Browsing by Author "Suporn Apinuntavech"
Now showing 1 - 13 of 13
- Results Per Page
- Sort Options
Publication Metadata only Child and adolescent psychiatry in the Far East: A 5-year follow up on the Consortium on Academic Child and Adolescent Psychiatry in the Far East (CACAP-FE) study(2019-02-01) Tomoya Hirota; Anthony Guerrero; Norman Sartorius; Daniel Fung; Bennett Leventhal; Say H. Ong; Hitoshi Kaneko; Suporn Apinuntavech; Abang Bennett; Jegannathan Bhoomikumar; Keun Ah Cheon; Oyunsuren Davaasuren; Susan Gau; Brian Hall; Evgeny Koren; Tuan van Nguyen; Tin Oo; Susan Tan; Masaru Tateno; Manivone Thikeo; Tjhin Wiguna; Mark Wong; Yi Zheng; Norbert Skokauskas; Sapporo Medical University School of Medicine; Beijing Anding Hospital, Capital Medical University; National Taiwan University Hospital; Mongolian National University of Medical Sciences; Raja Isteri Pengiran Anak Saleha Hospital; Hanoi Medical University; University of Indonesia, RSUPN Dr. Cipto Mangunkusumo; Universitas Indonesia; University of California, San Francisco; Universidade de Macau; Yonsei University College of Medicine; University of Hawaii at Manoa; Norges Teknisk-Naturvitenskapelige Universitet; Mahidol University; Singapore Institute of Mental Health; Nagoya University; Association for the Improvement of Mental Health Programmes; Tokiwa Child Development Center; Center for Child and Adolescent Mental Health; Mindflow Child & Family Psychological Development Centre; University of Health Sciences; ParkCity Medical Centre; Moscow Research Institute of Psychiatry; University of Medicine© 2018 The Authors. Psychiatry and Clinical Neurosciences © 2018 Japanese Society of Psychiatry and Neurology Aim: Data pertaining to child and adolescent psychiatry (CAP) training systems are limited as extant research has mostly been derived from one-time data collection. This 5-year follow-up survey collects updated information on CAP training systems in the Far East, allowing for the tracking of system changes over the past 5 years. Methods: Data were obtained from 18 countries, or functionally self-governing areas, in the Far East, 17 of which were also included in the original study. An online questionnaire was completed by leading CAP professionals in each country. Questions were expanded in the present study to capture the contents of CAP training. Results: When compared to data from the original study, there has been progress in CAP training systems in the last 5 years. Specifically, there has been an increase in the number of countries with CAP training programs and national guidelines for the training. In addition, the number of CAP departments/divisions affiliated with academic institutions/universities has increased. Findings from 12 of 18 countries in the present study provide data on clinical contents. All informants of the present study reported the need for more child and adolescent psychiatrists and allied professionals. Conclusion: Despite progress in CAP training systems over the last 5 years, the need for more professionals in child and adolescent mental health care in all the relevant areas in this region have yet to be adequately addressed. Continued national efforts and international collaborations are imperative to developing and sustaining new CAP training systems while facilitating improvements in existing programs.Publication Metadata only Consequences and associated factors of youth gambling(2012-12-01) Suporn Apinuntavech; Chukiat