Journal: Mahidol Music Journal
44
Issued Date
2018
Resource Type
Language
tha
eng
eng
ISSN
2586-9973 (Print)
2774-132X (Online)
2774-132X (Online)
Rights
มหาวิทยาลัยมหิดล
Rights Holder(s)
วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล
Journal Volumes
Title
Mahidol Music Journal
Other Contributor(s)
Abstract
Mahidol Music Journal publishes research articles, scholarly articles, and creative works in music. It encompasses all branches of music studies including, but not limited to, music education, musicology, ethnomusicology, music business, music technology, music therapy, and includes all genres of music (classical, popular, jazz, Thai music, world music, etc.). It also accepts papers from interdisciplinary studies in which music is part of the study. Every article submitted to Mahidol Music Journal has to go through a double-blind peer review process with three reviewers per paper.
Keyword(s)
Collections
37 results
Search Results
Now showing 1 - 10 of 37
Publication Open Access บทวิเคราะห์และแนวทางการฝึกซ้อมเพื่อบรรเลงบทเพลง “บุษบา” สําหรับเครื่องมาริมบาและเปียโน ประพันธ์โดย กิตติ เครือมณี(2566) Wannapha Yannavut; วรรณภา ญาณวุฒิบทวิเคราะห์และแนวทางการฝึกซ้อมเพื่อบรรเลงบทเพลง “บุษบา” สําหรับเครื่องมาริมบาและเปียโน ประพันธ์โดยกิตติ เครือมณี มุ่งเน้นไปที่การวิเคราะห์บทเพลงโดยรวม มีการนําเสนอแนวทางการฝึกซ้อมและบรรเลงบนเครื่องมาริมบา ทําให้เข้าใจ ตีความ และเลือกใช้เทคนิคการบรรเลงมาริมบาได้อย่างเหมาะสมและหลากหลาย เพื่อให้ผู้อ่านและผู้สนใจในการนําบทเพลงนี้ไปแสดง มีความรู้ความเข้าใจ สามารถบรรเลงร่วมกับเปียโนได้อย่างมีประสิทธิภาพ โดยผู้ประพันธ์ได้ใช้เทคนิคการบรรเลงเครื่องกระทบตะวันตกรวมเข้ากับเทคนิคการบรรเลงเครื่องกระทบไทย รวมถึงแนวทํานองและเสียงประสานที่ผสมผสานดนตรีไทยและตะวันตกอย่างลงตัวฟังง่าย น่าสนใจ ซึ่งผู้ประพันธ์ได้ประพันธ์บทเพลง “บุษบา” เพื่อส่งเสริม สืบสาน การนําเพลงไทยมาเสนอในรูปแบบผสมผสานกับดนตรีตะวันตก ทําให้เห็นถึงทํานอง สํานวน โวหารแบบไทยผสมแนวดนตรีตะวันตก และบรรเลงบนเครื่องดนตรีตะวันตก เกิดเป็นการสร้างงานศิลปะและเผยแพร่ความเป็นไทยได้เป็นอย่างดีPublication Open Access การประพันธ์ทางเดี่ยวซออู้ เพลงเชิดนอก(2566) นริศรา ศักดิ์ปัญจโชติ; ดวงฤทัย โพคะรัตน์ศิริ; ณัฐชยา นัจจนาวากุล; Narisara Sakpunjachot; Duangruthai Pokaratsiri; Nachaya Natchanawakulการประพันธ์ทางเดี่ยวซออู้ เพลงเชิดนอก มีแนวคิดการประพันธ์ทางเดี่ยวโดียใช้ทางปี่ในเป็นพื้นฐาน เนื่องจากที่ผ่านมายังไม่ปรากฏบทเพลงดังกล่าวสําหรับทางเดี่ยวซออู้ ผู้วิจัยได้ศึกษาโครงสร้าง คุณลักษณะของเพลงเชิดนอก จังหวะและเอกลักษณ์ของบทเพลง รวมถึงศึกษาหลักการประพันธ์เพลงไทย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในการประพันธ์ทางเดี่ยว ในการศึกษาผู้วิจัยได้เลือกทางเดี่ยวปี่ใน เพลงเชิดนอก ของครูเทียบ คงลายทอง เป็นต้นแบบ จากการศึกษาพบว่าลักษณะของทางเดี่ยวปี่ใน เพลงเชิดนอก ประกอบด้วย ทํานองครวญ ทํานองเนื้อ ทํานองสร้อย ทํานองจับ มีการถ่ายทอดอารมณ์ให้ความรู้สึกถึงความรุกเร้า การไล่จับ ผู้วิจัยจึงนํารูปแบบดังกล่าวมาใช้ในการประพันธ์ เพื่อให้ได้ทางเดี่ยวซออู้ที่มีคุณลักษณะ รูปแบบและลีลาการบรรเลงใกล้เคิยงกับทางปี่ใน ในการประพันธ์ทางเดี่ยวจึงประกอบไปด้วยโครงสร้างทํานองอย่างปี่ใน มีเทคนิค อาทิ ครั่น ขยี้ พรมนิ้ว รูดนิ้ว สะอึก สะเดาะคันชัก สะบัด นิ้วคิวง และใช้การตั้งสายซออู้เป็นคู่ 4 (เร-ซอล) ทําให้เกิดลีลาที่เป็นลักษณะเฉพาะของซออู้ ขยายขอบเขตการบรรเลงได้หลากหลายขึ้น ซึ่งจะก่อให้เกิดประโยชน์ต่อผู้เรียน สามารถนํามาใช้เป็นเพลงสําหรับการฝึกซอมีพัฒนาทักษะฝึมีอ และเป็นต้นแบบในการสร้างสรรค์เพลงเดี่ยวสําหรับซออู้ต่อไปได้Publication Open Access 5 เพลงทํานองสวด ประพันธ์โดยบรูซ แกสตัน(2566) ทรงศักดิ์ งามศรี; ณรงค์ชัย ปิฎกรัชต์; Songsak Ngamsri; Narongchai Pidokrajtบทความทางวิชาการนี้มีจุดประสงค์เพื่อนำเสนอให้เห็นแนวความคิดสร้างสรรค์ในการประพันธ์ 5 เพลงทำนองสวดร่วมสมัยของอาจารย์บรูซ แกสตัน ดังต่อไปนี้ 1. เพลงข้าแต่พระเจ้า 2. เพลงศักดิ์สิทธิ์ 3. เพลงลูกแกะพระเจ้า 4. เพลงพระสิริ และ 5. เพลงสดุดีที่ 84 ในปี พ.ศ. 2517 อาจารย์บรูซ แกสตันได้ประพันธ์เพลงทำนองสวดทั้ง 5 บทเพลงนี้ขณะสอนอยู่ที่มหาวิทยาลัยพายัพ จังหวัดเชียงใหม่ เป็นบทเพลงที่ใช้ใน คริสตศาสนพิธีกรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่งพิธีมิสซาบูชาขอบพระคุณ 5 เพลงทำนองสวดประพันธ์ในสังคีตลักษณ์แบบดนตรีตะวันตก แต่การขับร้องและการบรรเลงใช้ระบบเสียงแบบดนตรีไทย เพลงข้าแต่พระเจ้าประพันธ์ในรูปแบบเพลงล้อไล่ เพลงศักดิ์สิทธิ์ประพันธ์ในรูปแบบเพลงกึ่งขับร้องกึ่งเจรจา เพลงลูกแกะพระเจ้าประพันธ์แบบเพลงชานท์ในยุคกลาง ส่วนเพลงพระสิริและเพลงสดุดีที่ 84 ประพันธ์ในรูปแบบอิสระ มีการประสานเสียง 4 แนว แต่เพลงสดุดีที่ 84 มีแนวขับร้องเดี่ยวสำหรับนักร้องเสียงเทเนอร์ ปัจจุบันเพลงพระสิริและเพลงสดุดีที่ 84 ยังคงมีโน้ตเพลงต้นฉบับปรากฏให้พบเห็น ส่วนเพลงข้าแต่พระเจ้า เพลงศักดิ์สิทธิ์ และเพลงลูกแกะพระเจ้านั้นโน้ตเพลงต้นฉบับได้หายสาบสูญไปหมดแล้ว จนกระทั่งในปี พ.ศ. 2565 เดือนมีนาคม เพลงทำนองสวดทั้ง 3 เพลงนี้มีการบันทึกโน้ตขึ้นใหม่อีกครั้งโดยผู้เขียนและนำมาใช้ศึกษาแนวความคิดสร้างสรรค์ในการประพันธ์เพลงทำนองสวดร่วมสมัยของผู้ประพันธ์Publication Open Access THE EFFECT OF MUSIC THERAPY ON STRESS AMONG CAREGIVERS OF PATIENTS WITH DEMENTIA(2023) Rinnatha Asawahiranwarathon; Natee Chiengchana; Ni-on Tayrattanachai; รินทร์ณฐา อัศวหิรัญวราธร; นัทธี เชียงชะนา; นิอร เตรัตนชัยThe purpose of this study was to investigate the effectiveness of music therapy interventions on stress reduction among caregivers of patients with dementia in Thailand. A quasi-experimental repeated-measures design was used to compare the effect of music therapy on stress level