การใช้ภาษาในการนำเสนอตนเองบนไดอะรี่ออนไลน์

Abstract

การวิจัยการใช้ภาษาในการนำเสนอตนเองบนไดอะรี่ออนไลน์ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพโดยใช้วิธีการรวบรวมข้อมูลจากไดอะรี่ออนไลน์ 10 ไดอะรี่ ที่ได้รับความนิยมอ่านสูงสุดบน http://www.dairyhub.com เพื่อศึกษาการใช้วัจนภาษา และอวัจนภาษาในการบันทึกไดอะรี่ออนไลน์ และการใช้ภาษาในการนำเสนอตนเองบนไดอะรี่ออนไลน์ วิธีดำเนินการวิจัย คือ การเก็บข้อมูลเชิงสังเกต โดยใช้ตาราง และการเก็บข้อมูลเชิงสัมภาษณ์ โดยใช้แบบสัมภาษณ์เพื่อประกอบการวิเคราะห์ข้อมูล ผลการวิจัยพบว่า ผู้บันทึกไดอะรี่ออนไลน์ทั้ง 10 คน มีการใช้วัจนภาษาแบ่งออกได้เป็น 5 องค์ประกอบ ได้แก่ การตั้งชื่อไดอะรี่ ชื่อผู้บันทึก คำโปรย หัวเรื่อง และการใช้คำบนไดอะรี่ออนไลน์พบว่าโดยรวมมีการใช้คำทั้งหมด 6 ลักษณะ คือ การใช้คำเรียกขาน การใช้คำทับศัพท์ภาษาต่างประเทศแทนภาษาไทย การใช้คำเพื่อเลียนเสียงพูด การใช้คำเลียนแบบโฆษณา การใช้คำแสลง และการเลี่ยงการใช้คำต้องห้าม โดยผู้บันทึกมีการใช้วัจนลีลา 2 ลักษณะ ได้แก่ วัจนลีลาแบบกันเอง และวัจนลีลาแบบสนิทสนม ผู้บันทึกไดอะรี่ออนไลน์ทั้ง 10 คนมีการใช้อวัจนภาษาแบ่งออกได้เป็น 3ส่วน คือการใช้สี ภาพ และเพลงบนไดอะรี่ออนไลน์กล่าวคือ ผู้บันทึกนิยมใช้สี และภาพมาประกอบหัวไดอะรี่ สีพื้นหลังไดอะรี่สีบริเวณที่เป็นพื้นที่แสดงไดอะรี่ ในทิศทางเดียวกัน และนิยมนำเสนอเพลงที่สอดคล้องกับเนื้อหาไดอะรี่วันนั้นๆ สำหรับประเด็นการนำเสนอตนเองบนไดอะรี่ออนไลน์นั้น พบว่าผู้บันทึกไดอะรี่ออนไลน์มีการนำเสนอลักษณะการดำรงชีวิต หรือกิจกรรมส่วนตัวผ่านการบันทึกเนื้อหาในแต่ละวัน โดยแบ่งได้เป็น 2ส่วน ได้แก่ กิจกรรมหลักเพื่อการดำรงชีวิต คือ การเรียน และการทำงานกิจกรรมเพื่อการนันทนาการ คือ การพักผ่อน ซึ่งสามารถสะท้อนกิจกรรมที่วัยรุ่นส่วนใหญ่นิยมทำอาทิ การชมภาพยนตร์ การชมคอนเสิรต์ เป็นต้น

This thesis, a qualitative study, is a study of language usage for selfpresentation on Thai online diaries. Its objectives are to study verbal and non-verbal language as well as language use. In terms of collecting data, I selected the top 10 most popular diarists whose online diaries are posted on the website http://www.diaryhub.com. The thesis methodology was to analyze data obtained from observation by assigning data and using tables to compare and contrast information, and interviews based on questionnaires. All 10 diarists used verbal language which could be classed in five parts: the name of online diary, name of diarist, heading, topic, and word use. Furthermore, these five characteristics could be classified into six main characteristics such as address terms, transliterations, use of foreign words instead of Thai words, use of spoken language, use of slang, and avoiding of taboo words. Moreover, all of them used a casual and intimate speech style. In terms of non-verbal language, all the 10 diarists used three kinds of non-verbal language: colors, pictures and songs. The diarists prefered to use colors and pictures to insert into their heading of diary and also to use background colors and songs which suited their diary contexts. In terms of whole diary contents, the 10 diarists mostly presented their writing in two parts. Firstly, there was writing about daily life such as study and work. Next, there was writing about activities which teenagers love to do when they have leisure such as traveling, going to see a movie, going to a concert, etc.