Viwatwongkasem; Mathuros Tipayamongkholgul; Wit Wichaidit; Rassamee Sangthong; Mahidol University; Prince of Songkla UniversityObjective: To examine gambling behaviors, consequences and its associated factors among Thai youths. Material and Method: A cross-sectional survey of 1,694 students from Matthayom 1 (grade 7) to university undergraduate level was conducted using a self-administered questionnaire. Questionnaire items consisted of socio-economic characteristics, health behaviors, attitudes towards gambling and consequences of gambling. Factors associated with gambling experience were identified by multivariate logistic regression. Results: Approximately 20% of youth gambling was reported. Gamblers had higher proportion of males, studying in vocational schools and lower GPA and history of smoking and alcohol consumption. Card games were the most common type of gambling, followed by football-betting. Approximately 10% of the gamblers potentially had pathological gambling. Factors positively associated with gambling included having friends (adjusted OR = 4.82) and relatives (adjusted OR = 2.48) who gambled. Having a GPA > 3.0 was negatively associated with gambling (adjusted OR = 0.58). The present study reported negative consequences of gambling including feeling of guilt, perception of poorer health and depression or insomnia after losing. Conclusion: Gambling prevention program should be developed and focused on student with poor study performance and wrecked relationships in family. Also, a surveillance system for health risk behaviors among youth in school and community should be established by the participation of multiple organizations.Item Metadata only Cyberbullying behavior in 4th-6th grade students of a Bangkok Municipal School : a qualitative study(Mahidol University. Mahidol University Library and Knowledge Center, 2015) Chatchadaporn Promnork; Chanvit Pornnoppadol; Suporn Apinuntavech; Wimontip MusikaphanThis research aimed to study the behavior pattern and coping strategies of students affected by cyberbullying in an upper elementary school. The study was both a quantitative and qualitative research using a questionnaire to survey the internet usage among 200 students of grade 4-6 of a Bangkok municipal school, to find the students' experiences on cyberbullying. The qualitative were divided into four categories: the perpetrators, the victims, the supporters, and the observers. The study found five children who experienced cyberbullying and proceed to the in-depth interviews with all of them as victims. The forms of bullying they encountered were: 1. after forgetting to logout from Facebook, they were subrogated to do various things such as posting sex and pornography, condemning others, abusing friends and relatives and 2. Posting nude photos on the victim's Facebook wall. The perpetrators usually were older students and even relatives with dissension. The study also revealed that 1) when faced with problems, children tended to cope with the problem by using the simplest temporal resolutions, were not the best, 2) good relationships between family members and personal school help solve the problem effectively, 3) some victims wanted to revenge, but they those not to because the situation at that time was not appropriate. 4) The victims mentioned that the cyberbullying experiences did not affect their studying at schoolPublication Metadata only The effectiveness of a program designed to enhance the self-esteem of female adolescents of the Rajavithi Home for Girls, Bangkok, Thailand.