Job stress, coping strategies and quality of working life of personnel in a general hospital
Issued Date
2024
Copyright Date
2017
Resource Type
Language
eng
File Type
application/pdf
No. of Pages/File Size
x, 91 leaves
Access Rights
open access
Rights
ผลงานนี้เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยมหิดล ขอสงวนไว้สำหรับเพื่อการศึกษาเท่านั้น ต้องอ้างอิงแหล่งที่มา ห้ามดัดแปลงเนื้อหา และห้ามนำไปใช้เพื่อการค้า
Rights Holder(s)
Mahidol University
Bibliographic Citation
Thesis (M.Sc. (Clinical Psychology))--Mahidol University, 2017
Suggested Citation
Nonthaporn Raksintham Job stress, coping strategies and quality of working life of personnel in a general hospital. Thesis (M.Sc. (Clinical Psychology))--Mahidol University, 2017. Retrieved from: https://repository.li.mahidol.ac.th/handle/123456789/92471
Title
Job stress, coping strategies and quality of working life of personnel in a general hospital
Alternative Title(s)
ความเครียดในการทำงาน กลวิธีการเผชิญปัญหาความเครียดและคุณภาพชีวิตการทำงานของบุคลากรในโรงพยาบาลทั่วไป
Author(s)
Advisor(s)
Abstract
The objective of this study was to study the correlation between job stress, coping strategies and quality of working life, and to predict the effect of job stress and coping strategies on the quality of working life. Job stress, coping strategies and quality of working life were also compared with personal factors. The research was based on a four-part questionnaire, including questions about their personal information, job stress, coping strategies and quality of working life, administered to a sample of 668 hospital employees. Data was analyzed using one way analysis of variance, Pearson product moment correlation coefficient and multiple regression, and is reported as frequency, percentage, mean and standard deviation. Six hundred (90%) of participants responded. Most participants appeared to have normal mental health (50.2%). The most common coping strategy was problem focused, followed by emotional focused coping. The quality of working life was rated as medium. Job stress, both of problem focused and emotional focused coping groups, correlated statistically significantly (Sig. < 0.01), with quality of working life. Less useful coping is correlated to job stress but is not correlated to quality of working life. Job stress, as well as all three coping strategies tested, have a statistically significantly (Sig. < 0.05) influence on the quality of working life. Men are more stressed than women. Women also tend to use emotional focused coping more often. Twenty-one to thirty year olds have more stress and use emotional focused coping more than 51-60 year olds. Those with a pre-undergrad degree have more stress than those with a bachelor's degree, and bachelor's degree recipients use problem focused coping. Those with a duration of employment between 0-5 years have more stress than those with over 20 years, and they use more emotional focused coping than those who have works between 6-10 years. From these results, it can be seen that personnel that have a sense of achievement, responsibility and job security are more easily satisfied with a job that allows them to feel good about themselves. When they get jobs, they accept responsibility well and work to their full capacity, feeling a sense of pride and achievement, especially when a job gives them security and increases their confidence. So if both personal and environment factors are good, it can lead to a happy work life. If people know how to cope with stress accurately and appropriately, it will prepare them to deal with many kinds of problems, and allow them to enjoy their work and their life.
