วิถีเพศสัมพันธ์ของแรงงานในกรุงเทพมหานคร

Abstract

การสำรวจวิถีเพศสัมพันธ์ของแรงงานในกรุงเทพมหานครในรอบ 3 ปีที่ผ่านมา (พ.ศ. 2545 –พ.ศ. 2547) สถาบันพัฒนาการสาธารณสุขอาเซียน มหาวิทยาลัยมหิดล ได้ดำเนินการสำรวจร่วมกับกองควบคุมโรคเอดส์ สำนักอนามัย กรุงเทพมหานคร โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อทราบวิถีทางเพศสัมพันธ์ของกลุ่มแรงงานและแนวโน้ม ของการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมในรอบ 3 ปี การดำเนินการสำรวจข้อมูลในครั้งนี้เป็นการเก็บรวบรวมข้อมูล โดยใช้แบบสอบถาม และให้ผู้ตอบเป็นผู้กรอกแบบสอบถามด้วยตนเองอย่างอิสระ เครื่องมือจะประกอบด้วย 2 ส่วนคือข้อมูลด้านประชากร และข้อมูลด้านพฤติกรรม (พฤติกรรมทางเพศและพฤติกรรมการใช้สารเสพติด) กลุ่มแรงงานที่สำรวจในครั้งนี้ มีอายุระหว่าง 15-29 ปี ที่สามารถอ่านออกเขียนได้ มีจำนวนทั้งสิ้น 1,009 ราย กลุ่มแรงงานมีอายุเฉลี่ยประมาณ 20 ปี ในกลุ่มแรงงานหญิงมีอายุเฉลี่ยสูงกว่ากลุ่มแรงงานชายเล็กน้อย และกลุ่มแรงงานส่วนใหญ่มีภูมิลำเนาอยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ มากกว่าร้อยละ 50 รองลงมาภาคเหนือ ภาคกลาง ภาคใต้ ตามลำดับ สัดส่วนของการมีเพศสัมพันธ์ในเพศชายมากกว่าเพศหญิง คือประมาณ 3 ใน 4 ในกลุ่มแรงงานชายมีเพศสัมพันธ์แล้ว และประมาณ 2 ใน 3 ในกลุ่มแรงงานหญิง มีร้อยละ 56 ในกลุ่มแรงงาน ที่มีเพศสัมพันธ์แล้ว ไม่ได้อาศัยอยู่ร่วมกัน(เป็นประจำทุกวัน) สัดส่วนของการใช้ถุงยางอนามัยทุกครั้งกับคู่ เพศสัมพันธ์ประจำมีสัดส่วนค่อนข้างต่ำ เมื่อพิจารณาเพศสัมพันธ์ในครั้งล่าสุดมีสัดส่วนการใช้ถุงยางอนามัย ร้อยละ 30 ในกลุ่มแรงงานชาย และร้อยละ 14 ในกลุ่มแรงงานหญิง ในภาพรวมพบว่าการมีเพศสัมพันธ์ท่ไี ม่ ปลอดภัยในกลุ่มแรงงานหญิงมีสัดส่วนสูงกว่าในกลุ่มแรงงานชาย เมื่อเปรียบเทียบสัดส่วนของการใช้สารเสพติด(รวมทั้งแอลกอฮอล์และบุหรี่ด้วย) ระหว่างกลุ่มแรงงาน หญิง-ชายพบว่า กลุ่มแรงงานชายมีสัดส่วนการใช้สารเสพติดมากกว่ากลุ่มหญิง แต่ในภาพรวมแล้วแนวโน้ม ของการใช้สารเสพติดกลุ่มแรงงานมีแนวโน้มลดลงจากปี 2546 สัดส่วนของการมีเพศสัมพันธ์ที่ไม่ปลอดภัย หลังจากการใช้สารเสพติดมีแนวโน้มลดลงในกลุ่มหญิงแต่สูงขึ้นในกลุ่มชาย แต่เมื่อเปรียบเทียบในปี 2546 แล้วจะพบว่า สัดส่วนของการใช้ถุงยางอนามัยมีแนวโน้มสูงขึ้น