(2009-12-01) Suporn Apinuntavech; Taveeporn Panichpong; Poonsuk Shuaytong; Jarueyporn Suparp; Yowaluk Ngoenwiwatkul; Mahidol UniversityTo study the effectiveness of group activities designed to enhance the self-esteem of female adolescents aged 12-18 years old of the Rajvithi Home for Girls, Bangkok, (experimental group) and the Saraburi Home for Girls, Saraburi, (comparison group). This was quasi-experimental research. Each group was comprised of 36 adolescents. The experimental group participated in numerous activities designed to improve their self-esteem. The activities were conducted over 4 sessions of 2-3 hours duration per session. The self-esteem assessments were conducted before, immediately after the intervention, and 4 weeks henceforth, using the Coopersmith Self-Esteem Inventory School Form (CSEI). Prior to the intervention, neither group showed any difference in its general characteristics including its self- esteem mean scores. Immediately after the intervention and, 4 weeks later, the experimental group had significantly higher self-esteem mean scores than they had prior to intervention (p < 0.001). However the comparison group showed no difference in self-esteem mean scores at both time periods of the post intervention period (p > 0.05). It was also found that the experimental group's self-esteem mean scores were significantly higher than the comparison group's, (p < 0.05) both immediately after the intervention as well as 4 weeks henceforth. The self-esteem mean score at the 4 week post intervention stage remained higher than it was after the intervention, even though there was slight decrease with significant difference (p < 0.001). The research results indicate that the self-esteem level among adolescents could be developed, especially amongst those adolescents in foster homes. Thus related organizations should conduct self-esteem enhancing activities for adolescents in order to strengthen necessary life skills including spiritual health, which are the prerequisites for success in later life.Publication Metadata only Effectiveness of an intervention program to develop and enhance protective skills against game addiction among 4 th through 6 th grade students(2018-01-01) Punnapat Thana-Ariyapaisan; Chanvit Pornnoppadol; Suporn Apinuntavech; Patcharin Seree; Mahidol University; Faculty of Medicine, Siriraj Hospital, Mahidol University© 2018, Medical Association of Thailand. All rights reserved. Background: A significant percentage of children in Thailand are addicted to computer-based (online or offline) games. Protective factors in children and adolescents may help guard against or minimize the development of game addition. Objective: To study the effectiveness of an intervention program aimed at developing and enhancing protective skills against game addiction among 4 th through 6 th grade students in Bangkok, Thailand. Materials and Methods: The present study used a quasi-experimental research design, and a total of 12 students were included. The program consisted of 12 one-hour sessions that were designed to enhance student self-esteem, social skills, and self-discipline. Game Addiction Protection Scale (Game-P) (child version) was measured before and immediately after the program. Data between groups were compared using Wilcoxon matched-pairs signed-ranks test. Results: The results revealed that student participants had a higher