว่าง กันยายน 2557 ถึง กุมภาพันธ์ 2558 การวิเคราะห์ครั้งนี้ใช้สถิติถดถอยพหุระดับ ผลการศึกษาพบว่า ผู้ป่วยที่มีภาวะพิษเหตุติดเชื้อมีอาการทางคลินิกทรุดลงร้อยละ 59.9% และไม่มีอาการทางคลินิกทรุดลงร้อยละ 40.1% ระหว่าง 6 - 72 ชั่วโมงนับจากเวลาที่มาถึงห้องฉุกเฉิน โดยร้อยละ 65.3% ของผู้ป่วยที่ มีอาการทางคลินิกทรุดลงเสียชีวิต ผลการวิเคราะห์สถิติถดถอยพหุระดับ พบว่าปัจจัยระบบบริการสุขภาพฉุกเฉินมีผลต่ออาการทางคลินิกในผู้ป่วยที่มีภาวะพิษเหตุติดเชื้อ แต่ไม่พบความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยต่ออาการทางคลินิกในผู้ป่วยที่มีภาวะพิษเหตุติดเชื้อ (all p > 0.05) ปัจจัยที่มีผลทำนายอาการทางคลินิกในผู้ป่วยที่มีภาวะพิษเหตุติดเชื้ออย่างมีนัยสำคัญ คือ ความรุนแรงของอาการ ( = - 0.160, p < 0.001) ระดับโรงพยาบาล ( = 1.034 p = 0.007) และแผนการรักษาผู้ป่วยที่มีภาวะพิษเหตุติดเชื้อ ( = 2.235, p = 0.003) โดยอธิบายได้ดังนี้ เมื่อความรุนแรงของอาการเพิ่มขึ้น 1 คะแนน โอกาสของการไม่เกิดอาการทางคลินิกทรุดลงจะลดลง 14.8% โรงพยาบาลทั่วไปมีโอกาสของการไม่เกิดอาการทางคลินิกทรุดลง 2.813 เท่าเมื่อเทียบกับโรงพยาบาลตติยภูมิหรือโรงพยาบาลศูนย์และผู้ป่วยที่ได้รับแผนการรักษาผู้ป่วยที่มีภาวะพิษเหตุติดเชื้อตามเป้าหมายมีโอกาสของการไม่เกิดอาการทางคลินิกทรุดลง 9.349 เท่าเมื่อเทียบกับผู้ป่วยที่ไม่ได้รับ ผลการศึกษาชี้ให้เห็นถึงความสำคัญ ของระบบบริการสุขภาพฉุกเฉินผลต่ออาการทางคลินิกในผู้ป่วยที่มีภาวะพิษเหตุติดเชื้อ การจัดการระบบที่มีประสิทธิภาพจึงส่งผลให้เกิดผลลัพธ์ที่ดีต่ออาการทางคลินิกของผู้ป่วยได้
การศึกษาเชิงบรรยายแบบวิเคราะห์ไปข้างหน้า ครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของปัจจัยระบบ บริการสุขภาพฉุกเฉินและปัจจัยผู้ป่วยต่ออาการทางคลินิกในผู้ป่วยที่มีภาวะพิษเหตุติดเชื้อ โดยทำ การสุ่มตัวอย่างแบบสองขั้นตอนเพื่อโรงพยาบาลที่ศึกษาในภาคกลาง ประเทศไทยประกอบด้วย 5 โรงพยาบาลตติยภูมิหรือ โรงพยาบาลศูนย์ และ 6 โรงพยาบาลทั่วไป และเลือกผู้ป่วยมีภาวะพิษเหตุติดเชื้อแบบเจาะจงจำนวน 202 ราย ระหว่าง กันยายน 2557 ถึง กุมภาพันธ์ 2558 การวิเคราะห์ครั้งนี้ใช้สถิติถดถอยพหุระดับ ผลการศึกษาพบว่า ผู้ป่วยที่มีภาวะพิษเหตุติดเชื้อมีอาการทางคลินิกทรุดลงร้อยละ 59.9% และไม่มีอาการทางคลินิกทรุดลงร้อยละ 40.1% ระหว่าง 6 - 72 ชั่วโมงนับจากเวลาที่มาถึงห้องฉุกเฉิน โดยร้อยละ 65.3% ของผู้ป่วยที่ มีอาการทางคลินิกทรุดลงเสียชีวิต ผลการวิเคราะห์สถิติถดถอยพหุระดับ พบว่าปัจจัยระบบบริการสุขภาพฉุกเฉินมีผลต่ออาการทางคลินิกในผู้ป่วยที่มีภาวะพิษเหตุติดเชื้อ แต่ไม่พบความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยต่ออาการทางคลินิกในผู้ป่วยที่มีภาวะพิษเหตุติดเชื้อ (all p > 0.05) ปัจจัยที่มีผลทำนายอาการทางคลินิกในผู้ป่วยที่มีภาวะพิษเหตุติดเชื้ออย่างมีนัยสำคัญ คือ ความรุนแรงของอาการ ( = - 0.160, p < 0.001) ระดับโรงพยาบาล ( = 1.034 p = 0.007) และแผนการรักษาผู้ป่วยที่มีภาวะพิษเหตุติดเชื้อ ( = 2.235, p = 0.003) โดยอธิบายได้ดังนี้ เมื่อความรุนแรงของอาการเพิ่มขึ้น 1 คะแนน โอกาสของการไม่เกิดอาการทางคลินิกทรุดลงจะลดลง 14.8% โรงพยาบาลทั่วไปมีโอกาสของการไม่เกิดอาการทางคลินิกทรุดลง 2.813 เท่าเมื่อเทียบกับโรงพยาบาลตติยภูมิหรือโรงพยาบาลศูนย์และผู้ป่วยที่ได้รับแผนการรักษาผู้ป่วยที่มีภาวะพิษเหตุติดเชื้อตามเป้าหมายมีโอกาสของการไม่เกิดอาการทางคลินิกทรุดลง 9.349 เท่าเมื่อเทียบกับผู้ป่วยที่ไม่ได้รับ ผลการศึกษาชี้ให้เห็นถึงความสำคัญ ของระบบบริการสุขภาพฉุกเฉินผลต่ออาการทางคลินิกในผู้ป่วยที่มีภาวะพิษเหตุติดเชื้อ การจัดการระบบที่มีประสิทธิภาพจึงส่งผลให้เกิดผลลัพธ์ที่ดีต่ออาการทางคลินิกของผู้ป่วยได้
Degree Name
Doctor of Philosophy
Degree Level
Doctoral Degree
Degree Department
Faculty of Nursing
Degree Discipline
Nursing
Degree Grantor(s)
Mahidol University