Implementation of eco-efficiency for the development of eco-agro-tourism at Farm Chokchai

Abstract

Agro-tourism is an alternative type of tourism which makes use of agricultural sites and activities. The amount of agro-tourism investment has been increasing due to concerns of tourists about agriculture and the environment. Enhancing the ability of this type of tourism to be both profitable and environmentalfriendly, eco-efficiency measurement was conducted. Farm Chokchai, considered as an agro-tourism site, was the case study of the eco-efficiency measurement to further develop it to be an eco-agro-tour. Indicators for the measurement included environmental influences which were energy, material, water, solid waste, and greenhouse gas emission. Economic values, including net sales and numbers of tourists, were set for the calculations. Activities were specifically allocated for the effectiveness of the measurement. The outcome of the study could be useful for the practice of agro-tourism by these service providers and other types of tourism service providers in order to operate in a proper direction of eco-tourism and enhance the capability of reaching the goal of sustainable tourism.

การท่องเที่ยวเชิงเกษตรเป็นการท่องเที่ยวทางเลือกที่มีการนำกิจกรรมทางการเกษตรมาปรับใช้ให้เป็นกิจกรรมการท่องเที่ยว ในปัจจุบันนี้ การท่องเที่ยวเชิงเกษตรได้รับความนิยมมากขึ้นจากแต่ก่อนเนื่องจากความตระหนักของนักท่องเที่ยวต่อเกษตรกรรมและสิ่งแวดล้อมที่เพิ่มมากขึ้น ดังนั้นการที่จะส่งเสริมให้การท่องเที่ยวรูปแบบนี้ให้มีผลกำไรควบคู่ไปกับการเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมนั้นจึงมีการนำหลักการประเมินประสิทธิภาพเชิงนิเวศเศรษฐกิจมาใช้ ฟาร์มโชคชัย ในฐานะที่เป็นธุรกิจแนวหน้าเรื่องการท่องเที่ยวเชิงเกษตร จึงถูกเลือกเพื่อมาเป็นกรณีศึกษาในการนำหลักประสิทธิภาพเชิงนิเวศเศรษฐกิจมาใช้เพื่อพัฒนำไปสู่การท่องเที่ยวเชิงเกษตรนิเวศเศรษฐกิจ ในการประเมินประสิทธิภาพเชิงนิเวศเศรษฐกิจในงานศึกษานี้ ได้มีการนำตัวชี้วัดด้านสิ่งแวดล้อมซึ่งประกอบไปด้วย พลังงาน วัสดุสิ้นเปลือง น้ำ กากของเสีย และก๊าซเรือนกระจก มาประเมินควบคู่ไปกับตัวชี้วัดด้านเศรษฐกิจ คือ รายได้สุทธิ และจำนวนนักท่องเที่ยว การใช้ทรัพยากรต่าง ๆ ตามตัวชี้วัดจากกิจกรรมต่าง ๆ ภายในกรณีศึกษาจะถูกนำมาปันส่วนเพื่อประสิทธิภาพของการประเมินที่สูงสุด โดยผลจากการประเมินนั้นจะนำไปสู่การวางนโยบายของธุรกิจท่องเที่ยวเชิงเกษตรอีกทั้งยังสามารถนำไปบูรณาการเพื่อปรับใช้ในธุรกิจการท่องเที่ยวในรูปแบบอื่นได้อีกด้วย อนึ่ง การนำหลักการประเมินประสิทธิภาพเชิงนิเวศเศรษฐกิจนี้จะนำไปสู่การพัฒนำรูปแบบการท่องเที่ยวให้เป็นการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเศรษฐกิจและการท่องเที่ยวที่ยั่งยืนต่อไป