level of protection against game addiction after completing the 12-hour intervention program, as demonstrated by a significant increase in Game-P scores-especially in the child- and family-related subscales. Conclusion: The intervention program aimed to enhance protective skills against game addiction among 4 th through 6 th grade students demonstrated significant effectiveness. Further study with a larger sample size and a randomized controlled trial (RCT) design is warranted. Moreover, there should be a longitudinal study to measure the long term effect of the intervention program.Item Metadata only Factors related to mental health of caregivers of children with delayed development(Mahidol University. Mahidol University Library and Knowledge Center, 2006) Kewalee Supa; Suporn Apinuntavech; Kanitha Chamroonsawasdi; Chutichai Marjeang; Jariya TarugsaThis cross sectional survey study is aimed to identify mental health of caregivers of children with delayed development and its related factors. The samples were 236 caregivers who took delayed children to undergo child development stimulation at Siriraj Hospital. The research instruments were questionnaires and the data analysis was carried out by descriptive statistics and analytical statistics, Chi-Square test, t-test, and Multiple Logistic Regression Analysis. Most caregivers of delayed development children were parents (87.3%) of whom 23% possessed the tendency to have mental health disorder 80.93% of caregivers reported a mild level of impacts from caregiving 60.59% had a good family relationship and 47.03% reported a moderate level of social support. The impacts from caregiving, family relationship and social support were significantly related to mental health problems of child caregivers (pvalue<0.001). The variables related to the caregivers' mental health problems were impacted from caregiving and social support. The probability of mental problems occurrence increased 1.10 times per level of child caregiving while the probability of occurrence decreased 0.86 times for each increased level of social support score. Assessment of mental health of caregivers with delayed development children should be carried out persistently, family participation by all family members should be promoted, and more social support for child caregivers should be provided in order to prevent mental health problems in caregivers. Additionally, individual or group counseling and Self-Help groups should be organized to facilitate caregivers who tend to have mental health disorders.;"การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจยเชิงสํารวจภาคตัดขวางเพื่อศึกษาสุขภาพจิต และปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ ต่อสุขภาพจิตของผู้ดูแลเด็กพฒนาการล่าช้า กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ดูแลเด็กที่พาเด็กพัฒนาการล่าช้ามารับการ กระตุ้นพัฒนาการที่โรงพยาบาลศิริราช จํานวน 236 ราย เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูล โดยใช้สถิติเชิงพรร"Publication Metadata only Predicting factors for risk of depression in adolescents with learning disorders(2012-11-29) Manika Phetcharat; Wimolnun Putdivarnichapong; Yajai Sitthimongkol; Suporn Apinuntavech; Naresuan University; Mahidol UniversityObjective: To study the predicting factors for risk of depression in adolescents with learning disorders. Material and Method: One hundred adolescent patients with learning disorders between 10 and 19 years of age were included in this study. The data were collected