งานวิจัยนี้เป็นวิจัยเชิงสำรวจ ศึกษาในประชากรทั้งหมด 668 คน เป็นการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความเครียด กลวิธีเผชิญความเครียดและคุณภาพชีวิต รวมถึงอำนาจพยากรณ์ของความเครียด กลวิธีเผชิญความเครียดที่มีต่อคุณภาพชีวิต อีกทั้งเปรียบเทียบความเครียด กลวิธีเผชิญความเครียดและคุณภาพชีวิต จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคลโดยแบบสอบถามมี 4 ส่วน ได้แก่ ปัจจัยส่วนบุคคล ความเครียด กลวิธีเผชิญความเครียดและ คุณภาพชีวิตการทำงาน ซึ่งสถิติที่ใช้ ได้แก่ ความถี่ ,ร้อยละ, ค่าเฉลี่ย, ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน, วิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียว, สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และวิเคราะห์ถดถอยแบบพหุคูณ ผลการวิจัย พบว่า บุคลากรตอบแบบสอบถามทั้งหมด 600 คน คิดเป็นร้อยละ 90 ซึ่งผลความเครียด พบว่า ร้อยละ 50.2 มีสุขภาพจิตปกติ ใช้วิธีมุ่งแก้ปัญหามากที่สุด รองลงมาคือ มุ่งแก้ไขอารมณ์ มีคุณภาพชีวิตอยู่ในระดับปานกลาง และพบความเครียด วิธีมุ่งแก้ปัญหา และมุ่งแก้ไขอารมณ์สัมพันธ์กับคุณภาพชีวิตการทำงาน ส่วนวิธีได้ประโยชน์น้อยสัมพันธ์กับความเครียด แต่ไม่สัมพันธ์กับคุณภาพชีวิตการทำงาน นอกจากนี้ความเครียด และ กลวิธีทั้ง 3 มีอิทธิพลต่อคุณภาพชีวิตการทำงานอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ส่วนปัจจัยส่วนบุคคล พบว่า เพศชายเครียดมากกว่าเพศหญิง โดยเพศหญิงใช้วิธีมุ่งแก้ไขอารมณ์ อายุ 21-30 ปีเครียดและใช้วิธีมุ่งแก้ไขอารมณ์สูงกว่าอายุ 51-60 ปี ระดับการศึกษาต่ำกว่าปริญญาตรีเครียดมากกว่าปริญญาตรี ซึ่งปริญญาตรีใช้วิธีมุ่งแก้ปัญหา ส่วนอายุงาน 0-5 ปีเครียดมากกว่าอายุงานมากกว่า 20 ปี และใช้วิธีมุ่งแก้ไขอารมณ์สูงกว่าอายุงาน 6-10 ปี ขณะที่คุณภาพชีวิตการทำงานซึ่งประกอบด้วย 11 ด้าน มี 3 ด้านที่มีคุณภาพชีวิตในระดับที่สูงมาก ได้แก่ ด้านความสำเร็จของงาน ด้านความรับผิดชอบและด้านความมั่นคงปลอดภัยในการทำงาน โดยทั้งปัจจัยจูงใจและปัจจัยค้า จุนมีผลต่อความพึงพอใจในการทำงานของบุคลากร จากผลวิจัยจะเห็นว่า หากบุคลากรเลือกวิธีจัดการกับความเครียดได้อย่างเหมาะสมในแต่ละสถานการณ์ก็จะทำให้มีสุขภาพจิตที่ดีและมีความสุขในการทำงาน ขณะเดียวกันสิ่งแวดล้อมควรเอื้ออำนวยให้คนทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพด้วยเช่นกัน
งานวิจัยนี้เป็นวิจัยเชิงสำรวจ ศึกษาในประชากรทั้งหมด 668 คน เป็นการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความเครียด กลวิธีเผชิญความเครียดและคุณภาพชีวิต รวมถึงอำนาจพยากรณ์ของความเครียด กลวิธีเผชิญความเครียดที่มีต่อคุณภาพชีวิต อีกทั้งเปรียบเทียบความเครียด กลวิธีเผชิญความเครียดและคุณภาพชีวิต จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคลโดยแบบสอบถามมี 4 ส่วน ได้แก่ ปัจจัยส่วนบุคคล ความเครียด กลวิธีเผชิญความเครียดและ คุณภาพชีวิตการทำงาน ซึ่งสถิติที่ใช้ ได้แก่ ความถี่ ,ร้อยละ, ค่าเฉลี่ย, ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน, วิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียว, สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และวิเคราะห์ถดถอยแบบพหุคูณ ผลการวิจัย พบว่า บุคลากรตอบแบบสอบถามทั้งหมด 600 คน คิดเป็นร้อยละ 90 ซึ่งผลความเครียด พบว่า ร้อยละ 50.2 มีสุขภาพจิตปกติ ใช้วิธีมุ่งแก้ปัญหามากที่สุด รองลงมาคือ มุ่งแก้ไขอารมณ์ มีคุณภาพชีวิตอยู่ในระดับปานกลาง และพบความเครียด วิธีมุ่งแก้ปัญหา และมุ่งแก้ไขอารมณ์สัมพันธ์กับคุณภาพชีวิตการทำงาน ส่วนวิธีได้ประโยชน์น้อยสัมพันธ์กับความเครียด แต่ไม่สัมพันธ์กับคุณภาพชีวิตการทำงาน นอกจากนี้ความเครียด และ กลวิธีทั้ง 3 มีอิทธิพลต่อคุณภาพชีวิตการทำงานอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ส่วนปัจจัยส่วนบุคคล พบว่า เพศชายเครียดมากกว่าเพศหญิง โดยเพศหญิงใช้วิธีมุ่งแก้ไขอารมณ์ อายุ 21-30 ปีเครียดและใช้วิธีมุ่งแก้ไขอารมณ์สูงกว่าอายุ 51-60 ปี ระดับการศึกษาต่ำกว่าปริญญาตรีเครียดมากกว่าปริญญาตรี ซึ่งปริญญาตรีใช้วิธีมุ่งแก้ปัญหา ส่วนอายุงาน 0-5 ปีเครียดมากกว่าอายุงานมากกว่า 20 ปี และใช้วิธีมุ่งแก้ไขอารมณ์สูงกว่าอายุงาน 6-10 ปี ขณะที่คุณภาพชีวิตการทำงานซึ่งประกอบด้วย 11 ด้าน มี 3 ด้านที่มีคุณภาพชีวิตในระดับที่สูงมาก ได้แก่ ด้านความสำเร็จของงาน ด้านความรับผิดชอบและด้านความมั่นคงปลอดภัยในการทำงาน โดยทั้งปัจจัยจูงใจและปัจจัยค้า จุนมีผลต่อความพึงพอใจในการทำงานของบุคลากร จากผลวิจัยจะเห็นว่า หากบุคลากรเลือกวิธีจัดการกับความเครียดได้อย่างเหมาะสมในแต่ละสถานการณ์ก็จะทำให้มีสุขภาพจิตที่ดีและมีความสุขในการทำงาน ขณะเดียวกันสิ่งแวดล้อมควรเอื้ออำนวยให้คนทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพด้วยเช่นกัน
Description
Clinical Psychology (Mahidol University 2017)
Degree Name
Master of Science
Degree Level
Master's degree
Degree Department
Faculty of Medicine Siriraj Hospital
Degree Discipline
Clinical Psychology
Degree Grantor(s)
Mahidol University