A retrospective study to evaluate low molecular weight heparin (LMWH) usage and identify risk factors for major bleeding

Abstract

หลักฐานจากประเทศตะวันตกแสดงให้เห็นว่าขนาดยา enoxaparin ที่ไม่เหมาะสมเป็นสิ่งที่ พบได้บ่อยและก่อให้เกิดผลเสียโดยตรงต่อผู้ป่วยโรคหลอดเลือดโคโรนารีชนิดเฉียบพลัน โดยเฉพาะเป็น สาเหตุให้เกิดเลือดออก อย่างไรก็ดียังขาดข้อมูลดังกล่าวในคนเอเชีย การศึกษาแบบย้อนหลังนี้จึงมี วัตถุประสงค์เพื่อประเมินการใช้ยา enoxaparin และค้นหาปัจจัยเสี่ยงของการเกิดเลือดออกในผู้ป่วยโรค หลอดเลือดโคโรนารีชนิดเฉียบพลันของโรงพยาบาลรามาธิบดี เก็บข้อมูลผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาตั้งแต่ปี 2549-2551 จำนวน 359 คน จำแนกเป็น ST-elevation myocardial infarction 25.6%, non-ST-elevation myocardial infarction 56.6% และ unstable angina 17.8% ประเมินขนาดยาตามน้ำหนักและการทำงานของ ไตพบเพียง 42.1% ที่ได้รับขนาดยาเหมาะสม พบขนาดยาสูงเกิน 15.6% และต่ำกว่าคำแนะนำ 42.3% พิจารณากลุ่มขนาดยาสูงเกินพบถึง 57.1% ที่ไม่ได้ปรับขนาดยาตามการทำงานของไตที่บกพร่องรุนแรง นอกจากนี้ยังมีสัดส่วนของเพศหญิงมากกว่า อายุเฉลี่ยมากกว่า และน้ำหนักน้อยกว่า เมื่อเทียบกับกลุ่มที่ ขนาดยาเหมาะสม พบเลือดออกที่เกี่ยวเนื่องกับยา enoxaparin 38.7% ความรุนแรง GUSTO ระดับ mild, moderate และ severe พบ 30.9%, 6.6% และ 1.2% ตามลำดับ เกณฑ์ TIMI เป็น minimal, minor และ major พบ 34.7%, 3.5% และ 1.2% ตามลำดับและ TACSR major พบ 8.1% ขนาดยาสูงเกินเสี่ยงต่อเลือดออก โดยรวมเมื่อเทียบกับขนาดยาเหมาะสม อย่างมีนัยสำคัญเมื่อวิเคราะห์หลายตัวแปร (GUSTO: OR, 2.18; 95%CI, 1.18-4.00, TIMI: OR, 2.08; 95%CI, 1.13-3.84) ความเสี่ยงของการเสียชีวิตสัมพันธ์กับความ รุนแรงของอาการเลือดออกและระยะเวลานอนโรงพยาบาลสูงกว่า อย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่มี เลือดออก การศึกษานี้สนับสนุนว่าการเพิ่มความระมัดระวังในการใช้ enoxaparin และพัฒนามาตรการ จัดการความเสี่ยงอย่างเป็นระบบเพื่อเพิ่มความปลอดภัยให้กับผู้ป่วยเป็นสิ่งที่ควรสนับสนุนให้มีการ