by using four questionnaires and analyzed using descriptive statistics, Pearson's product moment correlation coefficient, and stepwise regression technique. Results: The sample was composed of 77 males (77%) and 23 females (23%) with a mean age of 13.25 (SD = 2.49). Most of the samples (42%) were in secondary elementary school. The subtype found most was specific spelling disorder (76%), and the comorbidity found most was Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder (ADHD) (81%). The self-esteem predicted 23% of the variation in risk of depression. The power of prediction was increased to 27% and 32% respectively when gender and family functioning was added respectively. However, the comorbidity could not predict risk of depression. Conclusion: Development of an intervention program to reduce the risk of depression in adolescents with learning disorders is recommended. This program should be aimed to increase self-esteem, focus on the concern with gender differences, and strengthen family functioning.Item Metadata only The effectiveness of intervention program to enhance protective skills against game addidiction among 4th-6th grade students(Mahidol University. Mahidol University Library and Knowledge Center, 2015) Punnapat Thanaariyapaisan; Chanvit Pornnoppadol; Patcharin Seree; Suporn ApinuntavechThis research used a quasi-experimental research design to study the effectiveness of an intervention program to enhance protective skills against game addiction among 4th-6th grade students in Wat Ratsattatam School, elementary school, Bangkok. A total of 15 students participated in this study. The program was provide for one hour per day; a total of 12 sessions were completed. Gam Addiction protection Scale: Game-P child version was used before and immediately after the end of program. Data were analyzed by using frequency distribution, percentage, mean, median, quartile deviation and The Wilcoxon Matched-Pairs signed-Ranks Test. The result revealed that before the program, the students had a low level of protection against game addiction immediately after ending the program, the students, had a higher level of protection against game addiction. In a perspective, protection against game addiction scores were significantly higher than before the program (p-value <.05) especially child factors, family and parenting factors. The effectiveness of the intervention program to enhance protective skills against game addiction among 4th-6th grade students increased protection against game addiction. Accordingly teachers or staff in schools could use this program to help the students at risk of game addiction.Publication Open Access การรับรู้ความสามารถของตนเอง และรูปแบบการอบรมเลี้ยงดูในนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 – 6 ที่มีผลสัมฤทธิ์ ทางการเรียนต่ำและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนปกติ(2561) ชนารัตน์ วรรณประเสริฐ; สุพร อภินันทเวช; พัชรินทร์ เสรี; Chanarat Wannaprasert; Suporn Apinuntavech; Patcharin Seree; มหาวิทยาลัยมหิดล. คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล. ภาควิชาจิตเวชศาสตร์; มหาวิทยาลัยมหิดล. สถาบันแห่งชาติเพื่อการพัฒนาเด็กและครอบครัวการรับรู้ความสามารถของตนเองและรูปแบบ การอบรมเลี้ยงดูมีความสำคัญต่อการเรียนของนักเรียน งานวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยดังกล่าว ในกลุ่มตัวอย่างจำนวน 274 คน จากการสุ่มแบบ แบ่งชั้น และสุ่มอย่างง่ายในโรงเรียนที่เข้าร่วมโครงการ สุขภาพจิตโรงเรียน จำนวน 3 แห่ง ได้นักเรียน 2 กลุม่ ทีม่ ผี ลการเรยี