among pre-test, mid-test, and post-test. 10 participants were selected to participate in music therapy activities for 10 sessions through the Zoom Meeting Platform. Music therapy interventions consisted of music listening, music and relaxation, music playlist, and songwriting activities. In terms of research instruments, the Perceived Stress Questionnaire (PSQ) was used to measure the stress level and a general questionnaire was used to collect the demographic background of the participants. Repeated-Measures ANOVA was used to compare the results among pre-, mid-, and post-interventions. The results showed that mean stress scores in dementia caregivers among pre-, mid-, and post-test were statistically significant at .05 level. The mean stress score of post-test (M = 65.60, SD = 16.801) was lower than both the pre-test (M = 85.60, SD = 19.317), and mid-test (M = 71.10, SD = 19.122). The findings revealed that music therapy is significantly effective in reducing stress among caregivers of patients with dementia.Publication Open Access AN INVESTIGATION OF MUSIC THERAPY FOR IMPROVING REQUESTING SKILLS IN A CHILD WITH AUTISM SPECTRUM DISORDER: A SINGLE–CASE RESEARCH DESIGN(2024) Thatsapol Koedkhumtong; Natee Chiengchana; Ni-on TayrattanachaiThe purpose of this study was to investigate the effectiveness of music therapy on requesting skills in a seven-year-old child with autism spectrum disorder [ASD]. ABAB single-case design was used to examine music therapy in two situations of requesting skills, including requesting objects and snacks between baseline condition (A) and music therapy interventions (B). The music therapy interventions consisted of singing, instrument playing, movement with music, and music with social stories. The research instruments were: 1) initial assessment, 2) interview protocol, 3) assessment of communicative requesting skills, and 4) observational protocol. The data was analyzed using visual inspection and qualitative data analysis. The results revealed that during the baseline A1 phase, the mean scores of requesting skills revealed to be 3.08 for objects and 3.52 for snacks. In the intervention B1 phase, the mean scores were 3.64 for objects and 3.35 for snacks. At the baseline A2 phase, the mean scores were 4.00 for objects and 3.88 for snacks. The mean scores in the B2 intervention phase were 4.5 for objects and 4.6 for snacks, respectively. According to the findings, music therapy significantly enhanced the requesting skills of a child with ASD.Publication Open Access THE SIGNIFICANCE OF PERFORMING RACHMANINOFF'S 24 PRELUDES AS A CYCLE(2023) Eri Nakagawa; เอริ นาคากาวาSergei Rachmaninoff wrote Prelude, Op. 3, No. 2; 10 Preludes, Op. 23; and 13 Preludes, Op. 32 in all 24 different keys, following the trend of his Russian contemporary composers such as Felix Blumenfeld, Anton Arensky, Alexander Scriabin, Cgif.latex?