การงานกับชีวิตด้านในของบุคลากรทางการแพทย์

Abstract

ท่ามกลางความก้าวหน้าทางการแพทย์และระบบพัฒนาโรงพยาบาลที่มุ่งสู่มาตรฐาน บุคลากรทางการแพทย์กลับห่างไกลจากสุขภาวะและหัวใจความเป็นมนุษย์ การวิจัยเชิงปรากฏการณ์ วิทยาชิ้นนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาชีวิตการงานและชีวิตด้านในของบุคลากรทางการแพทย์ รวมทั้ง เหตุปัจจัยที่หล่อหลอมให้เป็นเช่นนั้น โดยเก็บข้อมูลจากการสังเกตแบบมีส่วนร่วมและการสัมภาษณ์ ผลการวิจัยพบว่า ชีวิตด้านในของบุคลากรทางการแพทย์ไม่อาจแยกจากชีวิตการ ทำงาน โดยเมื่ออยู่ในโรงพยาบาล บุคลากรส่วนใหญ่มักมีปฏิกิริยาต่อสิ่งต่างๆ ซึ่งบ่งบอกว่าข้างใน ไม่ปกติ ได้แก่ 1) ตึงเครียด อันนำ ไปสู่ภาวะปกป้ องตนเอง 2) ขัดแย้งสับสน เพราะในขณะที่โลก ทัศน์อันเป็นอัตลักษณ์ของวิชาชีพคือการเห็นแก่ผู้อื่น แต่โลกทัศน์ทางสังคมกลับเอาตัวเองเป็นที่ตั้ง มากขึ้น นอกจากนี้พยาบาลยังมีปัญหาขาดเอกสิทธ์ิแห่งวิชาชีพทำ ให้สับสนในบทบาท 3) ชาชินต่อ ความเจ็บ ความตาย เพราะอ่อนล้า และติดอยู่ในโลกความคิดจนไม่สามารถรับรู้ความรู้สึก - สาเหตุ ที่ทำ ให้ข้างในไม่ปกติคือการอยู่ในสังคมโรงพยาบาลซึ่งมีลักษณะ 1) งานขาดความหมายเชิง นามธรรม เนื่องจากวางระบบงานแบบอุตสาหกรรม ทำให้งานแยกส่วนจากชีวิต 2) ปฏิสัมพันธ์กัน ด้วยอำนาจ ตามตำแหน่งหน้าที่ มีการใช้อำนาจและจำนนต่ออำนาจอย่างเป็นอัตโนมัติเสมอ 3) ความสัมพันธ์ที่มีท่าทีของการแข่งขัน และสิ่งที่ทำให้สังคมโรงพยาบาลเป็นเช่นนี้ แม้ว่าส่วนหนึ่งจะ เกิดจากอิทธิพลภายนอก แต่ที่สำคัญกว่าคือมีการผลิตซ้า ทางสังคมอย่างต่อเนื่องทำ ให้สนามพลัง แบบเดิมดำ รงอยู่การสังเคราะห์พบว่า การความหมายต่อสิ่งต่างๆ อย่างเดิม ทำให้บุคลากรมีปฏิกิริยาต่อ สิ่งต่าง ๆ เช่นเดิม เกิดเป็นแบบแผนพฤติกรรมซึ่งผลิตซ้ำ สนามพลังแบบเดิม และเหนี่ยวนำ คนภายใน สนามให้ไม่ปกติไปด้วย ผู้วิจัยเสนอว่า การตระหนักรู้ในตนเองและตระหนักรู้ร่วมกัน เป็นทางออก หนึ่งที่จะนำ ไปสู่การรู้เท่าทันแบบแผนความคิด พฤติกรรม และการเปลี่ยนแปลงสังคมจากรากฐาน