นปกติ และผลการเรียนต่ำโดยใช้ แบบสำรวจการรับรู้ความสามารถของตนเองด้าน การเรียนและแบบสำรวจรูปแบบการอบรมเลี้ยงดู วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา สัมประสิทธิ์ สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน และ Independent Sample T-test ผลการวิจัยพบว่า การรับรู้ความสามารถของ ตนเองด้านการเรียนมีความสัมพันธ์กับผลสัมฤทธิ์ ทางการเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 รูปแบบการอบรมเลี้ยงดูแบบทอดทิ้ง มีความสัมพันธ์ ทางลบกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนอย่างมีนัยสำคัญ ทางสถิติที่ระดับ 0.05 ส่วนรูปแบบการอบรมเลี้ยงดู อีก 3 รูปแบบไม่มีความสัมพันธ์กับผลสัมฤทธิ์ทาง การเรียน การรับรู้ความสามารถของตนเองด้าน การเรียนและรูปแบบการอบรมเลี้ยงดูแบบทอดทิ้ง ของทั้ง 2 กลุ่มแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ 0.05 ดังนั้นผู้ที่มีส่วนดูแลเด็กสามารถนำผล การวิจัยไปจัดกิจกรรมในการเพิ่มการรับรู้ความสามารถ ของตนเองนำไปสู่การเรียนรู้ที่ดีและมีประสิทธิภาพ ของเด็กต่อไปPublication Open Access การส่งเสริมสุขภาพจิตเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตแบบมีส่วนร่วมในประชาชนและเจ้าหน้าที่ผู้ประสบอุทกภัย ปี 2549 พื้นที่อำเภอป่าโมก จังหวัดอ่างทอง(2551) พิมพ์สุภาว์ จันทนะโสตถิ์; ทัศนีย์ รวิวรกุล; สุพร อภินันทเวช; Pimsupa Chandanasotthi; Tassanee Rawiworrakul; Suporn Apinuntavech; พิมพ์สุภาว์ จันทนะโสตถิ์; มหาวิทยาลัยมหิดล. คณะสาธารณสุขศาสตร์. ภาควิชาพยาบาลสาธารณสุข; มหาวิทยาลัยมหิดล. คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาลอุทกภัยในปี 2549 เป็นเวลานานกว่า 2 เดือน ทำให้พื้นที่ภาคกลาง โดยเฉพาะจังหวัดอ่างทองมีประชาชนได้รับผลกระทบเป็นอย่างมากทั้งด้านสุขภาพกายและจิตใจ การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม มีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมสุขภาพจิตและพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนและเจ้าหน้าที่ในพื้นที่อำเภอป่าโมก จังหวัดอ่างทอง ผลการศึกษาแยกเป็น 2 ด้าน ในด้านประชาชน มีประชาชนที่ร่วมตอบแบบสอบถามก่อนและหลังโครงการจำนวน 463 คน และ 544 คน ตามลำดับ พบว่ามีโครงการเกิดขึ้นโดยพัฒนาจากการมีส่วนร่วมของประชาชนทั้งหมด 11 โครงการ จาก 7 ชุมชน ผลการศึกษาพบว่าภายหลังสิ้นสุดโครงการประชาชนมีคะแนนเฉลี่ยสุขภาพจิตและคุณภาพชีวิตสูงขึ้น แต่ไม่แตกต่างกันทางสถิติ ส่วนพฤติกรรมภายหลังอุทกภัยพบว่ามีความเห็นอกเห็นใจในครอบครัว ความเข้มแข็งต่อความยากลำบาก และการมองคนในแง่ดีมากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p = .002, . 008, และ .002 ตามลำดับ) แต่พบว่า มีรายได้ลดน้อยลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p = .012) นอกจากนี้พบว่ามีการได้รับข้อมูลข่าวสาร การเข้าร่วมกิจกรรมของชุมชนและมีการเอาใจใส่ดูแลจากคนในครอบครัวเพิ่มมากขึ้น ส่วนในด้านเจ้าหน้าที่ มีเจ้าหน้าที่ตอบแบบสอบถามก่อนและภายหลังสิ้นสุดโครงการ จำนวน 79 คน และ 76 คน ตามลำดับ พบว่าหลังสิ้นสุดโครงการเจ้าหน้าที่มีคะแนนเฉลี่ยสุขภาพจิต การปรับตัว และคุณภาพชีวิตสูงขึ้น แต่ไม่แตกต่างกันทางสถิติ จากผลการวิจัยและการถอดบทเรียน พบว่าการดำเนินการวิจัยแบบมีส่วนร่วมในชุมชนมีศักยภาพและความเข้มแข็งของประชาชนทุกกลุ่มวัย โดยอาศัยพื้นฐานของภูมิปัญญาท้องถิ่น ความยึดมั่นศรัทธาในพุทธศาสนา วัฒนธรรมประเพณีของชุมชน และทรัพยากรสนับสนุนจากหน่วยงานภายนอกและองค์กรบริหารส่วนท้องถิ่น ทำให้เกิดความร่วมมือในการดำเนินการโครงการที่ชุมชนร่วมคิดและร่วมทำมีความสำเร็จ ต่อเนื่อง และยั่งยืน In 2006, a flooding disaster in central part of Thailand caused people suffering, both physical and mental health problems. This study was a participatory action research aimed to promote mental health and quality of life for flooding people and government/local officers, Pa Mok District, Ang Thong Province. Eleven projects form six villages were developed and participated in