เจตคติและปัญหาในการให้บริการต่อคนพิการของคนขับรถแท็กซี่

Abstract

วัตถุประสงค์ของการวิจัยนี้คือ เพื่อศึกษาเจตคติและปัญหาของคนขับรถแท็กซี่เกี่ยวกับการ ให้บริการรับส่งคนพิการ และความสัมพันธ์ระหว่างเจตคติของคนขับรถแท็กซี่กับข้อมูลส่วนบุคคลของ คนขับรถแท็กซี่ โดยมีกลุ่มตัวอย่างคือ คนขับรถแท็กซี่ในเขตกรุงเทพมหานครจำนวน 400 คน เก็บข้อมูล ในเดือนมิถุนายน 2553 ผลการศึกษา พบว่า คนขับรถแท็กซี่ส่วนใหญ่มีเจตคติในระดับปานกลางค่อนข้างไปทางสูง ต่อคนพิการ และปัญหาของคนขับรถแท็กซี่ในการรับส่งคนพิการได้แก่ การขึ้นลงรถช้าของคนพิการกลัว กีดขวางการจราจร การเรียกรับส่งในบริเวณจอดได้ยาก การกลัวว่าคนพิการบอกทางไม่ถูก การไม่ทราบ วิธีช่วยเหลือคนพิการในการขึ้นลงรถ การกลัวคนพิการทางจิตทำร้ายร่างกาย กระโดดลงจากรถ และกลัว คนพิการเจ็บป่วยร้ายแรงบนรถแล้วไม่ทราบจะช่วยอย่างไร ความรู้สึกกลัวสื่อสารกับคนหูหนวกไม่เข้าใจ เป็นต้น ข้อมูลส่วนบุคคลของคนขับรถแท็กซี่ที่มีความสัมพันธ์กับเจตคติต่อคนพิการได้แก่ จำนวนปีที่ทำงาน ภูมิลำเนา จำนวนประสบการณ์การรับส่งคนพิการ และความรู้สึกเดิมที่เคยรับส่งคนพิการ ข้อเสนอแนะจาก ผลการวิจัยนี้คือ ในส่วนของคนขับรถแท็กซี่ควรรณรงค์ให้เกิดพฤติกรรมจิตอาสาและจัดการอบรมให้ ความรู้ในการให้บริการช่วยเหลือคนพิการขึ้นลงรถแท็กซี่ และการแก้ไขปัญหาเบื้องต้นหากมีความ เจ็บป่วยร้ายแรงในขณะโดยสารรถแท็กซี่เพื่อให้คนขับรถแท็กซี่มีความมั่นใจในการบริการรับส่งคนพิการ มากขึ้น และในส่วนของคนพิการควรมีการสนับสนุนให้คนพิการเห็นคุณค่าในตนเอง ส่งเสริมภาพลักษณ์ ที่ดีแก่คนพิการ รวมทั้งประชาสัมพันธ์คนพิการที่ควรนำมาเป็นแบบอย่าง หรือคนพิการที่มีภาพลักษณ์ดีๆ ให้มากขึ้น