\acute{e}sar Cui, and Reinhold Gligif.latex?\grave{e}re. Although Rachmaninoff's 24 Preludes, Op. 3, No. 2; Op. 23; and Op. 32 were written at three different periods in 1892, 1903 and 1910 respectively, the complete cycle of all 24 Preludes was published in a single volume in 1911. Unlike the systematic order in the sets of Johann Sebastian Bach's The Well-Tempered Clavier and Frgif.latex?\acute{e}dgif.latex?\acute{e}ric Chopin's 24 Preludes, Op. 28, the key organization of Rachmaninoff's 24 Preludes seems random at first glance; however, they are uniquely integrated by the cyclical manipulation of tonal and rhythmic relationships and thematic ideas. This article reveals the significance of performing the 24 Preludes as a cycle by focusing on the following aspects: key scheme; use of common tones; anticipation of opening material at the end of the preceding prelude; use of the interval of a second; use of chromaticism; use of bell-like tones; cyclical use of two motives of Op. 3, No. 2; organization of tempi in Op. 23; and use of rhythms and compound meters in Op. 32.Publication Open Access CLASSICAL DOUBLE BASS PEDAGOGY FOR INTERMEDIATE JAZZ BASS STUDENTS: A CASE STUDY(2023) Tanarat Chaichana; ธนรัตน์ ไชยชนะNumerous renowned jazz bassists, such as Ron Carter, Eddie Gomez, Christian McBride, and John Patitucci, underwent classical music training. However, other jazz musicians can be skeptical about whether classical training would enhance the quality of jazz performances. To examine the benefits of a classical bass method to jazz bassists, the researcher demonstrates a study of four hours of classical bass training to bass students who had received jazz training at the intermediate level. These four classical bass lessons include the study of appropriate postures for the bassist, the use of the double bass bow, left-hand techniques covering positions I–VII, and the study of thumb position. Consequently, four criteria from the class observations indicate that classical bass training may improve the quality of jazz bass performances.Publication Open Access แนวทางการจัดการเรียนการสอนเปียโนคลาสสิกระดับกลางของสถาบันเปียโนบางกอก(2567) ขวัญชนก อิศราธิกูล; ปรีญานันท์ พร้อมสุขกุล; นิอร เตรัตนชัย; Kwanchanok Isarathikul; Preeyanun Promsukkul; Ni-on Tayrattanachaiงานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพการจัดการเรียนการสอนเปียโนคลาสสิกระดับกลางในสถาบันเปียโนบางกอก และ 2) นําเสนอแนวทางการจัดการเรียนการสอนเปียโนคลาสสิกระดับกลางในรูปแบบคู่มืออิเล็กทรอนิกส์ โดยใช้วิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มผู้ให้ข้อมูลหลักจากสถาบันเปียโนบางกอก จํานวน 2 กลุ่ม ได้แก่ 1) กลุ่มผู้เชี่ยวชาญ 2 ท่าน และ 2) กลุ่มครูเปียโน 10 ท่าน ใช้การสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้างและการสังเกตแบบไม่มีส่วนร่วม วิเคราะห์ข้อมูลแบบอุปนัย และนําเสนอข้อมูลในรูปแบบเชิงพรรณนาวิเคราะห์จากการศึกษา พบว่า 1) สภาพการจัดการเรียนการสอน ครูผู้สอนยึดถือหลักการเน้นผู้เรียนเป็นสําคัญ โดยมีการออกแบบการเรียนการสอนตามความสามารถและองค์ความรู้เดิมของผู้เรียน และ 2) แนวทางการจัดการเรียนการสอน พบว่า (1) ด้านครูผู้สอน ควรมุ่งเน้นการทํางานร่วมกันในสถาบัน ระหว่างครูระดับศิลปิน ผู้ช่วยศิลปิน และครูผู้สอน และควรมีทัศนคติที่ยืดหยุ่นให้ผู้เรียนได้รับประสบการณ์จากครูท่านอื่น (2) ด้านผู้เรียน ควรเน้นการออกแบบการเรียนการสอนที่เหมาะสมกับผู้เรียนแต่ละคน ทั้งทางด้านร่างกาย อายุ ทักษะปฏิบัติ และความคาดหวังของผู้ปกครอง (3) ด้านการจัดการเรียนการสอน ควรมุ่งเน้นให้ผู้ปกครองและผู้เรียนมีส่วนรวมในการวางแผนการเรียนรู้ (4) ด้านสภาพแวดล้อม ควรคํานึงถึงการจัดพื้นที่ใช้สอยอย่างเหมาะสม การใช้อุปกรณ์ที่มีคุณภาพ และเอื้อต่อการเรียนรู้ของผู้เรียนPublication Open Access การจัดการเรียนการสอนเปียโนคลาสสิกสําหรับนักเรียนเจเนอเรชันแอลฟา: กรณีศึกษา เสกข์ ทองสุวรรณ(2567) ธันยพร อัศววีระเดช; ตรีทิพ บุญแย้ม; ปรีญานันท์ พร้อมสุขกุล; Thunyaporn Assawaweeradej; Treetip Boonyam; Preeyanun Promsukkulบทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการจัดการเรียนการสอนเปียโนคลาสสิกสําหรับนักเรียนเจเนอเรชันแอลฟาของครูเสกข์ ทองสุวรรณ รวมถึงประวัติและผลงานของครูเสกข์ ทองสุวรรณ เนื่องด้วยในปัจจุบันนี้ครูเสกข์ ทองสุวรรณ เป็นครูสอนเปียโนคลาสสิกชาวไทยที่มีชื่อเสียงและประสบความสําเร็จในด้านการสอนอย่างมาก โดยครูเสกข์ ทองสุวรรณ ยังเป็นคนไทยคนแรกที่จบการศึกษาด้านเปียโนคลาสสิกในระดับ A Specialist in Piano Performance จาก St. Petersburg State Conservatory ประเทศรัสเซีย ด้วยศักยภาพในการสอนและความสามารถในการถ่ายทอดของครูเสกข์ ทองสุวรรณ ทําให้นักเรียนของครูเสกข์ ทองสุวรรณ มีพัฒนาการในการเรียนรู้ได้อย่างรวดเร็ว ทั้งนี้พบว่าภายในระยะเวลา 10 ปี นักเรียนของครูเสกข์ ทองสุวรรณ ได้รับรางวัลจากการเข้าร่วมการแข่งขันเปียโนทั้งในประเทศและต่างประเทศกว่า 100 รางวัลจากที่กล่าวมาในข้างต้น ผู้วิจัยจึงเกิดความสนใจในการจัดการเรียนการสอนเปียโนคลาสสิกของครูเสกข์ทองสุวรรณ สําหรับนักเรียนเจเนอเรชันแอลฟา เพื่อนําข้อมูลที่ได้ไปเป็นแนวทางในการพัฒนาการเรียนการสอนเปียโนคลาสสิกแก่คุณครูสอนเปียโนทุกท่านการศึกษาวิจัยครั้งนี้เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพ มีการเก็บข้อมูลภาคสนามด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึกและการสังเกตการณ์แบบไม่มีส่วนร่วม ผลการวิจัยพบว่า 1) ครูเสกข์ ทองสุวรรณ เป็นครูสอนเปียโนผู้เชี่ยวชาญที่มีความสามารถในการสอนนักเรียนอย่างหลากหลายประเภท ช่วงวัย โดยเฉพาะความสามารถในการถ่ายทอดความรู้แก่นักเรียนเยาว์วัย 2) การจัดการเรียนการสอนเปียโนคลาสสิกสําหรับนักเรียนเจเนอเรชันแอลฟา ได้แก่ (1) จุดประสงค์ ประกอบด้วย การพัฒนาด้านสมาธิ ความพยายาม และความอดทน ตลอดจนให้สอดคล้องกับความคาดหวังจากผู้ปกครอง (2) เนื้อหา ประกอบด้วย หลักสูตรเฉพาะบุคคล การอ่านโน้ต การฝึกความแข็งแรงของนิ้ว การตีความและสื่อสารอารมณ์เพลง การสอนบทเพลง และการสอนทักษะอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง (3) กิจกรรมการเรียนการสอน ประกอบด้วย การรับสมัครและข้อตกลงเบื้องต้น หลักการสอน เทคนิคและวิธีการสอน และลําดับขั้นตอนการจัดการเรียนการสอน (4) สื่อการสอน ประกอบด้วย แกรนด์เปียโน โน้ตเพลง แฟลชการ์ด เมโทรนอม ไอแพด และแอปพลิเคชัน Note Rush และ (5) การวัดและประเมินผล ประกอบด้วย การส่งงานและการสอบวัดระดับความสามารถทางดนตรีของศูนย์สอบ ABRSM ผลการศึกษานี้สามารถนําไปเป็นแนวทางในการพัฒนาการจัดการเรียนการสอนเปียโนคลาสสิกให้มีประสิทธิภาพยิ่งขึ้นPublication Open Access การนําเสนอแนวทางการสร้างและพัฒนาชุดการสอนสุนทรียศาสตร์ดนตรีเพื่อพัฒนาความซาบซึ้งทางดนตรีสําหรับนักเรียนระดับประถมศึกษาตอนปลาย(2567) ริยาส เจ๊ะโส๊ะ; ปรีญานันท์ พร้อมสุขกุล; กานต์ยุพา จิตติวัฒนา; Riyas Chesoh; Preeyanun Promsukkul; Karnyupha Jittivadhnaงานวิจัยในครั้งนี้ใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสมผสาน มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาแนวทางการสร้างและพัฒนาชุดการสอนสุนทรียศาสตร์ดนตรีเพื่อพัฒนาความซาบซึ้งทางดนตรีสําหรับนักเรียนระดับประถมศึกษาตอนปลาย 2) พัฒนาชุดการสอนสุนทรียศาสตร์ดนตรีเพื่อพัฒนาความซาบซึ้งทางดนตรีสําหรับนักเรียนระดับประถมศึกษาตอนปลาย มีขั้นตอนการดําเนินงานวิจัย 6 ขั้นตอน คัดเลือกกลุ่มผู้ให้ข้อมูลหลักแบบเฉพาะเจาะจงแบ่งออกเป็น 3 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มที่ 1 ครูสอนดนตรีในโรงเรียนระดับประถมศึกษา 3 ท่าน กลุ่มที่ 2 ผู้เชี่ยวชาญด้านการจัดกิจกรรมดนตรี 3 ท่าน กลุ่มที่ 3 ผู้เชี่ยวชาญทางด้านสื่อดนตรี 3 ท่าน รวมทั้งหมด 9 ท่าน เครื่องมือที่ใช้ในงานวิจัยคือ แบบสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้างและแบบประเมินคุณภาพของสื่อการเรียนการสอน วิเคราะห์ข้อมูลแบบการวิเคราะห์เชิงเนื้อหาและสถิติเชิงพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า ชุดการสอนมีแนวทางการสร้างและพัฒนาสุนทรียศาสตร์ดนตรีที่สอดคล้องกับหลักการเรียนรู้สุนทรียศาสตร์และขั้นตอนการเรียนรู้โสตศิลป์ 6 ขั้นตอน ได้แก่ 1) การรับรู้ 2) การเลียนแบบ 3) การลงมือทํา 4) การแสดงไหวพริบทางดนตรี 5) การประพันธ์ และ 6) การสรุปผลการเรียนรู้ร่วมกัน และได้รับผลการประเมินคุณภาพชุดการสอนจากผู้เชี่ยวชาญ 5 ท่านอยู่ในเกณฑ์ดีมาก สามารถนําชุดการสอนไปใช้ได้