by people in their own communities and one mental health promotion project was provided for the officers. Results are separated into people’s and officers’ perspectives. There were 463 people and 79 officers who responded to the pretest questionnaire while 544 people and 76 officers did the posttest questionnaire. For the people perspective, there were 11 projects developed by community participation in 7 communities. After the projects’ completion, people had higher mental health and quality of life mean scores at posttest time than from the pretest mean scores, but no significance different was detected. However, the behaviors after flooding, empathy in family, hardiness, and optimism were statistically different (p = .002, .008, and .002, respectively). In addition, people also reported that they received more information, had more community participation, and stronger family attachments. Accordingly, officers’ results also revealed higher mental health, adaptation, and quality of life mean scores at posttest but with no significant difference from the pretest. Lessons learned from these projects reveal variables influencing communities’ participation and cooperation for the success, continuation, and sustaining of the projects. These variables include community potential, traditional and local knowledge, faith in Buddhism religion, cultural community, resources and support from the outside community and the local government.Publication Open Access ทัศนคติและความรู้เพศศึกษาที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการมีเพศสัมพันธ์ของนักเรียนชายไทยในเขตกรุงเทพมหานคร(2560) พิชญา พจนโพธา; ศุภโชค สิงหกันต์; ฐิตวี แก้วพรสวรรค์; สุพร อภินันทเวช; Pichaya Pojanapotha; Supachoke Singhakant; Titawee Kaewpornsawan; Suporn Apinuntavech; มหาวิทยาลัยมหิดล. คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล. ภาควิชาจิตเวชศาสตร์การตั้งครรภ์ในวัยรุ่นเป็นปัญหาใหญ่ของ ประเทศไทย การศึกษาส่วนใหญ่ศึกษาในวัยรุ่นหญิง มีการศึกษาในเพศชายน้อยมาก งานวิจัยนี้จึงมีเป้าหมาย เพื่อศึกษาทัศนคติและความรู้เพศศึกษาที่เกี่ยวข้อง กับการมีเพศสัมพันธ์ของนักเรียนชายวัยรุ่นในเขต กรุงเทพมหานคร กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนชาย มัธยมศึกษาตอนปลายหรืออาชีวศึกษาประกาศนียบัตร วิชาชีพในกรุงเทพมหานคร 1,459 คน ใช้แบบสอบถาม เกี่ยวกับทัศนคติ ความรู้เพศศึกษา และพฤติกรรม การมีเพศสัมพันธ์ วิเคราะห์เปรียบเทียบ ระหว่างกลุ่ม ที่เคยและไม่เคยมีเพศสัมพันธ์โดยใช้ค่า Odd Ratio พบว่า ทัศนคติที่สัมพันธ์กับการมีเพศสัมพันธ์ ได้แก่ “การควบคุมตนเองไม่ให้มีเพศสัมพันธ์ในวัยเรียน ถือเป็นการให้เกียรติฝ่ายหญิงและครอบครัว” “เป็น ธรรมดาที่จะมีเพศสัมพันธ์กับกิ๊กแม้จะมีคนรักแล้ว” “ประสบการณ์เพศสัมพันธ์ทำให้รู้สึกเป็นที่ยอมรับของ เพื่อนมากขึ้น” “หากมีเพศสัมพันธ์โดยไม่ได้ป้องกัน เป็นความรับผิดชอบของฝ่ายหญิงที่ควรไปหาซื้อยา คุมกำเนิดฉุกเฉินมารับประทานในภายหลัง” “สมมติ มีบุตรในขณะนี้ ใครจะเป็นผู้เลี้ยงดูหลัก: บิดามารดา หรือญาติฝ่ายท่าน/ฝ่ายหญิง” ส่วนความรู้ที่สัมพันธ์ กับการมีเพศสัมพันธ์ ได้แก่ การช่วยตัวเอง และการ คุมกำเนิด โดยกลุ่มที่เคยมีเพศสัมพันธ์จะได้คะแนน น้อยกว่า แสดงให้เห็นว่า ค่านิยมเกี่ยวกับเพศวิถียัง เป็นปัญหาที่ส่งผลต่อการตั้งครรภ์วัยรุ่น และความรู้ เพศศึกษาเป็นปัจจัยป้องกันพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศPublication Open Access ประสิทธิผลของการนวดสัมผัสบนศีรษะของเด็กออทิสติก(2561) วันวิสาข์ ศรีสุเมธชัย; สุรศักดิ์ ฐานีพานิชสกุล; สุพร อภินันทเวช; Vanvisa Sresumatchai; Surasak Taneepanichskul; Suporn Apinuntavech; มหาวิทยาลัยมหิดล. คณะสาธารณสุขศาสตร์; จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. วิทยาลัยวิทยาศาสตร์สาธารณสุข; มหาวิทยาลัยมหิดล. คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาลการศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวัดประสิทธิผลของเทคนิคการรักษาผู้ป่วยออทิสติกในการแก้ไข ปัญหาพฤติกรรม เทคนิคการรักษาแบบนวดสัมผัสมีประสิทธิผลในการดูแลผู้ป่วยออทิสติกในการเปลี่ยนปัญหาพฤติกรรม โดยรูปแบบการศึกษาเป็นแบบสุ่มและมีกลุ่มควบคุม เพื่อศึกษาปัญหาพฤติกรรมของเด็ก ออทิสติกซึ่งประกอบด้วยปัญหาการขาดความสมดุลในการสื่อสารและปฏิสัมพันธ์ทางสังคมในบริบทต่าง ๆ การใช้คำพูดที่ไม่เป็นรูปแบบหรือการมีพฤติกรรมซ้ำๆ โดยเป็นการเก็บข้อมูลจากกลุ่มผู้ปกครองที่ใช้การนวด สัมผัสบำบัด หลังจากการฝึกอบรมเทคนิคสัมผัสบำบัดแล้วผู้ปกครองได้นำเทคนิคไปนวดให้กับเด็กออทิสติกของตน โดยการติดตามผลลัพธ์เทคนิคการนวดแบบสัมผัส ได้กำหนดการติดตามผลในเดือนแรกหลังการฝึกอบรม และติดตามในทุก 2 และ 3 เดือนสำหรับการติดตามผลและทำซ้ำในขั้นตอน ผู้ปกครองทุกคนรายงานว่าพวกเขา รับรู้ถึงความสำคัญจากการติดตามผลพบว่าผู้ปกครองหลายคนเดินทางไปต่างจังหวัด จึงไม่ได้นวดสัมผัสให้กับเด็กออทิสติกในช่วงที่พวกเขาอาศัยอยู่ต่างจังหวัดและเด็ก ๆ ไม่ได้ไปที่ศูนย์ออทิสติก ผลการศึกษาด้วยการวิเคราะห์การถดถอยโลจิสติกแบบทวินามโดยรวมพบว่าสามารถลดพฤติกรรมเด็กออทิสติกในด้านการขาดความสมดุลอย่างต่อเนื่อง รวมถึงในด้านการสื่อสารทางสังคม ปฏิสัมพันธ์ทางสังคมและลดการขาดความสมดุลในพฤติกรรมการสื่อสารแบบอวัจนภาษาที่ใช้ในการปฏิสัมพันธ์ทางสังคม ซึ่งผลการทดลองพบว่าแต่ละตัวแปรมีความสัมพันธ์กับผู้ปกครองที่ใช้การนวดสัมผัสให้กับเด็กออทิสติก รวมทั้งอาการออทิสติกได้รับการปรับปรุงด้วย การนวดกดจุดบำบัดใน 7 ข้อยกเว้นพฤติกรรมซ้ำ ๆ พฤติกรรมหลีกเลี่ยงหรือกังวลเกี่ยวกับเสียงในสนามเด็กเล่น ดังนั้นการฝึกผู้ปกครองให้ใช้เทคนิครูปแบบการนวดสัมผัสในเด็กออทิสติกช่วยลดอาการพฤติกรรมยุ่งเหยิงได้Publication Open Access ผลของการประเมินหลักสูตรการพัฒนาความฉลาด 4 ด้านของวัยรุ่นไทย(2555) สุพร อภินันทเวช; วัจนินทร์ โรหิตสุข; มะลิรมย์ หัสดินรัตน์; ชาญวิทย์ พรนภดล; ปรารถนา สถิตย์วิภาวี; Suporn Apinuntavech; Wajjanin Rohitsuk; Malirome Hasdinrat; Chanvit Pornnoppadol; Pratana Satitvipawee; มหาวิทยาลัยมหิดล. คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล. ภาควิชาจิตเวชศาสตร์; มหาวิทยาลัยมหิดล. คณะสาธารณสุขศาสตร์. ภาควิชาชีวสถิติการศึกษาแบบ Pre test - post test design มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินหลักสูตรการพัฒนา ความฉลาด 4 ด้านคือฉลาดคิด ฉลาดทำ ฉลาดใจ และฉลาดสัมพันธ์ของวัยรุ่นซึ่งพัฒนาโดยสถาบัน สุขภาพจิตเด็กและวัยร่นุราชนครินทร์ กรมสุขภาพจิต มีวัยรุ่นและผู้ปกครองที่สมัครเข้าโครงการจำนวน 241 คน จาก 5 จังหวัดที่เป็นตัวแทนของแต่ละภาค ได้แก่ กรุงเทพมหานคร ราชบุรี อุตรดิตถ์ สุรินทร์ และ นครศรีธรรมราช โดยใช้แบบสอบถามสำหรับ ข้อมูลเชิงปริมาณ ส่วนสัมภาษณ์เชิงลึกใช้การสุ่ม แบบเฉพาะเจาะจงตัวอย่างวัยรุ่นและผู้ปกครอง จำนวน 25 คู่ ผลการศึกษาพบว่า วัยรุ่นที่เข้าร่วม โครงการเป็นหญิงมากกว่าชาย (หญิงร้อยละ 66.4) อายุเฉลี่ย 15.8 ปี คะแนนเฉลี่ยความคิดเห็นและ การปฏิบัติตนของวัยรุ่นเกี่ยวกับความฉลาดทั้ง 4 ด้าน ก่อนและหลังเสร็จสิ้นโครงการ 1 สัปดาห์ และ 3 เดือน (ตามลำดับ) เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.05) ส่วนผู้ปกครองที่ประเมินวัยรุ่น เป็นหญิง ร้อยละ 69.3 อายุเฉลี่ย 43.9 ปี พบว่า มีคะแนน เฉลี่ยเพิ่มขึ้นทั้ง 2 ด้าน คือ ความคิดเห็น และ การปฏิบัติ (p < 0.05) ผลการสัมภาษณ์เชิงลึก พบว่า วัยรุ่นเห็นว่ามีประโยชน์ แตกต่างจากโครงการ ค่ายอื่นเพราะได้รับความรู้ ประสบการณ์ และความ สนุกสนาน กิจกรรมเหมาะสมกับวัยรุ่นได้พัฒนาและ เปลี่ยนแปลงตนเองไปในทางที่ดีขึ้น โดยเฉพาะเรื่อง ความสัมพันธ์ การคิดและทำงานร่วมกับผู้อื่นคุณธรรม และจริยธรรม ซึ่งล้วนแต่นำมาใช้ในชีวิตประจำวัน ได้เป็นอย่างดี หลักสูตรนี้สามารถพัฒนาความฉลาด ทั้ง 4 ด้าน ให้วัยรุ่นไทยได้ และมีความคงทนของ การปฏิบัติตนอย่างน้อยเป็นเวลา 3 เดือนหลังเข้ารับ การอบรม
